FanFic.nl

What's true love?(AFGEWERKT!!!)

De volgende...

De volgende dag werd ik laat wakker, Hermelien was al weg en mijn klok, zei dat het half twaalf was. Maar ik had geen zin om op te staan dus draaide ik me om en viel weer in slaap. Een beetje later maakte Fred me wakker. “joan?”�
“hmm”�
“het al redelijk laat, zou je niet opstaan?”�
“hmm”�
Hij ging op de rand van het bed zitten en legde zijn hand op mijn schouder. “kom op meid, toe”� Hij buigde over me omdat ik niet meer reageerde. “joan..”� ik keek naar hem en schrok omdat hij wel dichtbij was. “gaat het wat?”�
“jaja”� hij ging terug rechtzitten. “Fred?”�
“ja?”� hij keek naar me, maar ik gooide gewoon mijn armen om hem heen. Hij schrok en verstijfde, maar ik legde mijn hoofd tegen zijn borst en hij nam me vast en zucht. “ohh Joan, waarom heb je het dan gedaan!”� Ik hoorde een geluide op de trap en liet Fred los: “Hermelien komt eraan!”�
“Wat? Hoe ken je nu..”�
“weet ze dat je hier bent?”�
“nee en dat is niet de bedoeling.”� Ik duwde hem onder het dekbed, “neem zo weinig mogelijk plaats in, ja?”� Hij preste zichzelf tegen de muur en ik ging naast hem liggen, net op dat moment opende Hermelien de deur. “Joan!”� kom op of je mist het middageten!”�
“middageten?!”�
“ja het is kwart na twaalf!”�
“ok ik kom”� ze ging terug naar beneden en Fred grijnsde “briljant”�
“ik kan me maar beter klaar maken.”�
“ja ik zie je wel in de grote zaal.”� De rest van het weekend was ik redelijk afwezig, zelf tijdens de zwerkbaltraining. “zeg Joan”� zei Fred Zondagavond. “Je weet dat Leo een week in de ziekenvleugel gelegen heeft he.”� Ik keek hem onderzoekend aan en wist waar hij heen ging. “oh Fred ik weet n..”�
“kijk je kan het aannemen of weigeren, jouw keuze, ik wil ze je gewoon kunnen geven.”�
“bedankt Fred.”�
Maandag had ik geen les met Draco, maar tegen de avond ging ik toch terug naar Fred. Hij gaf me een paars snoepje, het was nog maar net nieuw vertelde hij, daardoor zou ik er langer kunnen blijven, want dan kende Plijster het nog niet. De volgende dag, bezochten Hermelien, Ron en Harry me, ze zagen er bezorgd uit, maar madam pleister verzekerde hen dat ze me wel ok kreeg. De dan erna kwamen Fred, George en Leo langs. “Hey, gaat het wat?”� vroeg Leo
“best hoor”� antwoordde ik. Fred werd een beetje rood toen hij zag hoe slecht ik eruit zag.
“ze Joan”� vroeg George “hoe moet het nu met de training?”�
“laat Harry het maar even overnemen.”�
“ok”� en een beetje later trokken ze naar de training. Ik viel in slaap en hoorde slechts in de verte hoe iemand kreunend van pijn binnen werd gebracht. De volgende dag zag ik dat het de wachter van Zwadderich was. Ik vroeg me af wat er gebeurd was, maar vroeg her niet. Wat mater op die dag kwam Draco zijn wachter bezoeken. “hij slaapt”� zei madame plijster, “laat hem maar doen.
“hoe is het met hem?”�
“gaat wel hoor, binnen twee dagen is hij hier buiten”�
“kan hij dan zwerkbal spelen?”�
“natuurlijk, mijn patiënten gaan hier pas buiten als ze honderd procent in orde zijn.”�
“bedankt madame”� ze knikte en draaide zich om. Draco draaide zich om en keek naar me. Hij keek naar madame Plijster, die alweer verdwenen was, naar zijn wachter, die sliep en voor de rest was er niemand. Hij kwam naar me toe, “gaat het wat?”�
Ik knikte. “Joan, ik kan het niet, ik eet nauwlijks, viel van mijn bezem gisteren en faal in al wat ik doe!”� ik zuchte: “toe Joan, zo merken mensen het ook.”�
“het kan niet Draco, hou vol!”�
“maar ik ga eraan kapot! En je vergeet dat jij Fred hebt, ik heb niemand! Ik heb bijna uit frustratie een brief naar mijn vader geschreven!”� ik zuchtte nogmaals. Plots schrok Draco en zei “uh oh”� ik volgde zijn blik en zag Ginny de ziekenvleugel binnenkomen, ze zwaaide naar me, maar zag dan Draco ‘jij!’ zei ze en ze trok haar stok.
“Ginny”� onderbak ik en ze schrok, ze keek nu naar mij, maar bleef naar hem wijzen met haar stok. “Wat doet hij hier?”� vroeg ze
“Ik ben toevallig haar Toverdranken- en verweer tegen zwarte kunsten partner, nu moet ik met de professors samenwerken, moet ik je vertellen hoe leuk dat is?”�
Ze stak haar stok weg en brieste “is het beter met Joan dan?”�
“Ik ontken niet dat ze een perfecte partner is.”�
“wat? Je zou bijna zeggen dat je denkt dat jullie overeen komen!”� lachte Ginny
“..W..”� begon ik maar Draco onderbrak me: “eigenlijk komen we best overeen”�
“Wat? Joan?”� ik sloot mijn ogen en zuchtte. “Joan! Het is Malfidus! Malfidus, je haat AL haar vrienden! Hoe kunnen jullie nu mogelijk vrienden zijn?!”� Ze kreeg geen antwoord en vervolgde tegen zich zelf: “neehehehe! Nee dat kan n.. neee vertel me niet..”� ik keek op. Maar wended mijn blik ook onmiddelijk weer af als ik begon te praten: Ginny, de laatste tijd, Ik weet niet of je dat gemerkt hebt maar..”�
“Joan?”� onderbrak ze me. “Je probeert me toch niet te vertellen dat je vberliefd op hem bent he?”� ik schrok en vroeg me af hoe ze zoiets zo snel kon weten. ZE kreeg geen antwoord. Éen jij”� zei ze tegen Draco. “Er is geen enkele voorwaarde of er zijn geen omstandigdheden waaronder jij bevriend zo kunnen zijn met ee Griffoendor..Daartoe zou ik maar één redden kunnen bedenken!”�
“Ja het is niet dat ik ervoor gekozen heb he!”� zei hij. “oh god”� zei Ginny en ze liet zich op het bed zakken. En zat daar een paar minuten, net als Draco aanstalten maakten om te vertrekken vroeg Ginny: “Wie weet dit?”�
“Enkel jij en George, maar niemand moest het weten, aangezien we beslist hebben elkaar niet meet te zien..”�
“correctie, dat heb jij beslist”� zei Draco, “en was dat niet om dit”� en daarbij wees hij naar Ginny “te vermijden?”�
“Wat?”� reageerde Ginny “Geef je liefde op voor wat je vrienden vinden? Ik ben zeker dat Fred het al gezegd heeft maar een vriend is pas een echte vriend als hij zo’n keuzes en gevoelens kan aanvaarden!”�
“Ja Ginny, maar jllie vinden dat en jullie waren al zo moeilijk!”�
Ginny lachte: “word snel beter!”� en ze verliet de ziekenvleugel.
Draco keek naar me “dat is twee..”�
“..van de hele school!”�Hij lachte, drukte zijn lippen tegen de mijne en verliet de ziekenvleugel.
De volgende avond liet Madam Plijster me gaan.
“Wat een timing”� lachte George “net voor een weekend.”� Ik lachte naar hem en keek daarna naar Ginny, maar de keek niet terug. Dan keek ik naar Fred, maar ook die keek niet terug. Ik stond op om naar Fred toe te gaan, maar die zette zich recht en liep naar boven ik keek naar Ginny en ook zij verliet de leerlingenkamer. Ze hadden gepraat..Ik het verloop van de volgende dag zag ik ze niet en tijdens de training durfde ik niet met hun praten. “het gebeurt”� dacht ik ze vertelden het niet aan de andere, maar spraken ook niet meer tegen me.
De volgende morgen werd ik vroeg wakker en kwam Leo tegen in de leerlingenkamer, hij verzekerde me dat de tweeling nog sliep. Ik ging naar hun kamer, George sliep, maar Fred keek me verbaasd aan. “Vermijd je me, Fred?”�
“nee”�
“…”�
“Ginny heft me verteld dat ze het weet.”� Ik wendde mijn blik af en knikte.
“ze accepteert het zoals ik dat doe, Joan, voor jouw kant, niet voor die van Malfidus. Wat ga je nu doen?”�
“ik weet het niet..echt niet.”�
“Je kan voor de makkelijke weg gaan, waar je vel pijn van zult hebben, of je kan de moeilijke weg kiezen en jullie liefde kan helemaal uitbloeien.”�
“dat is een beetje contradictorisch..”�
“Maar dat zijn de opties”� lachte hij. “kijk Joan, als je hem echt graag ziet, moet je het doen, hoe hard wij hem ook haten. Weet dit, ik zal je keuze aanvaarden, maar als hij je ooit kwetst, is hij nergens veilig.
“Bedankt Fred”�
“En als je ooit uiteengaat ben ik er voor je.”�
“..uh..”�
“Ik hou van je als van een zus Joan en meer dan dat, Ik zal er altijd voor je zijn, ik dacht dat ik zelfs verliefd op je was, maar ik denk dat gewoon een ver uitgebloeide vriendschap is.”�
“bedankt Fred!”� zei ik en gaf hem een knuffel. “kleed je nu maar aan, dan gaan we eten.”� Lachte ik.

Reacties: