FanFic.nl

My heart belongs to you

Hoofdstuk 2

Goedemorgen slaapkop. Alexandra gooit een kussen naar mijn hoofd. Hee laat dat zeg ik geeuwend tegen haar. Je kijkt met slaperige ogen om je heen en je ziet dat Alexandra je met een grote grijns aankijken. Fijn gedroomd zegt ze lachend tegen me. Langzaam kom ik overeind. Ja hoor, jij dan vraag ik haar.. "Prima, maar vast niet zo fijn als jij. Huh waar heb je het over. Nou je lag helemaal te knuffelen met je kussen en zei telkens opnieuw Draco... hmmm Draco mm. Alexandra Sst!. Niet zo hard aub. Ze lacht en staat op. Ik haal even me spullen uit de badkamer, dan mag jij... zei Alexandra. Ja is goed knik ik naar haar, ik zocht alvast mijn schooluniform en schoon ondergoed uit mijn koffer. Ohh Draco.. Dracooo!" Hoorde ik achter me. Alexandra stil nou. Snel rende ik achter haar aan, maar ze heeft de badkamerdeur al op slot gedaan. Gemeen hoor riep ik door de deur, daar hoor je Alexandra lachen. Eindelijk zei ik lachend tegen Alexandra. Snel liep ik de badkamer in en nam een heerlijke warme douche. Ik deed mijn schooluniform aan, en sloeg mijn mantel om me heen. Ik deed wat make-up op, en liep samen met Alexandra naar de leerlingenkamer. Kijk eens wie we daar hebben zei Alexandra, en ze gaf me lachend een por in mijn zij. Ik keek blozend richting Draco. Toen hij terug keek, wende ik snel mijn blik af. Damn hij is zo lekker. Snel liepen we naar de grote zaal voor het ontbijt. Na het ontbijt liepen we naar de les van mevrouw Stronk. Meestal had ik daar helemaal geen zin in, maar omdat Draco dit ook had ging je er nu eens met plezier naar toe. Hoopvol stap je de kassen in. Mevrouw Stronk kwam iets later... maar dat gaf niks. Nu heb ik tenminste genoeg tijd om een goed plekje te zoeken. Alexandra en ik gingen tenslotte tegen over Draco en Blaise staan. Inmiddels war professor Stronk de kas binnen gekomen, en begon de les. Oke mensen, vandaag behandelen we de Mandragora plant. Als iedereen even bij een eigen pot wil staan riep professor Stronk ons toe. Iedereen doet wat ze zegt en zoekt snel een eigen pot met een bewegende plant erin. Professor Stronk gaat weer verder met de les als ze bij iedereen oorwarmers heeft uitgedeeld. Oke, zet allemaal even de oorwarmers op. Iedereen moet zo de plant stevig vastpakken net onder de bladeren. Ze deed het één keer voor. Als je hem goed vast hebt trek je hem er met een goeie ruk uit. Nu is het jullie beurt. Iedereen trok met een ruk de plant uit de pot, waarna er een hoop gekrijs los barste. Stop nu de plant weer in een andere pot, en stop hem in met aarde schreeuwt ze boven het gekrijs uit. Toen iedereen zijn plant had verbouwd gebaarde professor Stronk dat we onze oorwarmers afmoesten doen. Tegen over je kijk Draco pijnlijk naar zijn vinger. Professor Stronk loopt naar hem toe. Nou dit moeten even gehecht worden. Wie wil er even met meneer Malfidus mee lopen naar de ziekenzaal. Ze kijkt de klas rond. Anastacia wil jij even met meneer Malfidus naar de ziekenzaal? Ja dat wil ze wel even zegt Alexandra snel. Ze kijkt me met een grijns aan. Ik loop naar Draco toe en samen lopen we de kassen uit. Bedankt zegt Draco zachtjes. Wat zei je vroeg ik hem vriendelijk. Bedankt zei hij, dit keer wat luider. Niet te danken zei ik tegen hem. Even later kwamen we bij de ziekenzaal. Madame Pleister kwam er aan gelopen. Kan ik jullie helpen vroeg ze met een vriendelijke stem. Jazeker madame Pleister, ik ben net gebeten tijdens de les. Volgend professor Stronk moest het gehecht worden. Samen met Draco liepen we naar een bed. Ik bleef bij zijn bed staan, en keek hem aan. Als zijn blik de jouwe kruist kijk je snel weg. Je kunt wel weer terug naar de les hoor, meisje zegt madame Pleister tegen me. Eigenlijk wil ik nog helemaal niet terug naar die bijtende krijsende planten denk ik bij mezelf. Ik loop naar de deur en kijk nog een keer achterom naar Draco. Onze blikken kruisten weer, en ik liep met een heerlijk gevoel in mijn maag terug naar de kassen. Toen ik weer terug was zag ik dat Harry er ook al weer was. Heey, ik hoorde dat je Malfidus moest wegbrengen. Arme jij zei hij met een knipoog naar me. Een paar mensen begonnen te lachen. Ik keek naar beneden en concentreerde me weer op de opdracht. Eindelijk gaat de bel dacht ik bij mezelf jemig dat duurde lang. Zullen we vanmiddag buiten eten vroeg Alexandra me. Uhm ik moet eigenlijk nog even ergens langs. Snel loop ik naar binnen richting de ziekenzaal. Daar aangekomen zag ik Draco op een bed zitten, papiertjes te vouwen. Bij betoverde zo met zijn toverstok en liet ze door de zaal vliegen. Ze waren in allerlei kleuren. Een rood vogeltje vloog naar jou toe en je ving hem voorzichtig. Je aait hem even over z'n hoofdje en laat hem dan weer rondvliegen. Op dat moment krijgt Draco me ook in de gaten. Anastacia wat moet jij hier vraagt een verbaasde Draco. Nou ik zou even bij Marcel kijken. Tja, die is nog niet wakker geworden zei Draco voorzichtig. Langzaam loop je richting Draco zijn bed. En eh... hoe gaat het met je hand vraag ik zachtjes. Ik wees naar het verband dat om z'n vinger gewikkeld is. Goed... Nouja, voor zover het goed kan gaan zei ik met een glimlach. Draco knipoogde naar me, ik voelde dat ik rood werd dus kijk snel even de andere kant op. Madame Pleister zei net, dat als die planten te lange tanden hebben dat ze dan alles doorbijten. Als jij ding niet een mep had gegeven dan zou ik nu een stukje van me vinger kwijt zijn. Ik keek Draco met grote ogen aan. Dus je hebt me net op tijd geholpen zei hij met een glimlach. We kletsen nog wat over wat voor stomme planten Mandragora’s wel niet zijn, en over de school. Op dat moment ging de bel. Uhm ik moet gaan. Als ik hier nog lang moet blijven, kom je dan weer lang vroeg Draco aarzelend. Jah is goed, ik kom de volgende pauze wel weer even bij je langs. En verschijnt een glimlach op Draco zijn gezicht. Ik liep naar de deur en zwaaide nog even naar hem. Met vlinders in mijn buik liep ik snel naar Verweer tegen de zwarte kunsten.

Reacties: