FanFic.nl

For ever and always

Hoofdstuk 9

Waar ik heen ging wist ik niet maar ik wilde gewoon even praten met Hermelien, ik heb haar zolang niet meer gesproken dat het gewoon eng begint te worden. Het was al best verlaten op de gangen dus ik ging er niet vanuit dat Hermelien nog ergens zou rond lopen. En gelijk had ik volgens de dikke Dame is iedereen al binnen, dus loop ik met een grote teleurstelling terug naar de leerlingenkamer van Zwadderich. Heey waar ging je heen vroeg Draco. OW gewoon ik wilde even met Hermelien praten, ze doet zo raar de laatste tijd en ik wil gewoon weten wat er aan de hand is. Maar ze is al in hun leerlingenkamer. Tja het is ook al erg laat Draco sloeg een arm om me heen.
Wanneer ga jij een jurk kopen? Ik denk morgen samen met Ginny en Loena, ik hoop dat Hermelien ook meekomt. Zou ik de jurk mogen zien als je hem heb gekocht? Wat denk je zelf en duwde mijn pompoen taartje in zijn gezicht. Betekend dat dan nee, zei Draco met een pruil lipje. Dat gezicht van hem was gewoon hilarisch om te zien, en ik lach dubbel van het lachen. Toen ik was uitgelachen deed mijn buik gewoon pijn. Ik denk dat ik maar naar bed ga zei ik toen later, het is al laat en morgen moeten we weer vroeg op. Toen ik in mijn bed kroop dacht ik nog even aan het gezicht van Draco en een klein lachje ontschoot me nog. Toen viel ik in slaap, weer had ik die droom, het bos, Draco en Voldemort ik was bang heel bang, maar waarom heb ik die droom toch steeds? Ik heb het nooit gehad totdat ik Draco leerde kennen. Ik schrok wakker woelend in het zweet. Ik stapte uit bed en ging even in de leerlingen kamer zitten. Ik had even het gevoel alsof de hele wereld me tegen zat . Ik vind overigens dat Draco maar geheimzinnig doet, waarom wilt hij me geen geheim toevertrouwen ik ben toch zijn vriendin. In die paar dagen hebben we al een goede band op gebouwd, integendeel tot park. Maar stiekem heb een wel medelijden met Patty, ze doet al bijna 5 jaar lang haar best om Draco te versieren en ik, ik heb hem binnen 1 dag al weten te versieren. Ik vind ik eigenlijk best wel knap van mezelf. Ik besloot om een wandeling te gaan maken in het bos uit mijn droom, ook al mag je rond deze tijd niet meer buiten de leerlingenkamer komen, ik deed het toch. Ik glipte langs Foppe, gelukkig zag hij me niet want hij had me gelijk verraden. Ik opende de deur en liep door een kleine kier naar buiten. Het was een heldere nacht er zaten veel sterren aan de hemel. Ik liep richting het bos, ik weet dat het er verboden was vanwege de mysterieuze wezens, maar ik ben zo nieuwsgierig over wat er te zien was dat ik het niet kon laten. Ik stond aan de rand van het bos, er hing een dikke mist omheen typische een plek voor monsters. Het was koud in het bos, ik ritste mijn jas verder dicht en wandelde verder.

Hoe dieper ik het bos in liep hoe kouder en donkerder het werd. Maar ik weigerde terug te gaan ik was nu zo ver en ik weet zeker dat dit bos iets met mijn dromen te maken heeft, die droom was niet zomaar een droom een gewonen droom heb je maar 1 keer, deze droom heb ik nu al 4 nachten achter elkaar. Het bos verbergt iets voor me en Draco trouwens ook, zou het met elkaar te maken hebben? Nee dat ik is gekker werk Draco zou mij echt nooit iets aan doen nooit! Toen hoorde ik opeens geritsel achter me, ik draaide me zo snel mogelijk om dat ik er even draaierig van werd. Hallo? Is hier soms iemand? Maar het enige antwoord dat ik terug kreeg was mijn eigen echo. Ik stond stokstijf ik durfde me niet meer te bewegen bang dat ik zou worden aangevallen. Toen ik een tijdje niks meer hoorde durfde ik weer een eindje verder te lopen. ik bleef om me heen kijken als een konijn die op de vlug is voor een of ander roof dier. Toen een eindje verder in het bos zag ik een beetje licht. Het was geen licht van de maan, het was meer licht van een kampvuur. Het klink gek maar ik moest er gewoon naar toe het moest gewoon. Ik ging achter een grote eikenboom staan en gluurde stiekem om het hoekje. Wat ik toen zag bezorgde me een hart aanval. Ik zag Draco staan met een lange zwarte cape aan. Het leekt wel alsof hij werd ingewijd, maar voor wat? Toen zag ik nog iets wat ik veel liever niet had gezien of beter gezegd iemand die ik liever niet had willen zien. Voldemort kwam uit een rode tent, de rillingen liepen over mijn rug terwijl ik het nu bloedheet had. De kille ogen van die man deden me zo rillen. ik kon moeilijk horen wat ze zijden maar als ik goed luisterde kon ik kleine dingen verstaan. Ben je er klaar voor Malfidus? J-ja heer ik ben er klaar voor. Stroop je mauw op en leg je arm Bloot. Draco deed wat hij zij en Voldemort legde zij staf op zijn arm. Draco’s gezicht beelden uit dat Voldemort iets deed, iets pijnlijks. Nu ben je een echte dooddoener zij de kille emotie loze stem. Je weet wat je te doen staat. Ze moet uit de weg worden geruimd voor het te laat is. Ik wilde nog een stap naar voren zetten om het nog beter te kunnen horen maar toen trapte ik op een los liggende tak, SHIT hopelijk hebben ze me niet gehoord. Maar dat hadden ze toch wel. Malfidus ga onmiddellijk kijken wie of wat daar is. Draco kwam mijn kant op gelopen en ik kon geen kant op, ik stond stok stijf van angst bang voor wat er nu zou gaan gebeuren. Draco kwam steeds dichter bij, nog even en hij zou me zien, toen pas kwam ik erachter dat dit precies zo gaat als mijn droom .
Ik wilde weg rennen maar het leek alsof mijn voeten niet mee wilde werken, alsof het voor was bestemd dat ze me zouden pakken. Mijn hart begon nu zo hart te kloppen dat mijn borstkast er pijn van begon te doen. Het zweet brak me uit en ik voelde me misselijk worden uit angst. Ik zag Draco nu heel duidelijk en ik kon zijn heerlijke aftershave ruiken, ik vroeg me af wat Draco zou doen als hij me zou zien, verraden of me laten gaan zoals een echt vriendje zou doen. Serena? Wat doe je hier! Klonk het opeens. Dra-Draco jij vraagt wat ik hier doe? Vraag eerst maar aan je zelf wat dit hier te betekenen heeft. Een traan verliet mijn gezicht en zo volgde er nog een stuk of 40 van die dingen. Ik kan het niet uitleggen maar ik kan je vertellen dat je onmiddellijk weg moet gaan. Hoezo je kan het niet uitleggen Draco ik ben je vriendin. Je hoort me dit te vertellen ik heb daar toch recht op! Serena je bent in gevaar zullen we dit morgen bespreken. Maar ik wilde niet luisteren. Er is geen morgen ik ga nu terug naar het kasteel en pak mijn koffers, zelfs in deze wereld zijn jongens onbetrouwbaar. Malfidus wat is daar te zien. Voldemort begon onrustig te worden en kwam onze kant uit. Serena ga nu! Wil je dood zei Draco. Nou weetje? Eigenlijk wel ja! Mijn leven is een grote leugen. Ik rende weg huilend geen idee waar ik heen ging, geen idee of ik nu dieper het bos in liep of juist niet, maar het enige waar ik aan dacht was Draco en die raar geklede man. Ik kwam aan bij de rand van het bos en zakte door mijn knieën, door boosheid,verdriet maar ook door de slaap. Maar ik wilde niet de laatste nacht door brengen in de leerlingen kamer. Want ik weet heel zeker dat Draco morgen heel vroeg op me zit te wachten. Mijn spullen konden makkelijk hier blijven, ik heb ze toch niet nodig in de gewone wereld met de zelfde jongens als in deze wereld. Ik ging naar het station en wachten op de trein, zou die überhaupt wel gaan zo laat in de nacht net toen ik dat bedacht hoorde ik een luid gefluit uit de verte, toevalliger dan dit kan het niet zijn. Ik stapte in en zocht een coupé ik hoefde natuurlijk niet lang te zoeken want er waren niet veel passagiers. Ik ging zitten en viel gelijk ik slaap, met een vreselijk gevoel in mijn buik.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.