FanFic.nl

Dansen

Wil je niets drinken?

De muziek dreunt keihard in mijn oren, mijn heupen bewegen mee op de beat. Mijn rokje is strak, mijn decolleté groot en mijn hakken hoog. De club waar we zijn is vol, maar dat is ook niet zo gek. Ik ben met mijn vriendinnetjes in The Box at the Beach, een van de meest populaire clubs van Berlijn. Het is mijn favoriete club ooit, maar erg vaak ben ik er niet te vinden, dat kan ik me helaas niet veroorloven.

De club is prachtig, precies wat je van een grote discotheek verwacht. De vloeren zijn stralend wit en omlijnt met lichten, waardoor het lijkt alsof je op glimmend, glad ijs staat. Ook de muren zijn wit, maar doordat er continu gekleurde verlichte boodschappen op verschijnen zie je dat eigenlijk niet. De bar neemt de hele breedte van de club in beslag en is beplakt met spiegels. Op de planken achter de bar staan talloze gekleurde flessen met de meest gevarieerde drankjes. Kortom, het is geweldig.

Vanuit mijn ooghoek zie ik mijn vriendinnetjes lachen, maar om wat weet ik niet. Ik heb alleen maar oog voor de jongen die nonchalant tegen de muur aanleunt. Hij is mooi, dat kan ik zelfs van meters afstand in de drukke club zien. Zijn haar is strak over zijn hoofdhuid gevlochten, de zwarte vlechtjes liggen losjes op zijn schouders. Om zijn hoofd zit een witte bandana met zwarte print. Zijn kleding is groot, veel te groot, maar ondanks dat ik juist altijd op jongens met strakkere kleding val, vind ik het mooi.

Ik zie hoe zijn ogen over mijn lichaam glijden en vraag me af hoe lang hij al naar me stond te kijken. Grinnikend draai ik nog wat extra met mijn heupen. Mijn strakke rokje zorgt ervoor dat hij geen beweging mist. “Wil je nog wat drinken?”� Ik schrik van de stem van een van mijn vriendinnetjes, die in mijn oor schreeuwt. Ik schud mijn hoofd en gebaar naar het halfvolle glas witte wijn dat zich nog in mijn hand bevindt.

Wanneer ik me weer omdraai kijk ik recht in de mooiste ogen die ik ooit gezien heb. Het klinkt cliché, maar het is echt waar. Zijn ogen zijn donkerbruin, omringt door een dikke, zwarte wimpers, zijn oogleden lichtelijk samengeknepen. “Wil je niets drinken?”� vraagt hij. Mijn blik valt op zijn volle lippen. Het eerste wat mij opvalt, is de piercing die door de linkerkant van zijn onderlip zit. Ik ben gek op jongens met piercings.

Vragend kijkt hij me aan, waarop ik me weer herinner wat hij me vroeg. Opnieuw houd ik mijn halfvolle glas omhoog en gebaar ik er naar. Hij grinnikt en haalt zijn schouders op. “Dansen dan?”� vraagt hij, zijn ene wenkbrauw iets omhoog getrokken. “Vooruit dan maar”�, zeg ik zo verleidelijk mogelijk, “maar dan alleen dansen!”� Hij lacht, pakt het halvolle glas wijn uit mijn handen en brengt het naar de bar. Achteloos zet hij hem neer waarna hij terug komt lopen. Even denk ik er over om een opmerking te maken over het geld dat mij dat wijntje gekost heeft, maar ik besluit het voor me te houden.

Dan pakt hij mijn hand en trekt hij me dicht tegen zich aan. Meteen vinden onze heupen het ritme van de muziek. Mijn armen vouw ik om zijn schouders, mijn hoofd beland in zijn nek. Zijn handen liggen rustig op mijn heupen. Af en toe glipt hij met zijn vingers onder mijn shirtje en ik kan niet ontkennen dat het iets met me doet.

Glimlachend draai ik me om en duw ik me tegen hem aan. Zijn armen glijden om mijn heupen, zijn handen belanden op mijn buik. Ik lik even over mijn lippen en til dan mijn arm op om met mijn hand zijn gezicht dichter tegen die van mij aan te duwen. Mijn kont schuurt ritmisch tegen zijn heupen aan, waardoor ik voel dat het hem ook absoluut niet koud laat. Ik beweeg nog iets dichter naar hem toe. Een glimlach speelt zich rond mijn lippen als ik hem in mijn oor hoor kreunen.

Ik druk mijn neus tegen zijn wang, waarna hij zijn hoofd draait en met zijn lippen die van mij opzoekt. Even kus ik hem, maar dan draai ik mijn hoofd weer van hem af en ga ik nog dichter tegen hem aan dansen. Hij grinnikt, zijn vingers glijden een klein stukje onder de rand van mijn rokje.

We verliezen onszelf in de muziek. Onze bewegingen zijn feilloos op elkaar afgestemd, onze bezwete lichamen drukken tegen elkaar aan, onze bewegingen worden steeds heftiger. Hij drukt zijn lippen in mijn nek en bijt zachtjes. Grinnikend duw ik zijn hoofd weg en draai ik me weer om. “Lief zijn”�, zeg ik in zijn oor. Hij knikt, pakt mijn hand en verstrengeld onze vingers.

Opeens buigt hij zijn hoofd naar mij toe en drukt hij zijn lippen op die van mij. Ondanks dat wat ik eerder zei, zoen ik gretig terug. Ik druk mijn lichaam tegen dat van hem aan en sla mijn armen om zijn nek. Mijn hand glijdt over zijn hoofd, streelt de vlechtjes. Zijn tong glijdt over mijn lippen mijn mond in. Ik kan het niet laten om even te kreunen, waarop ik zijn mondhoeken omhoog voel krullen. Mijn tanden tikken even tegen zijn piercing aan, plagend neem ik hem tussen mijn tanden en trek ik eraan. Zijn handen glijden over mijn kont, trekken me dichter tegen zich aan. Onze zoen wordt steeds heftiger. We zijn ons er niet eens meer van bewust dat er honderden mensen om ons heen staan. Ik weet niet eens waar mijn vriendinnetjes zijn, maar eerlijk gezegd kan het me ook niets schelen.

“Ga met me mee”�, hijgt hij in mijn oor. “Waarheen?”� vraag ik. “Boven.”� Verbaasd kijk ik hem aan. Ik weet maar al te goed wat er boven is: de vip ruimte. De vip ruimte van een club die eigenlijk al vip is, wow. Wie is hij? Ik doe mijn best om hem niet te laten merken dat ik onder de indruk ben. Straks denkt hij dat het me alleen om zijn status te doen is, terwijl het me overduidelijk gaat om zijn heerlijke lichaam.

“Hoe heet je?”� vraag ik. Hij lacht. “Ken je me niet?”� Ik schud mijn hoofd, een beetje beschaamd. Zou ik hem moeten kennen dan? “Ik ben Tom”�, antwoordt hij. Ook zijn naam doet geen belletje bij mij rinkelen, maar er zijn ook zoveel jongens die Tom heten. Ik besluit er niet te veel waarde aan te hechten, fluister mijn naam is zijn oor en trek aan zijn hand als teken dat ik met hem mee ga.

Een grijns verspreid zich over zijn gezicht. Hij drukt nog een kusje op mijn lippen, waarna hij me voor zich uit duwt richting de trap. De trap waar ik al meerdere keren smachtend naar heb gekeken, zo graag wou ik er naar binnen. Steeds werd ik teruggehouden door de twee enorme kleerkasten die het lint wat het begin van de trap verspert bewaken. Diezelfde kleerkasten die Tom en mij nu moeiteloos doorlaten. Ik zie hoe Tom een van de bewakers wat toefluistert en iets in zijn handen duwt, maar ik zie niet wat.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.