FanFic.nl

Start all over

Hoofdstuk 24, Goodmorning beautiful.

We liggen in bed, dicht tegen elkaar aangekropen. Strify ruikt heerlijk naar douchegel. Dit keer was ik wel zo verstandig geweest om de deur op slot te doen. Ik had liever nog even niet dat hij er bij kwam staan. En daar zie ik hem wel voor aan. Hij streelt mijn rug. Ik luister naar zijn adem. Zijn borst waar ik op lig gaat rustig op en neer. Hij drukt een kus op mijn bolletje. ‘’Ik houd van je.’’ Fluistert hij in mijn oor. Waar ik me over verbaas. Hij kan wel lief doen. ‘’Ik ook van jouw.’’ Fluister ik terug. Meer iets voor.. Ik wil het niet denken. Mijn vreugde ebt meteen weer weg. Ik slaak een zucht. ‘’Het komt wel goed, heus.’’ Fluistert Strify zacht. Alsof hij weet waar ik aan denk. ‘’Ik hoop het zo. Ik wordt er zo kriegel van…’’ Zeg ik. ‘’Ik mis hem zo…’’ Voeg ik er bijna onhoorbaar aan toe. Ik weet dat Strify het vast niet leuk vind om mijn gemiep weer te horen. Maar het moet er gewoon even uit. ‘’Ga dan ook weer gewoon iets met hem doen.’’ Fluistert Strify. Zijn moeder slaapt al. ‘’’Weetik, maar dat haalt zo veel weer naar boven. Het is ook zo anders.. toen jeweetwel. Dat helpt ook niet hoor.’’ Mompel ik. ‘’We komen er wel uit, samen. Ik beloof het.’’ Fluistert Strify terug. Ik hoop zo dat het ook daadwerkelijk lukt. Ik heb er nog zo mijn twijfels in. Niet veel later is Strify vertrokken. In het licht van de maan bekijk ik zijn prachtige gezicht. Hij is zo leuk. Zijn lippen, zijn piercing, zijn haar, zijn neus. Gewoon alles is mooi aan hem. Hij lacht in zijn slaap. Die leuke lach. Ik kijk nog een poosje naar hoe hij slaapt. Dan probeer ik zelf ook maar te gaan slapen.
Iemand geeft een kus op mijn voorhoofd. Ik gluur door mijn wimperhaartjes door. Ik zie een prachtig mooi blauw oog. Ik open mijn ogen en glimlach. ‘’Goedemorgen prinsesje!’’ Zegt Strify vrolijk. ‘’Hay lekkerding.’’ Zeg ik half slapend. Ik rek me uit. Strify ligt met een hand onder zijn hoofd te kijken. Niet zo lekker liggen jij. Denk ik. Ik kruip nog even tegen hem aan. Hij aait mijn wang. Ik kijk hem aan, verdrink in zijn prachtige ogen. Voor de zoveelste keer. ‘’Wat heb je toch een prachtige ogen.’’ Zucht ik. ‘’Nou jij anders ook!’’ Antwoordt Strify. ‘’Kom laten we maar is gaan eten.’’ En hij springt uit bed. ‘’hmmmpfff moet dat! Ik ben veel te lui.’’ Mompel ik. ‘’Naja lui kind. Blijf jij maar lekker pitten dan.’’ En Strify verdwijnt naar beneden. Het duurt niet lang of ik ben al weer vertrokken. Maar mijn slaapje is niet van lange duur. Strify die komt de slaapkamer ingewandeld met een blad vol lekkere broodjes en thee. ‘’Supriseeeee.’’ Glimlacht hij. En hij kruipt naast me in bed en zet het blad op zijn schoot. Hij pakt een pistoletje en propt die in mijn mond. Ik moet moeite doen om het ding niet uit te proesten van het lachen. Snel pluk ik het er maar uit. ‘’Fout.’’ Zegt Strify heel droog. Waardoor ik alleen maar nog harder moet lachen. Hij kijkt me aan met een ondeugende glimlach rond zijn lippen. ‘’Kijk niet zo.’’ Giechel ik terwijl ik in zijn buik por. ‘’Dat is te..sexxy.’’Lach ik. Hij blijft me aankijken. Ik gris een broodje van het dienblad en prop die in zijn mond. Waarna hij me doodleuk aan blijft gapen. ‘’Noouuuwww Striiffff!’’ Giechel ik met een hoofd als een boei. En ik concentreer me op mijn pistoletje kaas. ‘’Waarom zijn pistoletjes nou weer interessanter dan ik…’’ Mompelt Strify wannabee zielig. ‘’Omdat die lekker zijn.’’ Giechel ik. ‘’Ownee.. want jij bent ook eigenlijk wel heeeel lekker. Uhhmm.. Die kan je eten en ik kan jou niet eten.’’ Zeg ik droog. ‘’Nou, mij kan je ook eten.’’ Brabbelt Strify. Ik proest in lachen uit. ‘’Nou, niet op die manier slimpie.’’ We eten gezellig onze broodjes op en kleden ons daarna aan. Gelukkig heeft Strify een gigantische spiegel in zijn kamer dus kunnen we tegelijk onze make-up en haren doen. Waar ik natuurlijk wel langer mee bezig ben. Wat Strify blijkbaar niet erg vind. Hij blijft geïnteresseerd kijken. ‘’Je bent mooi.’’ Zegt hij. ‘’jij ook.’’ Zeg ik en klim bij hem op schoot.
De hele dag zijn we buiten. We eten buiten, rennen buiten, dollen buiten, flikflooien buiten, en nu slapen we zelfs bijna buiten. We liggen samen op de trampoline, kijkend naar de sterren aan de hemel boven ons. Ik lig met mijn hoofd op zijn borst. Wat zelden voor komt zonder dat hij mijn lippen weer opzoekt. Zijn borst gaat geruststellend op en neer. Ik gluur vanuit mijn ooghoeken naar hem. Zijn gezicht is verlicht door het magische licht van de maan, zijn ogen twinkelen. Een tevreden glimlach siert zijn lippen. Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden. Wat hij blijkbaar door heeft. Hij schenkt me een glimlach, aait even met zijn hand over mijn kruin. Ik wou dat hij dat vaker deed. Maar dat is gewoon niet Strify. Hij heeft niet de liefigheid die Kiro heeft. Strify is het mannetje van de pit, de sluwe blikken, stoute blikken. En hij is ook gewoon heel stout. Ik grinnik bij de gedachte. Stiekem mag ik het wel. Ik krijg het akelig koud, de zon is al een poosje verdwenen. Strify merkt het en trekt me overeind en slaat zijn warme armen om mij heen. Hij trekt mij dicht tegen zich aan. Ik krijg het er op slag warm van. Met zijn lichaamswarmte warmt hij me op, ik snuif zijn heerlijke geur op. ‘’laten we maar naar binnen gaan.’’ Fluistert Strify in mijn oor. Hij laat me los en springt van de trampoline af. Hij stapt in zijn schoenen en tilt mij er af. Ik grinnik. We lopen naar zijn kamer en kruipen onder de warme dekens om nog even een film te bekijken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.