FanFic.nl

What's true love?(AFGEWERKT!!!)

koppig

De volgende dag besloten Fred en George hun proefkonijn te gaan bekijken en ik besloot mee te gaan, aangezien de anderen naar Hagrid gingen. “ nog eens hallo”� knipoogde ik als ik binnenkwam. “haha, mijn vriedin is terug!”� lachte Leo. Fred en George keken elkaar eens en haalden dan hun schouders op. Ze pesten Leo een beetje en namen de schade op. Ik merkte na een tijdje dat iemand naar me keek, toen ik me omdraaide zag ik dat die iemand Draco was, ik beslot hem te negeren, hij was schijnheiliger dan ik me had kunnen voorstellen.
Dinsdagavond mocht Leo uit de ziekenboeg en toen hij de leerlingenkamer binnenkwam werd hij door veel mensen begroet. Na de grappige tweeling en de bekende Harry Potter, had ook Leo een zekere gekend en geliefdheid binnen griffoendor. Ik stond blijkbaar ook op die lijst voor mij zogezegde miraculeuze invloed op het zwerkbalteam. Zelf de vorige aanvoerder had zich al verontschuldigd en gezegd dat hij niet beledigd was dat hij door me verslagen was, hij vroeg zelf of ik er interesse in had om hem terug in het team te halen. Ik verzekerde hem dat moest er iemand niet kunnen hij de eerste was die ik vroeg. Zelfs Anderling had me aangesproken en gezegd dat ze heel trots was.”�Zeer snel zal heel zweinstein dat ook zijn”� verzekerde ze me, aangezien we misschien aan het WK junior mochten meedoen als we van Zwadderich wonnen.
Fred had zijn rechterarm rond Leo’s schouders geslaan en George deed het zelfde aan de andere kant. “En? Klaar voor de verbeterde versie?”� Leo schaterde en ik lachte, maar mijn lach was niet het directe gevolg van Freds grap. Eerder van het besef hoe graag ik die jongens had, hoe gelukkig ik was dat ik hun vriendin mocht zijn, hoe gelukkig ik mezelf moest prijzen met heel griffoendor en hoe ik met mijn hele hart van hen hield. Fred en George besloten dat Leo een feestje verdiende. Het was een leuke avond die me dit steeds meer deed beseffen.

De volgende dag waren we natuurlijk moe en gingen we vroeg slapen. Vrijdag kwam Draco weer uit de ziekenboeg en Fred was bezorgd, maar ik vastberaden, des te meer door zijn bezorgdheid. Her voorlaatste uur hadden we verweer tegen zwarte kunsten en ik wist dat enkel de Zwadderaars, maar ik sloeg Freds aanbod om met me mee te gaan af. Ik had er echter geen rekening meegehouden dat Draco wist dat ik altijd om de hoek wachtte. Ik stond met mijn rug tegen de muur en schrok toen Draco plots voor me stond met zijn handen tegen de muur, zodat ik niet wegkon. “Joan..”� ik keek hem geschrokken aan, maar hersteld snel. “Ga weg Malfidus”� zei ik, mezelf vervloekend dat ik Fred aanbod had afgeslaan.
“Joan, we hebben niet veel tijd.”�
“Meer dan we nodig hebben!”�
“Joan..”�
“Ge weg Malfidus”� zei ik met een afkeer in mijn stem en duwde hem achteruit.
“Joan, we moeten praten.”�
“Er is niets om over te praten, Malfidus!”�
“Joan, toe.”� Fluisterde hij en hij kwam weer dichter, “ik moet met je praten”�
“laat me met rust, Malfidus, Mijn vrienden zullen hier zo zijn”� zei ik maar voelde mijn stem verzwakken doordat hij zo dicht bij me stond.
“Ja, je hebt gelijk.”� Zei hij en hij liep naar de Zwadderaars. Een paar seconden stonden mijn vrienden voor mijn neus “hey”�
“Ah de Griffoendors zijn er ook, kom binnen!”� zei de professor. “aha Menner Malfidus, terug? Helemaal ok?”�
“ja”� mompelde Draco.
“Daar ben ik blij mee, dan heb ik weer een voorbeeld waarik zelf niet in voorkom”� zei hij vrolijk. Ik draaide met mijn ogen en Ron grijnsde. “Vandaag testen we de sterkte van ons schild! Dus gang e ons niet in houden, maar volle kracht er in leggen! Meneer Malfidus, eerst ontwapenen.”�
“expelliarmus!”�
“protego!”� hij had slechts een voorzichtige spreuk gebruikt en mijn schild had hem doen vallen. “andersom.”�
“EXPELLIARMUS!”�
“protego”� Zijn stuk kwam in mijn hand gevlogen. “Heel goed , Joan! Malfidus, concentreer je jongen! Opnieuw.”�
“EXPELLIARMUS!”�
“PROTEGO!”� zowel Draco als ik zelf verloren nu ons evenwicht en vielen om, net al seen paar mensen die te dicht bij stonden. “Ja! Heel goed, zoveel kracht, zo veel talent! Nu gaan we ook sterkere spreuken gebruiken. Draco en ik verloren wel vaker ons evenwicht terwijl onze krachten tegen elkaar opbotsten. Na een half uur riep de professor ons bij zich. “Jullie staan wel wat voor op de anderen”� zei hij. “de les is over! Kunnen jullie even hier blijven?”� De klas begon leeg te stromen. “Wat is er, juffrouw Griffel?”�
“niks professor! Ik ben onderweg!”� antwoordde Hermelien een beetje geschrokken.
“ik zou jullie graag al laten voort gaan wat willen zeggen dat jullie wel moeten samen werken in het bestrijden van wat dingen. Maar de keuze is an jullie, je kan ook gewoon tegen elkaar duelleren, maar daar zijn jullie al zeer goed in..”�
“Ik wil de volgende stap wel nemen.”� Zei Draco meteen.
“goed zo jongen! Joan?”�
“uh..”�
“Je mag niet stil blijven staan he.”� Zei Draco.
“Zo is dat! Nu snel naar de volgende les!”� erbijsterd verliet ik het lokaal, Draco niet aankijkend. “Joan?”�
“Joan, ben je..kwaad?”�
“wat denk je omhooggevallen koekoek? Maar hey, je mag niet stil blijven staan he?”�
“Nee , Joan zo bedoelde ik dat niet..Joan..”� Ik stapte snel door zodat we snel bij de kerkers zouden zijn.
“zwijg!”� hij schrok: “joan, kijk ik heb een fout gemaakt, nee eigenlijk niet..”�
“NIET?”� nu stond ik opeens stil en draaide me om, Draco schrok. “heb je een gat in je geheugen of zo?”� schreeuwde ik en draaide me terug om en stapte weer snel verder.
“Nee, Joan, ik weet hoe het er uit gezien moet hebben, maar ik wou niet..”�
“Je kuste Park, Malfidus, daar heb ik geen uitleg bij nodig!”�
“Joan..”�
“Jong! Loop naar Park!”�
“Joan!”� hij greep mijn arm en duwde me tegen de muur. “luister nu eens naar me!”� riep hij, Ik schrok van deze uitval “toe”� voegde hij er zachter aan toe. Ik trok mijn arm los maar bleef staan. Ik keek hem in zijn ogen, koud en emotieloos zodat het moeilijker werd voor hem.”�uh..Joan..ik..Het was niet mijn bedoeling om haar te kussen..In feite..nee toet laat me uitspreken..Ze kwam om hoek duwde me tegen de muur en kuste me, ik dacht dat jij het was..voor een halve seconde, tegen dat ik besefte dat jij het niet was, zag ik jou staan. Ik was zo in de war, ik voelde me echt slecht.”�
“Natuurlijk en wat deed je dan, gaan huilen bij Patty?”�
“Nee! Heb je wel naar me geluisterd?”�
“JA, Malfidus, ik luisterde en om eerlijk te zijn is het alles behalve geloofwaardig. Ik draaide weg en liep naar de trap, hij volgde niet meteen en ik wachtte een de deur van het lokaal, als hij er was klopte ik op de deur en ging binnen voor hij iets kon zeggen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.