FanFic.nl

Fallen myself

42. bill and fleur of not

Kerst is al even voorbij. Over een paar dagen is het alweer Nieuwjaar. Vandaag hebben we met Georg en Gustav afgesproken. Bill heeft nog steeds geen contact met Fleur gezocht. Tot nu toe heb ik het maar gelaten. Met mij gaat het redelijk goed. Ik heb nog niet echt deprimerende buien gehad. Helaas voel ik er wel al een opkomen. We staan voor het huis van Georg. Bij hem in de garage staan ook alle instrumenten. De jongens zouden eerst gaan repeteren. Daarna zien we wel weer wat we gaan doen. Bill opent het hek en loopt door naar de garage. Tom en ik volgen. “Heey Rebecca, dat is best wel lang geleden.”� Georg grijnst verbaasd naar me. “Vier jij oud en nieuw niet bij je ouders.”� Ik schud mijn hoofd. “Of die twee elkaar nu nog los gaan laten.”� “Het zal wel moeten. Over een week moet ik weer naar school en Tom kan me niet overal volgen.”� School. Het klinkt zo onwerkelijk. Tom is zijn gitaar gaan stemmen. Ik laat me op de bank daar vallen. Georg wil al naast me komen zitten. “Heey, ik ben hier wel gekomen om te luisteren. Dan wil ik ook wat horen. Uitrusten doe je maar een andere keer.”� Hij trekt een sip gezicht. Bill trekt hem tot aan zijn basgitaar. Ik laat me achterover vallen. “Slapen doe je in een bed Rebecca.”� “Wie zegt dat ik slaap. Ik ben aan het luisteren maar hoor nog steeds niks. Ik ga andersom liggen en kijk Georg aan. Tom begint met een onbekend intro te spelen. Ik sluit mijn ogen en luister naar alle rustige tonen en naar de tekst. Liefdesverdriet geeft inderdaad inspiratie. “En wat vind je ervan?”� Ik open mijn ogen en lach. “Prachtig,”� zeg ik naar de waarheid. De ogen van Bill beginnen te fonkelen. Ze spelen nog ongeveer een uur en dan vindt Bill het genoeg. Georg en Gustav gaan wat te drinken halen. Ik til mijn hoofd op, zodat Tom kan gaan zitten en leg hem dan op zijn schoot. Bill gaat in de stoel tegenover ons zitten. “Becca schuif eens op.”� “Ga maar op de grond zitten Georg.”� Ik voel plots zijn handen die mijn benen van de bank af trekken. Ik begin te gillen. “Zo behandel je een dame niet,”� dien ik hem van repliek. Hij haalt zijn schouders op. Ik ga maar overeind zitten en leg mijn hoofd op Toms schouder. “Ik zei toch dat ze elkaar niet meer los gingen laten.”� Georgs grijns is triomfantelijk. Ik verschuif vrij onzacht mijn voet naar achter. Recht tegen Georgs been aan. Vervolgens lach ik onschuldig. “Oeps,”� giechel ik. Bill moet moeite doen om niet uit de stoel te vallen. Tom smoort zijn lach in mijn haar. Gustav komt nu pas binnengelopen. “Wat is hier aan de hand.”� “Rebecca schopte mij,”� zegt Georg zielig. “Jij beledigde mij,”� verdedig ik mezelf. “Het was niet eens hard.”� “Dan doet het nog wel pijn.”� “Watje.”� “Oké, voordat dat een uur gaat duren, wat willen jullie gaan doen?,”� onderbreekt Bill snel. “Ik heb gehoord dat er vanavond een leuke film draait,”� begint Gustav. Ik begin te lachen. “We kunnen er wel met vijf heen gaan.”� “Met acht zou ook leuk zijn.”� Lach ik. Tom merkt al waar ik heen wil. Bill kijkt me recht in mijn ogen aan. “Jij zou Fleur nog bellen, dit is de perfecte kans.”� “Wat moet ik dan zeggen.”� Ik zucht. Snapt hij het dan niet. “Oké, voor wie zijn de andere twee kaartjes dan?”� Georg snapt ook echt niets. Ik kijk hem veelbetekenend aan. “Ik snap hem nog steeds niet.”� “Phoebe en Daphne, idioot.”� “Slim plan, ik ga ze al bellen.”� Ik knik. Bill kijkt me aan. “Wat je haar moet zeggen. Wees origineel, maar zorg dat ze vanavond hierheen komt.”� Ik kijk hem streng aan. “Als jij het niet durft, doe ik het wel, alleen is het dan niet romantisch en heel doorzichtig.”� Bill haalt zijn mobiel al tevoorschijn, maar blijft naar het scherm kijken. Ik pak mijn mobiel al en typ haar nummer in. “Heey Rebecca.”� “Heey Fleur. Heb je zin om vanavond met ons naar de film te gaan.”� “Tuurlijk, hoe laat komen jullie mij ophalen.”� “Zo laat als wanneer jij aangekomen bent op het perron op het station in Duitsland.”� “Ik ga naar Duitsland,”� hoor ik haar op de achtergrond schreeuwen. “Tot straks,”� en ik verbreek de verbinding. Bill kijkt me hoopvol aan. “Ze komt. Maar meneer de charmeur, je moet dadelijk iets meer zelf doen.”�

Ik zie van een afstand Fleur al op het perron staan. Ik ren erheen en vlieg haar om de hals. “Zolang geleden is het ook niet.”� “Ben vandaag gewoon blij.”� Ze knikt. Ik laat haar los en trek haar mee naar de rest. Daphne, Phoebe, Georg en Gustav zitten nog bij Georg thuis. Bill en Tom zitten nog in de auto. Ik ben ook wel vrij bekend, maar kan nog rustig over straat lopen. In de auto trek ik haar mee achterin. Ik zie haar blik richting Bill gaan, die lacht een keer. Tom kijkt via zijn achteruitkijkspiegel naar mij. Zijn blik zegt mij genoeg. Als Bill vanavond niets onderneemt, dan doen wij het. Ik stel bij Georg Fleur voor aan de rest. Gustav zit ook al telkens richting Phoebe te kijken. Vanavond moet er gewoon het een en ander gebeuren. De bel gaat en Georg haalt de pizza op. Ze smaken best lekker, maar ik zou ze toch liever zelf bakken.

Fleur pov;
Toen Rebecca mij toen straks opbelde om mee te gaan naar de film leek het me leuk. Toen ik hoorde dat het in Duitsland was, voelde ik me fantastisch. Ik heb nog een tijd moeite staan doen om leuke kleren uit te zoeken. Toch heb ik niet iets wat te gewaagd is gepakt. Ik weet dat er een list achter zit. Rebecca wil ons koppelen. Dat is gewoon van haar gezicht af te lezen. Die Phoebe en Daphne lijken me ook onwijs aardig. Rebecca had ooit gezegd dat ze hen in het hotel waar ze sliep heeft ontmoet. Nu slaapt ze daar nooit meer. Wat ook overbodig is als je ook bij Tom kunt gaan liggen. We staan nu voor de bioscoop. Ik heb geen idee naar welke film we gaan. Georg had het over een heleboel actie. Ik hoop dat het ook een beetje romantisch is of anders heel erg eng. Dan heb ik nog een reden om tegen Bill aan te gaan zitten. Op de poster naast de ingang staat een explosie afgebeeld. Ik grijns al naar Rebecca, het is me ook niet ontgaan dat die acteur wel heel leuk eruit ziet. In zaal zorg ik dat ik naast Bill terecht kom. Aan de andere kant naast me zitten Rebecca en daarnaast Tom. Het is me niet ontgaan dat hij al de hele tijd haar hand vasthoudt. Het is me ook niet ontgaan dat Rebecca vrij bleek is, althans bleker dan normaal. De jongens hebben haar vast nog nooit in de winter gezien, anders was het hun ook wel opgevallen. Ik besluit dat ik mijn aandacht vanavond op Bill richt, anders had het hele plan van Rebecca ook geen zin. Rebecca zal midden in de film toch geen uitbarsting krijgen. De film begint en ik krijg wat ik wil. De film zit vol drama, romantiek en is tegelijkertijd ook nog leuk voor de jongens vanwege de vele actie. Ik draai mijn hoofd weg als de zoveelste bom ontploft. Bill zijn ogen lijken mij lichtjes te volgen. “Eng?”� Ik knik. Op zich vind ik er niets eng aan, maar ik heb het niet zo op explosies. Een thriller of een horror kan ik prima aan, maar explosies vind ik idioot. Zijn arm vormt zich rond mijn schouders. Ik word wat steviger tegen hem aangeduwd. Zijn geur prikt in mijn neus. Zijn andere hand neemt de mijne. “Knijp maar als het te eng word.”� Zijn hand voelt zacht aan in de mijne. Ik weet dat ik niet in zijn hand kan knijpen. Dat heb ik wel eens bij Romeo gedaan. Die kon vervolgens zijn hand niet meer voelen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en probeer weer een stukje van de film te kijken. De arm die rond mijn schouders ligt begint langzaam te zakken. Ik ben van dit alles bewust, maar doe alsof het me niks kan schelen. Zijn andere hand masseert de mijne zachtjes. Zijn hoofd draait opzij en ik voel zijn lippen bijna tegen mijn voorhoofd. Het lijkt alleen of hij ergens over twijfelt. Het wordt steeds moeilijker om de film te kijken. Zijn vingers strelen mijn arm, ze laten allemaal een sliert van vuur achter. Zal ik hem ook uitdagen. Ik maak mijn ene hand los en geef hem mijn andere. Ik pak de cola die tussen ons in staat als alibi. Voorzichtig neem ik een slok. Dan zet ik hem aan de andere kant neer. Ik laat mijn hand achteloos op mijn been liggen. Als ik het gevoel heb dat Bill weer naar de film kijkt, verschuif ik mijn hand lichtjes richting zijn knie. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Tom Rebecca een zoen geven. Dan kijk ik in de ogen van Bill. Die kijken mij ook aan. Zou ik het gewoon wagen. Ik til mijn hoofd op en kom een stuk dichterbij. Dan voel ik Bill zijn lippen op de mijne. Het lijkt wel of er allemaal rupsen in mijn buik zaten en die allemaal tegelijk vlinders werden. Ik haal mijn hand van zijn knie en leg hem tegen zijn gezicht. Ik geniet van het gevoel dat door me heen raast. Het is gewoon met geen woord te beschrijven. Het moment dat onze lippen lossen is veels te snel. Zijn schattige ogen kijken in mijn gezicht. Mijn blik laat zijn gezicht nog meer stralen. Ik kijk met een halve blik naar het scherm. Ik weet dat Rebecca anders gaat vragen of ik de film wel gezien heb. “Ben ik niet veel interessanter?”� Het klinkt zo verleidelijk. “Rebecca, gaat dadelijk vragen waar de film over gaat,”� leg ik uit. “Ik wil haar eindelijk eens een weerwoord kunnen geven.”� Bill kijkt naast me. “Zou ze het zelf weten.”� Ik haal mijn schouders op. Ik leg mijn hoofd weer op zijn schouder en zijn lippen gaan af en toe langs mijn haren.

Als de film is afgelopen lopen we hand in hand de zaal uit. Rebecca komt met Tom giechelend achter ons aan. “Hoe was het?”� vraagt ze meteen. Ik kijk haar niet begrijpend aan. “Hoe was wat? De film was wel leuk.”� “Waar ging hij dan over.”� Ik leg haar geduldig uit waar de hele film over ging. “Laat ik wat directer zijn. Hoe zoent Bill.”� Nu begin ik te blozen. Bill pakt me van achteren vast. “Gaat dat jou iets aan?”� Ze begint te knikken. “Laat ze maar,”� hoor ik Tom fluisteren. “Ze hebben net gezoend, daar ging het ons om. Al had ik al een prachtig plan om ze anders aan elkaar te koppelen,”� grijnst hij. Ik kijk naar Rebecca’s lachende ogen. Ze lachen gewoon echt. Zo heb ik haar al een tijd niet meer gezien. We worden naar het huis van de broertjes gebracht. Rebecca haalt een pyjama uit haar tas voor me en ik kijk rond. “Je mag wel bij mij komen slapen.”� Ik knik en volg Bill zijn kamer in. Ik trek de pyjama aan en ga naast Bill liggen. Het voelt even onwennig, maar dan nestel ik me toch tegen hem aan. Hij slaat zijn arm om mij heen. Ik voel de warmte van zijn lichaam en val langzaam in slaap.

Reacties: