FanFic.nl

What's true love?(AFGEWERKT!!!)

Heen en terug

Maandag was een rustige dag, leerkrachten en leerlingen moesten er nog in komen. Dinsdag ging al wat vlotter. We hadden verweer tegen zwarte kunsten die morgen. “ok”� zei de leraar. “ik neem aan dat iedereen een protegoscherm kent?”� instemmend gemompel ging door de klas. “De beste verdediging ontstaat uit een tovenaar, als hij zich ook echt moet verdedigen!”�
“iedereen kan ontwapenen?”� weer klonk een instemmend gemompel. “Goed dan gaan we paren maken, het is een simpele oefening. Iedereen zou dit moeten kunnen ok? Nu Perkamentus wil samenwerking tussen de afdelingen, dus afdelingen gimixt! Goed iemand een voorkeur voor een partner met iemand van een andere afdeling? Niemand? Wel, jullie zijn niet zo makkelijk als ik had gehoopt, dan moet ik jullie verdelen! Eens zien, ah juffrouw Griffel, kom eens hier.”� Hermelien liep naar de professor, die naar de Zwaderaars keek, wie wil graag met juffrouw Griffel?”�
“oh ja ik wil met het modderbloedje werken”� zei Patty Park sarcastisch, “zoals elke zwaderaar”� de Zwadderaars lachten.
“Goed dan Park en juffrouw Griffel.”� De meisjes protesteerden maar de professor ging verder.
“aha Harry Potter! Wie wil met Harry Potter? Niemand? Malfidus misschien?”� Mijn hart stopte en ik keek naar Draco. “Wat? Ik en Potter?”�
“hoezo Malfidus, liever iemand anders?”�
“zowat iedereen?”�
“iemand specifiek misschien Malfidus?”� Ik realiseerde me dat hij misschien onze reactie had gezien en keek naar Hermelien, die volop zat te bokken.
“Als je me een naam geeft..anders Potter.”�
“kan me niet geven, maar niet Potter of zijn wemel vriendje!”�
“een naam Malfidus”�
“ik weet niet! Dhanes ofzo”�
“Dhanes, Malfidus?”�
“Ja zeg of Patil of..”�
"Ok ok Dhanes en Malfidus, Wie voor Potter?”� We waren eindelijk in groepjes verdeeld als het uur om was. “schitterend gedaan”� fluisterde ik in het voorbij gaan van Draco, zijn mondhoeken gingen omhoog, maar hij keek niet op.

Na de middag hadden we Toverdranken. Ik liep naast Hermelien achter Ron en Harry, ze merkten niet dat ik stil was, maar kloegen door en door over wat er volgde. “ik meen het, Ron, als je me niet gelooft…”�
“Ja Jij gelooft mij ook niet!”�
“jongens!”�
“Wel, laten we voorstellen om van partner te wiselen? He, jij werkt dan met Kwast en ik met Korzel, zo zien we meteen wie ergst is!”�
“goed dan”�
“Hah! Ik heb het altijd graag als studenten initiatief nemen.”� Zei een vrij geamuseerde stem.

Sneep wist best dat de jongens liever met andere mensen zouden samenwerken, mensen die niet zowat hun grootste vijanden in school waren: Malfidus, Korzel, Kwast en Park. Hij wist dat de vier studenten de andere net zo min konden luchten als andersom, daarom had een verzoening van Draco en Dhanes hem ook verrast.
Potter had net een schitterend idee gebracht, misschien moest hij griffel en Dhanes ook van partner wisselen. Hoewel dat Dhanes Park waarschijnlijk vermoordde in de derde les of haar eeuwig zou kwellen met vernedering. Nee Joan was een harde, dat was waarschijnlijk waarom Draco zich tot haar aangetrokken voelde, dit denkend volgde Sneep de laatste studenten naar binnen.

Ik ging naar achteren met mijn drie vrienden. Tegen dat we neerzaten, kwam sneep binnen. “Wel wel”� De hele klas was muisstil, iedereen was bang voor Sneep, Dit was een van de dingen die ik zo aan hem bewonderde…”�Ik heb jullie voor de vakantie verteld dat we terug in groepen gaan werken…die gaan we nu verdelen. Ik heb eens nagedacht en ik denk dat Lubbermans moet samen werken met iemand met een hele portie geduld.”� Zijn toon verraadde dat hij Marcel uitlachte en hij deed geen moeite om dat te verbergen. Ondanks die wreedheid, bleef ik bewonderaar, geen idee waarom. “Dus denk ik Dat Park een excellente partner wordt, Park”� en hij gebaarde haar om naar de eerste tafel te gaan, bij Marcel. Ze stond zacht grommend op. Hermelien glimlachte “niet meer met haar!”�
“dus, verder op dat pad, Griffel mag samen met Bullemans”� Hermelien kreunde, “o nee”� Ik wist dat Hermelien haar nog minder mocht dan Park. “Patil dan met Noot, Korzel en Kwast wisselen van partner…”� De twee keken elkaar nogal verloren aan en Harry en Ron gingen ze snel helpen met ‘wisselen’ Draco was nog niet verdeeld en meer dan de helft van de klas was al weg. Mijn hart ging razend te keer, ik wist dat hij ons nooit zou laten samenwerken, hij had nog maar twee paren behouden en was niet blij met wat er tijdens de vakanties gebeurd was… “Malfidus”� nu stopte mijn hart er waren slechts twee griffoendors over. Sneep mompelde en overliep duidelijk de mogelijkheden. “Wel aangezien het de enige optie is met Dhanes”� Mijn mond viel open en die van Malfidus ook. “Wat?”� het was er uit voor ik het wist maar dat was goed genoeg voor Sneep. “Ga je niet akkoord met mijn methodes?”�
“tuurlijk wel meneer, sorry, ik was gewoon..verrast.”�
“JaJa, Je mag vanavond om acht uur nablijven omdat je mijn gezag in vraag trekt.”�
“Wat? Ik trek je gezag niet in vraag! Ik was gewoon verrast door u beslissing!”�
“Wel bij deze heb je dat wel gedaan, acht uur Dhanes”�
Ik kon het niet geloven, die man haatte me! Hij kon me niet uitstaan en kickte er op om me strafwerk te geven. Hoe kon ik een zo wrede man bewonderen? Onbegrip en woede waren op mijn gezicht te lezen, maar dat kon me niet geven. “meneer..”�
“en omdat jullie nu allemaal in nieuwe paren verdeeld zijn. Zullen jullie beiden opdraaien voor de fout van de ene, om de samenwerking te bevorderen. Ja?”�
De klas bleef stil en in mij huisde een monster onder de naam woede. “Dus Malfidus, jij hebt vanavond ook strafwerk.”�
“Vindt u het niet een beetje idioot dat dezelfde mensen strafwerk blijven krijgen, professor, al een heel jaar?”�
“Misschien moeten die mensen zich dan leren schikken Dhanes, vandaag en Donderdag, allebei”�
“ma..”�
“Maak het niet ook vrijdag!”� Ik gromde en nam men spullen bijeen, dan stampte ik naar Malfidus, die gewoon voor zich uit staarde. De hele klas keek de twee woeste leerlingen aan, beide met armen voor de borst, woest starend naar sneep. De stilte duurde tot Sneep zei:”� de les is gedaan Dhanes, Malfidus, vanavond om acht uur.”� Ik gooide mijn spullen in mijn rugzak. “sorry”� fluisterde Draco, maar ik was te kwaad op Sneep, ik stampte naar buiten, maar niet naar mijn volgende les, nee naar de leerlingenkamer, het kon me niet geven dat ik nog meer strafwerk kreeg. In pure woede gooide ik mijn tas tegen de muur en brulde even de frustraties eraf, dan sloeg ik een paar keer met mijn vuist op de muur, pijn voelde ik nu toch niet.
“Joan?”� Ik draaide me zo snel mogelijk om en Harry, Hermelien en Ron sprongen even naar achter. Ik was al een beetje aan het kalmeren en verontschuldigde me.
“Zit wel goed, het is je recht om boos te zijn!”�
“boos? Verdorie, Hermelien! Ik ben bang van haar.”�
“Ron!”� reageerde Hermelien teleurgesteld.
“Hij heeft gelijk, Hermelien, ik overeageerde..”�
“sorry hoor, maar we zijn straks vreselijk te laat..”�
“sinds wanneer kan jou dat wat schelen, Harry?”�
“Wel ik weet niet, sinds onze vriendin in een angstaanjagend monster veranderd is?”�
“Je hebt gelijk, Harry, het houdt geen steek, we moesten inderdaad maar eens gaan.”� Ik was al kalmer dus liep alleen naar de les. Gelukkig had ik geen trainingen en moest ik die er ook niet voor laten.
Die avond verliet ik de leerlingenkamer, ik was al veel gekalmeerd, maar had geen woord meer gezegd sinds Harry, Ron en Hermelien me waren komen halen. Ik had gedaan alsof ik sliep toen mijn leeftijdsgenoten het verhaal aan de tweeling en Leo vertelde. Fred was heel ongerust geworden en Harry en Ron zwoeren me nooit kwaad te maken. Hermelien was gechoqueerd door Sneeps actie, hoewel het Sneep was, waren ook Leo en George geschrokken van zijn actie en mijn reactie.Terwijl ik door de gangen liep voelde ik mijn woede terug komen bij de gedachte alleen.
“joan?”� Ik draaide me om en zag Draco, ik realiseerde me dat ik grof was geweest tegen hem, voor wie dit indien mogelijk nog erger was. “het…”�
“shht..dat weet ik wel”� en we liepen stil naar de kerkers. Het was stil in Sneeps kantoor en ik deed mijn uiterste best om hem niet aan te kijken, omdat ik wist dat ik hem zou aanvallen, of hij me meer strafwerk zou geven nog voor ik de kans had. We maakten zijn klantoor schoon voor twee uur, tot zijn slepende stem door de heerlijke stilte klonk. “ok zo is het wel goed, kom dan allebei eens even hier als je wil.”� We namen elk een stoel ik gingen voor zijn bureau zitten. “Joan, weet je waarom ik je strafwerk heb gegeven?”� Ik huiverde, ik haatte hem! Voor de zelfde redenen als twee uren eerder keek ik hem niet aan, maar mijn antwoord klonk bot en meer dan een tikkeltje brutaal: “omdat ik uw gezag in twijfel trok?”�
“haha, toe, juffrouw Dhanes, geloof je dat nu eerlijk zelf?”� nu keek ik hem recht aan, furieus. Ik voelde Draco mijn hand nemen, in een poging om me kalm te houden. En dat lukte nog even. “Hoe komt het toch Joan, dat ik het gevoel heb dat je speciaal bent?Ik weet dat je engelengeduld hebt met een klungel als Lubbermans, maar ik zeg nog geen woord verkeerd of je slaat door..Hoe komt dat Dhanes? Je hebt veel gezag onder je leeftijdsgenoten, maar hoe komt dat je die kalmte niet kan bewaren als je jezelf tegen mij moet verdedigen? Je bent niet bang van me, daar ben ik wel zeker van. Moest ik de kracht niet hebben om je strafwerk te geven zou je in tegenstelling tot je klasgenoten en vele mensen daarbuiten, niet naar me luisteren…of misschien uit respect?
“Ik weet niet”� antwoordde ik kwaad, maar nieuwsgierig.
