FanFic.nl

For ever and always

Hoofdstuk 10

Ik kwam aan het op het station en liep regelrecht naar huis. Met nog steeds dat afschuwelijke verdrietige gevoel in mijn maag. Ik snapte niet waarom Draco me dit aandeed. Als hij me vertelde wat er was kon hem misschien wel helpen, en stond hij er niet alleen voor. Vijf minuten later liep ik de straat in waar ik woonde. Mama en papa waren al op bed. Ik gooide een paar steentjes tegen het raam van hun kamer, het licht ging aan, en daar stond papa voor het raam. Wat doe jij hier Serena vroeg hij. Ik-Ik weet het niet, ik ben helemaal in de war, ik weet het gewoon niet meer. Ik begon te huilen. Papa kwam naar beneden en deed de deur open, kom er maar gauw in lieverd, straks word je koud. Papa deed de deur dicht, ga maar gauw op bed, we praten er morgen wel even over. Oke, zei ik. Langzaam liep ik achter papa de trap op. Ik kleedde me uit en ging op bed liggen. Tranen liepen over mijn wangen. Waar zou Draco nu zijn? Wat was er net allemaal gebeurd in het verboden bos.
Langzaam viel ik in slaap.

Op hetzelfde moment kwam Draco uit het bos rennen. Als Serena nog maar niet weg is, ik nam geen geheimen gang wat wel een groot risico was maar het was te ver omlopen. Ik kwam veilig aan bij het portret en liep zo snel mogelijk naar binnen. Ik ging rechtstreeks naar de meisjesslaapzaal maar Serena lag niet in bed. Met een schuld gevoel liep ik terug naar mijn eigen slaapzaal en wilde in mijn bed gaan liggen maar op mijn bed lag een briefje. Ik pakte mijn toverstok en zei alohomora, en de punt van mijn stok begon ligt te geven. Het briefje was van Serena.

Lieve Draco,

Wanneer je dit leest ben ik zeker al terug in Londen. Ik dacht dat je anders was maar ik had het mis. Je bent precies het zelfde, wilde je me dit laatst niet vertellen? Ik weet zeker van wel . En ik weet zeker dat dit niet het enige is wat je niet aan me heb verteld. Je heb meer geheimen, ik weet het zeker. Ik dacht dat ik je kon vertrouwen. Dat jij mij al je geheimen toe zou vertrouwen. Daarom wil ik even niet meer bij je zijn. Misschien voor even, misschien voor altijd, ik weet het niet. Maar ik weet wel dat ik van je hou en dat ik dat ook zal blijven doen, ik hoop dat je dit lees en ook van mij blijft houden.

Liefs Serena

Ik las het briefje over en over, ze meende het echt, er is echt geen morgen meer voor ons, en wat moet ik tegen Hermelien zeggen! Ik voelde een brok opkomen in mijn keel. In die paar dagen ben ik zo gek geworden op Serena dat het gewoon raar klinkt dat ik haar misschien nooit meer zou zien, ruiken of voelen. Ik stond op en kroop in mijn bed, nu naar Serena zoeken heeft geen zin, morgen waarschuw ik Hermelien wel, maar wat moet ik tegen haar zeggen. Ik kan moeilijk tegen haar zeggen dat ze mij heeft gezien tijdens mijn inwijding. Nou ja dat zijn zorgen voor morgen. Ik deed mijn ogen dicht maar kon niet in slaap komen. zo snel dat ik mijn ogen dicht deed zag ik de mooie ogen en lach van Serena voor me. Maar ik kon ook niet slapen omdat Korzel hard aan het snurken was.

Reacties: