FanFic.nl

For ever and always

Hoofdstuk 15

Na een uurtje te hebben gehobbeld in de trein kwam het perron in zicht. Voel je je wel goed, zei Draco tegen me. Nee niet echt. Ik heb heel erg buikpijn. De trein kwam schokkend tot stilstand. Ik liep samen met Draco naar de koetsen. Na 10 minuten waren we weer binnen. Zullen we eerst nog wat eten of wil je direct naar de leerlingenkamer. Nee ik eet wel even wat, misschien voel ik me dan iets beter. Samen liepen we naar de grote zaal. Ik nam een kop soep, en een beetje salade. Toen Draco klaar was met eten vroeg hij of ik mee ging naar beneden. Voel je je nu al wat beter. Nee niet echt. Wil je even mee lopen naar boven vroeg ik aan hem. Ja natuurlijk, en hij sloeg een arm om me heen. Draco bracht me naar de slaapzaal, en gaf me een kus. Vond je het wel gezellig bij ons. Ja ik vond het super. En je ouders zijn ook zo aardig. Daar ben ik blij om. Ik gaf hem nog een kus en liep toen naar mijn bed. Ik kleedde me om en ging snel liggen. Ik viel gelijk in slaap. De volgende morgen werd ik vroeg wakker van de buikpijn. Jakkes, nu is het nog niet over. Ik kleedde me aan, deed wat make-up op en liep stil naar beneden. Ik ging bij de openhaard zitten, en wachtte op Draco. Na een half uur werd het al drukker in de leerlingenkamer. Ik zag Draco al aan komen. Hey lieverd, hoelang zit jij hier al. Een half uurtje ongeveer. Je ziet er een beetje bleek uit. Ja ik weet het. Ik voel me nog steeds niet echt lekker. Wat voor les hebben we zo eigenlijk zei ik tegen Draco. Na het ontbijt hebben we eerst toverdranken van professor Sneep. Oke dan zal ik eerst nog even mijn boeken pakken, en dan ga ik dan met je mee naar de grote zaal. Ik liep snel de trap op, pakte mijn boek, en was binnen twee minuten weer beneden. Tijdens het ontbijt at ik maar één broodje. Anders ga je zo even naar madame Pleister zei Draco. Nee hoeft niet. Het is vast gewoon een buikgriepje.

Ik denk dat ik toch maar even naar madame pleister ga zei ik tegen Draco toen we naar toverdranken liepen. Is goed zie ik je dan in de les? Ja natuurlijk. Ik gaf Draco een afscheidskusje en liep richting de ziekenzaal. Madame Pleister zat achter haar bureau, ik klopte op de deur. Madame pleister? Wilt u misschien even naar me kijken, ik voel me de laatste tijd niet zo lekker. Maar natuurlijk meisje ga maar even liggen dan kom ik zo naar je toe. Ik pakte een vrij bed. Het was aardig druk maar dat verbaasde me niet met zwerkbal. Madame pleister kwam na me toe gelopen en kwam op een krukje naast me zitten. Zo vertel me eens hoelang ben je al niet lekker. Ik voel me al niet lekker sinds vorige week. Het was weer even over. En nu begon het gistermiddag weer. Toen bedacht ik het me opeens KUT ik heb het niet veilig gedaan met Draco! Precies wat ik dacht laat me even aan je buik voelen. Kom even mee naar mijn kantoor ik deed mijn trui omlaag en liep haar achterna. Ik weet niet hoe ik het moet zeggen maar je bent zwanger. Ik kon het niet geloven. Ik… kan.. maar… ik …kan niet… ik kan niet zwanger zijn! Serena het is waar zij madame Pleister gerust stellend. Maar ik weet niet wie de vader is. Hoe bedoelt u juffrouw Sitara? Nou ik.. uhm.. ik ben de nacht van het bal met Ron naar bed geweest. En tijdens de kerstvakantie met Draco. Hoe moet ik dit aan Draco vertellen zei ik paniekerig. Rustig maar meisje. Het komt allemaal wel goed. Als meneer Malfidus de vader is, zullen jullie goed moeten nadenken. Jullie zullen samen een beslissing moeten maken. Ik kan er voor je wel achterkomen wie de vader is. Kom morgen maar even terug, dan weet ik wel wie de vader is.. Bedankt madame Pleister. Uhm dit blijft wel tussen ons toch. Ja natuurlijk meisje. Snel liep ik naar de kerkers voor toverdranken. Ik klopte op de deur. Binnen zei professor Sneep. Waar komt u zo laat van Daan juffrouw Sitara. Ik moest even langs de ziekenzaal naar madame Pleister. Oke vooruit, wilt u dat de volgende keer even melden. Ik ging naar Draco zitten, en pakte mijn boeken. Snel schreef ik een briefje naar hem.

Lieverd,

Kun je straks rond vier uur even naar ons plekje komen, ik moet je wat belangrijks vertellen.

Kuss Serena.

Toen Sneep even niet keek gooide ik snel het briefje naar Draco.

Ik las snel het briefje van Serena. Wat moet er zo belangrijk zijn? Meneer Malfidus let u ook even op. Ik deed het briefje snel in mijn broekzak en ging verder met mijn aantekeningen. Na de laatste snelde ik me naar de boom en zag Serena van een afstand al zitten. Heey liefje wat is er zo belangrijk? Serena keek me aan met doorweekste wangen?Serena wat is er? Draco I-ik ben zwanger. Het drong niet zo snel tot me door ZWANGER!! Maar hoe, waar, wanneer? Ik weet het ook niet Draco ik wil het niet. Lieverd rustig maar. Ik ging naast haar zitten. Serena legde huilend haar hoofd in mijn nek. Serena je moet het weg laten halen. Dat kan niet Draco! Serena je moet het doen! Waarom Draco het is toch een leven, het is al een mens.
Ik zag dat Draco was geschrokken. Serena ik wil nu nog geen vader worden. Ik wist even niet meer wat ik moest zeggen. Ik loop met een baby in mijn buik, en eerlijk ik wil ik het houden! Fijn Serena maar ik wil er niks mee te maken hebben. Draco stond op het liep weg, mij achter latend bij de boom in het donker. Ik zat nog uren zo onder de boom. Ik had er geen zin meer in, ik wil alleen nog naar bed. Er groeit een baby in mijn buik, ik zou er toch blij om moeten zijn zoals alle moeders? Ik ben ook blij maar ook verdrietig, verdrietig omdat ik er nu alleen voor sta. Verdrietig omdat blijkt dat Draco toch niet genoeg om me geeft. Met die gedachte liep ik naar binnen. Draco zat stil voor het haardvuur. Ik zei niks tegen hem en liep regelrecht door naar meisjesslaapzaal. Ik kleedde me uit en ging op bed liggen. Zo dus je bent zwanger! Hoorde ik opeens een harde gemene stem. Je bent zwanger en Draco laat je in de steek wat een echte liefde is dat zeg. Ik opende mijn ogen en keek in de lelijke donkere ogen van Patty Park. Ja Park ik ben zwanger nu blij! Ik draaide me om maar Park ging niet weg. Draco heeft mij zojuist gezoend weet je. Hij zei dat ik veel beter was dan jij. Gefeliciteerd Park, maar zoals je ziet probeer ik te slapen. Patty vond het niet meer grappig om me te etteren omdat ze me niet aan het huilen kreeg en ging naar haar eigen bed. De rest van de nacht kon ik niet meer slapen dus besloot ik een koude douche te nemen. Onder de douche voelde ik voorzichtig aan mijn buik. Op de een of andere manier kon je nu al merken dat er iets in groeide, wat ik later in mijn arme zou houden en voor zou zorgen. Wat anderen ook van me zouden denken, ik zou van het kindje houden en beter op voeden dan wat mijn adoptie ouders en mijn echte moeder deden. Toen bedacht ik me dat het kind nog een naam nodig had. Stil liep ik weer terug naar de meisjesslaapzaal. Ik ging op bed liggen, en droomde over Draco en de baby. De volgende morgen toen ik wakker werd was de meisjesslaapzaal zo goed als uitgestorven. Ik kleedde me aan en liep naar de grote zaal voor het ontbijt. Daar aangekomen zat Patty natuurlijk naast Draco. Ik liep ook naar de tafel en ging naar Korzel zitten. Ik nam twee broodjes, en liep weer naar de leerlingenkamer. Maar daar werd het ook niet beter. Patty maakte er flink gebruik van dat Draco en ik ruzie hebben. Ik ging bij de openhaard zitten en sloeg mijn boek van Gedaanteverwisseling open. Ik kon me echt niet concentreren en dacht alleen maar aan Draco en de baby. Na een half uur pogingen te doen om te leren besloot ik dat het maar een tijd werd voor een wandeling. Ik sloeg mijn boek dicht en liep naar het portret gat. Onderweg naar buiten kwam ik madame Pleister tegen. Zou je misschien even mij mee willen lopen. Ja natuurlijk ik liep met madame Pleister naar de ziekenzaal. Ga maar even zitten. Ik heb de foto’s bekeken die we van je buik hadden gemaakt, zodat we konden zien hoe ver je nu ongeveer was. Je bent nu inderdaad 3 weken zwanger. En schrik niet, maar je bent in verwachting van een tweeling. Hier schrok ik van, een traan biggelde over mijn wang. Ik heb ook nog ander nieuws voor u. Meneer Malfidus is de vader van jullie tweeling. Ik keek haar met een betraand gezicht aan. Juffrouw Griffel u kunt altijd na de geboorte uw kindje ter adoptie opgeven. Nee riep ik, dat wil ik niet. Ik wil zien hoe ze opgroeien, het 1e woordje horen en de eerste stapjes zien. Ik barste in huilen uit. Rustig maar meisje, je bent nog zo jong. Denk er maar eens rustig over na, het is jullie beslissing.

Reacties: