FanFic.nl

What's true love?(AFGEWERKT!!!)

stilletjes aan toch vervelend

De volgende dag was meteen de laatste dag van de week en ik probeerde me meer op de zwerkbalwedstrijd van Zaterdag te concentreren dan aan Sneep te denken. Jammer genoeg bleef zijn rare, waanzinnige blik me voor de geest komen. Ik realiseerde me dat ik een studieobject voor hem geworden was en ik wist niet wat ik me daarbij moest voorstellen, maar tot dusver stond het me niet erg aan. Dat er zoveel emotie uit zijn gezicht af te lezen was, was niet normaal. Ik had hem zien lachen, iets wat geen enkele leerling en daar buiten waarschijnlijk nog weinig mensen konden zeggen, maar hij werd obsessief en dat beangstigde me.
Die namiddag nam ik afscheid van de tweeling en Leo en liep naar verweer tegen zwarte kunsten. Enkel de zwadderaars waren er al, dus bleef ik op een afstandje en keek naar Draco, hij zag er ook afwezig uit. “hey”� klonk Hermeliens stem achter me. “hey”� antwoordde ik, de jongens begroette me ook en we liepen naar het lokaal.
De professor was in zijn nopjes, hij had eindelijk de perfecte paren gevonden wat tot zijn spijt betekende dat er griffoendor-paren en zwadderich-paren waren. “vandaag”� zei hij “beginnen we met te verlammen!”� hij was zo enthousiast dat het zich overzette op de leerlingen.
“goed, we willen geen ongelukken, dus we beginnen zonder blokkeren, ok?”�
“Ja”� sneerde Patty Park “laat jezelf verlammen en alles komt in orde!”� ze lachte en keek direct naar Draco voor zijn lach, maar hij keek niet eens haar richting uit. Ik deed mijn best om een lach te bedwingen bij dit tafereel.
“Dankje Park, goed we doen dit om te beurten.Meneer Malfidus, juffrouw Dhanes, zouden jullie willen beginnen”� Hij gebruikte ons altijd als modelvoorbeeld dus we keken al niet meer op en knikten beiden. “Juffrouw Dhanes ik zo willen dat jij eerst meneer Malfidus verlamt, doe even rustig, ja? Meneer Malfidus, je raakt je stok niet aan, ok?”� we knikten weer beiden en ik nam mijn toverstok in de aanslag. Ik grijnsde en iedereen behalve Draco zag dit in als gemeen. “rustig he Dhanes”� waarschuwde de professor nog eens. “goed, iedereen een stapje achteruit!”�
“paratalis!”� riep ik en Draco viel verlamd op de grond. “heel goed, Dhanes Je hebt wat kracht en talent in je bloed”� zei de professor gemeend “nu andersom, hij hief mijn verlammingsspreuk op en nu nam Draco zijn stok klaar. “paratalis”� riep Draco en ik voelde hoe mijn spieren opspande en viel verlamd op de grond. “ok”� zei de professor terwijl hij Draco’s verlammingsspreuk ophief. “Dit is wat jullie ook gaan doen, wees niet teleurgesteld als het niet van de eerste keer lukt zoals het wel bij juffrouw Dhanes en Meneer Malfidus doet, iedereen evolueert op zijn eigen tempo. Ik hoop toch dat iedereen er vandaag in slaagt om iemand te verlammen. Dan kunnen we volgende week verder met het verdedigen ervan. Aangezien Dhanes en Malfidus het al onder de knie hebben kunnen ze ons misschien laten zien wat we volgende week dan gaan doen. De Juffrouw verlamt jou, meneer Malfidus en jij gaat afschermen. Wees erop voorbereid dat verlammen en ontwapenen iets helemaal anders is!”�
“paratalis!”� riep ik en bijna tegelijk riep Draco “protego!”� er klonk een luide knal en niemand raakte verlamd. “Heel goed! Draco. Dat was nochthans een sterke spreuk, Joan!”� in zijn enthousiasme vergat hij ons bij onze achternamen te noemen. Onze klasgenoten hadden ons voordien wel wat aangemoedigd, maar nu juichten de zwadderaars alof het een Zwerkalmatch was en Draco net de snaai gevangen had. “nu andersom”� De griffoendors begonnen nu spanning op te bouwen terwijl de zwadderaars stiller warden.
“paratalis”�
“protégé”� weer een luide knal, gevolgd door luid gejuich van de griffoendors. Ik stond nog recht. “ok ok ok”� riep de professor “jullie beurt!”�
Een tijdje later begon ik traag mijn gerief samen te pakken, ik zag hoe Draco hetzelfde deed. Toen iedereen buiten was, wachtte Hermelien in de deuropening. Ik liet mijn tas vallen en vloekt “godver…Ga maar Hermelien, ik kom zo wel.”� Draco en i liepen samen naar Toverdranken. Ik bedacht dat ik Sneep gewoon zou negeren, dit bleek echter onmogelijk. Hij kloeg over al wat ik deed. Ik kon het redelijk lang uithouden, maar halverwege het uur werd het me te veel. “Dhanes”�
“WAT?”�
“ah, Dhanes wat is er? Je…”�
“Nee ik ondermijn je gezag niet verdorie, k ben gewoon je constante gezaag kotsbeu!”�
“ow kijk eens aan Dhanes”� hij schoof met een verbazing wekkende snelheid naar me toe en hield zijn gezicht dicht bij het mijne. Ik weigerde te buigen en kek woest in zijn donkere ogen, het kleine glinsteringentje zag ik over het hoofd.

“de les is gedaan”� zei Sneep op zijn gebruikelijke slepende toon. Maar hij bleef in mijn ogen kijken en ik weigerde nog steeds op te geven. Na een tijdje draaide hij zich toch weg en verliet ik zo snel mogelijk het lokaal.
“Wat is er ingodsnaam mis met die kerel?”� zei Ron zodra hij zeker was dat ik geen woede-aanval ging krijgen.
“hij is een vervelende rotzak en ik weet het!”� zei Harry
“hmm hij is zowat van jou overgeschakeld op Joan.”� Zei Hermelien wijs.
“Achja hij is het niet waard je er druk in te maken”� zei ik en ze stopten erover.
“he! Het is weekend!”� zei Hermelien om ons op te vrolijken.
“ja het weekend van de match tegen Ravenklauw!”� antwoordden de jongens en ik te samen en we schoten alle vier in de lach.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.