FanFic.nl

Oorzaak en Gevolg [TC]

[28] Tom – Drinks

Bill. Andreas. Ik. Een immens grasveld. Podia. Mensen. Muziek. Warmte.
Het is een vrij groot podium, in vergelijking met degene die we al tegen gekomen zijn. Hier staat ook een veel grotere menigte, een warme menigte, een bloedhete menigte.
Andreas en Bill springen hyperactief op en neer, net als iedereen om me heen. Ik ben de enige die niet borrelt van de energie, ik ben juist zo loom als maar kan zijn.
De zanger entertaint het publiek door juist op de rand te huppelen en met zijn vingers langs de verlangende, uitgestrekte meidenhanden te gaan. Zijn bos bruin haar slingert om zijn hoofd heen, en doordat hij een mouwloos T-shirt aanheeft, zie ik zijn armen die volledig bedekt zijn met tatoeages. Draken, prikkeldraad, rozen, vrouwen, en ongetwijfeld staan er ook nog ontelbaar veel aan de andere kant van zijn armen. Hij draagt een spannende jeansbroek waar Bill zeker en vast jaloers op is.
De drummer is meer een kerel naar mijn smaak. Zijn pet staat scheef op zijn hoofd, doordat hij met zijn hoofd op en neer gaat op het ritme dat hij zelf aangeeft. Hij heeft vier piercings in zijn gezicht, één in elke wenkbrauw, één in zijn neus en één in zijn lip. Hij heeft een tattoo in zijn hals, een sidderaal. Als ik thuis ben, ga ik deze band eens Google’n.
Er dartelen nog twee gitaristen over het podium, op zich niets speciaals, buiten dat ze elkaar veel te vaak en veel te lang aankijken. Ik knipper even. Wacht. Ze… kijken best wel… smachtend?
Hmm… Zo kijk ik waarschijnlijk ook naar Bill als we weer op het podium staan.
Shit!
Als wij gaan optreden, dan… dan… dan…
Damn, ik moet op mijn blikken gaan letten.
Mijn ogen glijden weg van het podium, naar Bill. Hij springt nog steeds op en neer, Andreas is weg. Vast drinken halen.
Bill gooit zijn armen in de lucht, waardoor zijn T-shirt omhoog kruipt. Meteen knijp ik mijn ogen toe, maar het beeld zindert na in mijn hoofd. Kippenvel kruipt over mijn rug.
Bills rug, die smalle heupen,… Ik bijt op mijn onderlip en dwing mijn hoofd eerst naar links voor ik mijn ogen weer open.
‘Tom, ik heb dorst. Ga je mee.’
Goede timing, Bill.
Soms ben ik Bill zo dankbaar. Hij heeft echt een zesde zintuig voor de benarde situaties waar ik soms in duikel, al is hij er vaak de oorzaak van. En dan komt hij met de redding. Ik zou hem zo kunnen kussen.
Eigenlijk heb ik daar niet eens een aanleiding voor nodig, ik zou het altijd wel kunnen.
Stop met die gedachtes, Tom! In mijn gedachten zie ik Bill met een frons en een wijzend vingertje. Niet gezond voor mijn fantasietjes, dat kan ik je zeggen.
We wringen ons door de dansende mensen heen en halen dankbaar adem als we weer op een open plek staan met vrije ademruimte.
‘En dan nu drinken halen.’

Met allebei een cola in de hand, ik wil niet dat mijn eerste Glastonbury wordt weggevaagd door een zwart gat afkomstig van overdadige hoeveelheden alcohol, strompelen we over het gras. Het rechtstaan, en stuiteren in Bills geval, begint zijn tol te eisen. Mijn benen prikken, net als mijn voeten. Bill leunt zuchtend over een dranghek.
‘We kunnen ook naar de tent gaan.’ stel ik voor en probeer zo nonchalant mogelijk naast hem over het hek te gaan hangen. Ik zou niets liever dan alleen met Bill in een tent liggen, zeker nu ik weet dat zijn slaapzak naast die van mij is gegooid.
Daar zit ik voor niets tussen. Helemaal niets! Helemaal… een beetje wel dan.
‘Oké. Bedankt Tomi.’
Hij glimlacht even naar me en trekt me dan bij mijn hand mee.
Wacht, waarom bedankt hij me? Ik… Huh?
‘Bill, waarom in godsnaam bedank jij mij?’
Hij draaft door de tussenpoort de kampeerweide op en draait zich dan om, waardoor ik hem met zo’n vaart voorbij loop dat ik hem achter me aantrek.
‘Wel, je offert Glastonbury voor me op.’
Ik lach heel even en wandel dan naast hem verder.
‘Ten eerste smeken mijn benen om rust. Ten tweede is er morgen nog een dag.’
In volledige stilte, niet helemaal volledig omdat ik de muziek tot hier hoor, stappen we verder. Eigenlijk vind ik dit helemaal niet erg. Bill en ik in een klein tentje, en muziek op de achtergrond. Niet slecht, helemaal niet slecht!
Bill bukt zich om de ritsopening te zoeken, waardoor ik perfect uitzicht heb op zijn kontje. Hmm… Ik houd mijn hoofd een beetje schuin. Bij een meisje heb ik die maar al te vaak gezien, maar bij een jongen… Het is anders. Maar Bills kontje is helemaal ‘hmm’.
Oh.
My.
God.
Nee! Oh my Bill.
Kijk ik hier nu serieus naar het achterwerk van mijn tweelingbroertje?
Het is een heel erg sexy achterste, dat maakt het een beetje beter.
‘En toen kreeg Bill Kaulitz de tent niet open.’ moppert het voorste deel van mijn lustobject.
‘Ik help wel.’ mompel ik en duw hem aan de kant. Hoe graag ik ook naar zijn edele achterkant kijk, ik wil me heel erg graag neer vleien op een matras vol lucht en een plastieken deken over me draperen. En misschien genieten van het bijzijn van Bill, maar daar heb ik geen open tent voor nodig. Daar heb ik alleen een Bill voor nodig, en laat die nou net achter me staan.
Ik rits de tent open en kijk om. Bill draait net zijn hoofd weg. Wacht. Hij bloost, en hij draait zijn hoofd weg. Als ik niet logisch zou nadenken dan…
Bill deed hetzelfde bij mij als ik bij hem?
Ik schuifel naar binnen en trek mijn rugzak naar me toe. Als het goed is, heb ik nog ergens een thermoskan vol…
Aha, koffie!
‘Bill, wil jij ook een kopje koffie?’ vraag ik en draai me om. Wat ik daar aantref, is zó schattig dat ik meteen mijn adem inhaal.
Bill, op zijn matras, zijn T-shirt ligt in de hoek en hij klemt zijn armen om mijn kussen.
Wacht, mijn kussen?
Ik laat me op mijn matras vallen, trap mijn schoenen uit en zet me dan vlak naast Bill. Voorzichtig hef ik Bill op en leg hem op mijn schoot, dan pak ik mijn kussen. Nog voorzichtiger zak ik onderuit, en neem Bill dan in mijn armen. Zijn hoofd verschuift naar mijn borstkas, waardoor mijn T-shirt omhoog glijdt en hij op mijn blote huid komt. Zijn lippen liggen op mijn huid op het plekje waar mijn hart zit. Ik ril van top tot teen. Niets verkeerd denken, Tom, dit is heel normaal, dit is alles behalve abnormaal, dit is heel nor…
Geweldig!

Reacties: