FanFic.nl

For ever and always

Hoofdstuk 4

Ik probeerde me in mijn droom te herinneren wat er was gebeurd, en waarom ik hier precies lag. Ik lag net lekker te slapen toen de grote eiken deur weer open ging. Ik keek langzaam op, dit keer waren het Hermelien, Harry en Ron. Hermelien kwam paniekerig naar me toe gerend. Serena wat is er gebeurd! Ik weet het niet Hermelien doet het er wat doe dan? Ja natuurlijk zij Hermelien zwaaiend met haar armen, ze sloeg Ron voor zijn neus die achterover viel in het bed, kan je niet een beetje uitkijken Hermelien, zij Ron boos. Sorry Ron ik heb nu anderen dingen aan mijn hoofd. Harry die de bloedneus van Ron wegtoverde lach plat van het lachen. Kom mee Hermelien, Serena heeft rust nodig en die krijgt ze zo niet. Goed gezegd meneer Potter. Het was madame Pleister die terug kwam van het ontbijt. Mopperend liep Hermelien met Harry en Ron mee eindelijk had ik rust. En hoe voel u zicht nu juffrouw Griffel? Uhm ik voel me wel prima, ik ben alleen een beetje moe. Dan zal ik u niet verder storen zei madame Pleister. Ik deed mijn ogen dicht en probeerde me wat dingen te herinneren maar er kwam helemaal niks in me op niks geen enkel lichtpuntje. Toen viel ik uit eindelijk in slaap ik droomde over Draco! We waren samen in het verboden bos en we liepen hand in hand! Ik zag een groot meer, het was een prachtig meer waar de maan op scheen. Maar toen zag ik een man, een man die er niet menselijk uit ziet maar toch is het een mens. Hij keek mij aan met zijn gruwelijke slangen ogen. De man zag er een beetje uit zoals in de beschrijvingen van Hermelien, zijn naam is Voldemort. Hij zei dat Draco naar voren moest komen en zij mauw op moest stropen, Voldemort legden zijn staf op Draco’s pols en begon iets te mompelen, toen hij zijn staf weer ophief zat er een grote slangachtige tatoeage op de arm van Draco. Hij zijn tegen Draco dat hij mij moest vermoorden. Toen schrok ik wakker, O gelukkig het is maar een droom alleen leekt het zo echt ik voelde alles de angst de liefde alles, een van de gevoelens ging zelfs nu ik wakker ben niet meer weg, zou ik dan verliefd zijn geworden op Draco? Ja oké ik vond hem al sinds gisteren knap, en schattig maar niet verliefd. Toch? Ik ging maar weer slapen zoveel gebeurtenissen in een dag is me gewoon veel te veel. Maar weer had ik dezelfde droom van Draco en Voldemort, en weer krijgt Draco opdracht mij te vermoorden.


Even later ..........

De zon scheen al vel door het raam toen ik wakker werd het moet al ver in de middag zijn. Ik ging recht op zitten en wachten tot madame Pleister zou komen. Wanneer zou ik weer weg mogen? Hopelijk wel snel want ik ben erg benieuwd naar de lessen. De deur van het kantoor ging open en madame Pleister kwam naar buiten. Zo juffrouw Griffel hoe voelt u zich, vandaag? Ik voel me prima. Niet duizelig geen hoofdpijn? Misschien zo af en toe nog een beetje hoofdpijn maar het doet niet rampzalig veel zeer. Ik denk dat u vandaag wel weer terug kunt keren naar uw afdeling juffrouw Sitara. Meent u dat echt! OW, dat is geweldig. Op dat moment kwam Draco eraan, wat is er geweldig vroeg hij nieuwsgierig. Ik mag weg van de ziekenzaal glimlachte ik trots. Ja, dat is inderdaad geweldig lachte hij. Hij pakte een paar van mijn spullen en hielp me uit bed. Ik voelde me nog redelijk slap en moest me echt vast houden aan Draco om niet terug neer te vallen op mijn bed. We liepen langzaam de trappen af naar de 2de verdieping daar zit namelijk onze afdeling. Zuiverbloed zij Draco tegen het schilderij, het schilderij ging op zij en Draco hielp me door het portret gat heen, hij zette me op de zetel en ging er naast zitten. Serena mag ik je misschien wat vragen? Ja, hoor natuurlijk, ben jij het zusje van Hermelien Griffel? Nauw kijk het zit zo. Mijn moeder heeft me als klein kind ter adoptie opgegeven. Hermelien haar ouders hebben mij toen geadopteerd. Ze wisten dat ik zegt maar ‘’anders was’’. Maar heb jij je echte ouders nooit gekend dan, vroeg Draco. Nee ik zou niet weten wie het zijn. Ik wilde het wel altijd weten, maar ik heb nu zoiets dat het niet meer het belangrijkste is. Zullen we iets gaan eten zei Draco, dan kun je langzaam weer een beetje op krachten komen. Is goed zei ik. Draco hielp me omhoog, en samen liepen we naar de grote zaal. Al van ver rook ik de heerlijke etens lucht. Het ruikt goed zei Draco. Ja inderdaad.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.