“Je weet niet? Jammer. Geen nood ik vind het wel!Je hoeft Donderdag niet te komen, maar misschien is het toch handig.”� Ik keek hem lang aan en knikte uiteindelijk, daarna verliet ik het lokaal, iets later dan Draco. Om de hoek wachtte hij me op, hij nam mijn armen stevig, maar niet pijnlijk of bruut vast en zette me tegen de muur, in een flits stond ik tussen de mur en hem ingedrukt. hij keek diep in mijn ogen, het maakte me bang “Joan…Wat was dat?!”� Verward kon ik niet meteen antwoorden. “Waar had hij het over, het was alsof jullie een eigen taaltje hadden!”�
“Ik heb er net zo weinig van begrepen Draco, enkel dat Sneep het zelf ook niet begrijpt.”� Hij keek me nog even aan en liet me dan los “sorry”� Ik keek hem aan en lachte. We namen afscheid en het was half tien toen ik de leerlingenkamer weer binnenkwam. “hey joan”� zei Leo “hoe was het?”�
“zoals anders”�
“Joan…”� ik draaide me om en keek Fred aan.”�wat?”�
“niks, sorry”� ik trok één wenkbrauw op en liep dan naar de tafel waar Harry, Ron en Hermelien zaten. Ron huiverde even en schoof een beetje op toen ik naast hem kwam zitten. “goed dan “ zei ik en ging dan naar bed. Ik weet zeker dat ik Hermelien nog “ronald’”� hoorde zeggen, maar deed niet de moeite om om te kijken.
De volgende morgen was ik vroeg wakker en ging alleen ontbijten. Dan besloot ik wat huiswerk te maken in de leerlingenkamer. “Joan?”� ik keek op en Harry staarde me aan. “Wat ben je aan het doen? Ik bedoel..Je maakt toch geen huiswerk voor het ontbijt he?”�
“nee ik heb al ontbeten”� antwoordde ik kalm. “Je hebt al ge..”� De uitdrukking op zijn gezicht was geld waard, maar ze veranderde vrij snel. Harry ging neer zitten en ik deed verder met mijn huiswerk, hem negerend. Na enkele minuten moest ik toegeven, Harry had een uitmuntend goed geduld in deze situaties. Dus keek ik op naar zijn bezorgde gezicht. “Wat?”�
“Is alles ok?”�
“wat?..Wat denk je? Tuurlijk wel, ik ben vroeg gaan slapen en dus ben ik vroeg wakker!”�
“ok ok mij best.”� En hij hield zijn beide handen omhoog om zijn onschuld te bewijzen. Wie houd ik voor de gek, dacht ik, nog, ze komen er ooit eens achter en dan wordt het nog lastig. “Morgen Joan, Harry”� zei Hermelien vrolijk, ze keek me een beetje verbaasd aan, maar zei niks. “morhhhhge”� geeuwde Ron. “hey”�
“goedemorgen”�
“Kom op, tijd voor ontbijt!”� Ze liepen naar de deur en stopte dan. “ga je niet mee?”�
“ik heb al gegeten.”�
“ok”�
“Ze begint me echt bang te maken!”�
“Ron”� Ze verlieten de leerlingenkamer en een beetje later kwam Leo beneden. “morgen”�
“likewise”�
“Wat ben je aan het doen?”� Ik draaide mijn blad naar hem. “Joan, dit is pas voor volgende week! Het is woensdagmorgen! Hoe lang zit je hier al?”�
“Ik weet niet, moest toch iets doen.”�
De wemels kwamen nu ook naar beneden en nadat Leo de situatie geschetst had, dwongen ze me mee te gaan naar de grote zaal. Toen we daar aankwamen, keek Hermelien een beetje gekwetst, maar Harry en Ron enkel verward. “Ik dacht je al gegeten had?”� vroeg Harry.
“Is ook zo”� antwoordde ik. De jongens keken elkaar verward aan. “We hebben haar gewongen”� verklaardde George.
“Kan je haar dwingen?”� Harry’s ogen vergrootte even.
“wowhow”� zei Ron Ik schoot in de lach. “Ik ben geen monster hoor, Ron”�

Reacties: