FanFic.nl

What's true love?(AFGEWERKT!!!)

De vakantiedagen

Zo verliepen ook de twee volgende weken. De derde week wenste ik Draco geluk in zijn aankomende match tegen Ravenklauw. Zwadderich won met 280-110 dus Ravenklauw had goed stand gehouden voor Draco de snaai had gevangen. Ik was blij voor hem en had het extreem moeilijk om dat niet te uiten tijdens de match.

De week daarna was het Donderdag, laatste keer nablijven. Ik was vrij opgewonden die morgen. Het was onze laatste keer, nu zou er toch iets moeten beslist worden. Sneep besloot echter uitgerekend toen voor die ene keer in zijn leven vriendelijk te doen: “Jullie hebben jullie de laatste tijd goed gedragen, jullie hoeven vanavond niet te komen.”� Dan kon er zelf een klein lachje af…Draco en ik hadden het moeilijk om dankbaar en gelukkig te lijken, maar iedereen bleek ons toch te geloven. Ik was al bijna vergeten dat het de week daarop vakantie was, Sneep herinnerde er ons ook nog eens aan.
Ik zou op school blijven want mijn vader was niet thuis. Harry ging mee met Ron naar het Nest alsook Fred, George en Ginny natuurlijk. Hermelien ging op vakantie, net als Leo. Fred en George zeiden dat ik ook naar het Nest mocht komen, maar mevrouw Wemel had al zoveel volk dat ik me ongemakkelijk gevoeld zou hebben. Fred en George stelden voor om de eerste week bij me te blijven, ik zou voor nieuwjaar naar hen komen en de laatste week zou ik alleen terugkomen.Dan had ik niet constant alleen gezeten en was ik een paar dagen van school. De les Toverdranken zat er op en Sneep kondigde aan dat we na de vakantie weer in paren zouden werken. “Sommige zullen dezelfde zijn andere niet”� Ik nam mijn spullen bij elkaar en toen ik net klaar was viel er een briefje op mijn bank.:

Ben je op school in de vakantie?
Draco


Ik draaide me om en zag dat Draco me subtiel aankeek ik knikte net zo subtiel en deed dan verder. De dag daarna was de laatste dag voor de vakantie dus wenste ik op het eind van de zwerkbaltraining iedereen een goede vakantie. De volgende morgen was meer dan de helft van de leerlingen al weg en meerdere zouden nog volgen. Iedereen kon aan een grote tafel en ik zag dat er maar een paar Zwadderaars meer waren, waarvan ik alleen Draco kende. Draco kende klaarblijkelijk zelf de andere zwadderaars ook niet, hij zat alleen aan de tafel. “Moet je Malfidus zien!”� Grijnzde George.
“Nu istie zo stoer niet meer he?”� lachtte ook Fred Ze keken elkaar aan en keken dan naar mij:”� Wat is er?”�
“Ik vind het een beetje zielig”�
“wat?”� Ze keken mij ongelovig en niet-begrijpend aan.
“jaja ik weet het, maar kijk dan toch.”�
“Wij stoppen voor niemand, dat hebben we nooit gedaan, zeker niet voor Malfidus. En dat gaan we ook nu niet doen.”�
“best hoor”� We liepen naar de tafel die al vol zat waardoor we gedwongen werden om naast Draco te gaan zitten. Door mijn reactie wouden Fred en George tussen mij en Draco in zitten, maar de blik in mijn ogen veranderde un mening en ze lieten me toch naast hem zitten. “Goedemorgen, Malfidus”� zei ik, hij keek me van boven tot onder even aan. “morgen”� zei hij en hij gaf me het brood door. De tweeling keek me vol afkeer aan. Ook Perkamentus keek me aan maar niet vol afkeer, eerder tevreden.
Na het ontbijt verlieten mijn vrienden geen minuut mijn zijde. Ik voelde medelijden voor Draco, hij bleef om bij mij te kunnen zijn maar in de plaats daarvan zwierf hij nu alleen rond. Twee dagen later kregen Fred en George echter een uil. Ze moesten naar huis, een tante was ziek geworden en ze moesten haar bezoeken. Ze vonden het helemaal niet leuk, vloekten en bedachtten smoesjes, maar ik overhaalde ze om toch te gaan. Ze vertrokken ’s avonds en dus moest ik ’s morgens alleen naar de ontbijttafel. Toen ik daar aankwam viel me op dat er veel leerlingen die avond vertrokken waren. Ik schrok om te zien dat er slechts drie eerstejaartjes van ravenklauw en een tweedejaars van Huffelpuf naast de leerkrachten zaten. “Waar is iedereen..professor?”� Perkamentus glimlachtte: “De meeste vertrokken gisteren naar huis”�
“goedemorgen”� klonk een bekende stem achter me: “goedemorgen Malfidus.”� Na het eten bleef iedereen zitten.
“Wel, ik heb het nog nooit meegemaakt dat we slecht zes leerlingen op school hebben.”� Zei Perkamentus.
“Ja en de oudsten zijn de enige van hun hele afdeling.”� Vulde Anderling aan. “Jullie kunnen het maar beter met elkaar vinden, je hebt alleen elkaar.”�
“Dat zal het grootste probleem wel niet zijn denk ik”� Zei Perkamentus licht grijnzend. “Misschien is het een idee om zolang ze maar met zes zijn, ze in een huis te steken? Anders zit de helft afgezonderd in hun eigen leerlingenkamer.”�
“Dat is niet zo’n slecht idee”� Zei Anderling. Perkamentus lachte: “Joan, Draco en Helen, haal jullie spullen, jullie worden even Ravenklauwers. En dus verhuisden we. Twee van de Ravenklauwse meisje deelden een kamer, ravenklauwse jongen en de jongen van huffelpuf deelden een kamer en Draco en ik hadden elk een eigen kamer. Ik had geen zin om bij de eerstejaars te liggen die waarschijnlijk toch alleen bang waren dat ik ze zou op eten. We zaten vaak met twee alleen in de leerlingenkamer van Ravenklauw. Ik leerde Draco beter kennen en hij mij. Het was verkeerd, maar daardoor mocht ik hem meer en meer. Hij was eigenlijk gevoelig, grappig, sterk en knap. We praatten meer en meer over onze privélevens en daarbij zat ik meestal op zijn schoot in een blauwe fauteuil. Hij streek dan door mijn haar en kuste mijn voorhoofd. Ik hield van hem en ik kon er niks aan doen. Twee dagen later kreeg ik een brief.:

Ik vond het ergens jammer, aan de andere kant had ik nu meer tijd met Draco. Die avond was er niemand in de leerlingenkamer en ik besloot, na de brief nog eens te lezen hem te beantwoorden. Ik had juis ‘Liefste Fred & George’ geschreven toen Draco binnenkwam. “hi”�
“hi”�
“Waarom ben je nog op?”�
“ik beantwoord een brief.”�
“oh jah ok, Ik ga naar bed.”� Hij gaf me een goedenachtskus en ging naar boven. Ik glimlachte en schreef verder.



Ik zocht een schooluil en zodra ik hem weggestuurd had keerde ik terug naar de leerlingenkamer. Daar ging ik in de zetel zitten en liet mijn gedachten varen. Dit was niet goed…
“wat is er?”� Ik schrok van Draco’s stem die door de lange stilte brak. “Wel ..ik dacht eigenlijk aan ons..”� Zijn gezicht betrok.
“ah..uh”�
“Ik dacht aan hoe gelukkig ik ben als ik bij je ben.”�
“Maar je kon niet slapen..”�
“je was hier niet”� we glimlachten, hij kwam bij me in de zetel zitten. Met zijn arm rond mijn schouder zat ik ik op zijn schoot.
“ik hou van je”� zei hij
“ik ook hou van je”� ik kuste hem en legde mijn hoofd op zijn schouder.

Reacties: