FanFic.nl

Verhuisd (TC)

11. De conclusie

Bill pov
De film is afgelopen en ik ben moe. Te moe om nog op te staan, dus ik blijf lekker liggen tegen Tom aan.
“Uhmm, Bill? De film is afgelopen hoor.”�
“Ja weet ik.”� Antwoord ik.
“Sta op dan.”�
“Nee, ik lig hier goed.”� Zeg ik, en ik kijk hem aan. Hij krijgt een rood hoofd en probeert mijn blik te ontwijken.
“Wat is er?”� vraag ik hem.
“Huh, wat? Niks hoor.”�
“Jawel, ik zie het aan je. Ik ken je lang genoeg om te weten als er iets mis is. Wat is er?”�
“Echt niks, laat me nou maar.”� Zegt hij koppig.
“Kom op, ik ben je tweelingbroer, je kunt me alles vertellen.”� Dring ik aan. “ER IS NIKS! Laat me nou maar!”� Schreeuwt hij, en hij duwt me van zich af en rent naar boven. Ik blijf verbaasd achter. Zo ken ik hem niet.

Tom pov
Ik kan het niet meer aan. Nu al niet meer. Ik ben zonet de woonkamer uitgerend, en lig nu op mijn bed. Huilend. Ja echt waar, dé Tom Kaulitz, het stoere en mannelijke deel van de tweeling, huilt. Ik ben zonet tot de conclusie gekomen dat er geen andere mogelijkheid is, ik ben verliefd op mijn tweelingbroertje. Niet alleen is het ziek, gestoord en verboden, het is ook nog eens niet wederzijds.
Dit kan ik hem nooit vertellen. Dat zijn glimlach me doet smelten, dat zijn ogen me naar een andere wereld brengen, dat zijn bewegingen me doen afvragen of hij wel van deze planeet is, dat zijn stem mooier klinkt dan een koor van engelen.
Als ik het hem vertel, zal hij nooit meer naar me lachen, me nooit meer aankijken, me doodnegeren, me haten…
Ik zou het niet overleven. Ik zou me geen leven zonder Bill voor kunnen stellen. Al zal ik hem nooit mogen aanraken zoals ik wil, zal hij me nooit lieve woordjes toefluisteren. Alleen in mijn dromen.
Je hoort het goed, ik heb het zwaar te pakken. Ik hoop alleen dat ik het vol kan houden zonder gek te worden…

Bill pov
Ik ga er maar niet achteraan. Als hij gekalmeerd is zal hij het vast wel vertellen, toch? Ergens voel ik dat het deze keer anders is, dat het deze keer niet zo zal gaan.
Ik kijk op de klok en zie dat het al half elf is. Hoogste tijd om naar bed te gaan dus. Morgen vroeg op, want we moeten fietsen. Ik ren naar boven, maak me klaar om naar bed te gaan, en wil mijn tas vast inpakken, maar merk op dat ik de boeken vanmiddag in Tom’s kamer heb laten liggen. Ik besluit toch maar even daarheen te gaan. Als ik bij zijn kamer kom, leg ik eerst mijn oor tegen de deur. Ik hoor niks. Zachtjes open ik de deur en ga op m’n tenen de kamer binnen. Tom ligt met zijn rug naar me toe op bed. Aan zijn rustige ademhaling te zien, slaapt hij. Hij heeft z’n kleren nog aan. Voorzichtig loop ik naar de andere kant van het bed, zodat hij me niet hoort.
Ik zie opgedroogde tranen op zijn wangen. Wat is er toch met je, broer? En waarom laat je mij je niet helpen? Ik loop naar het bureau en pak waar ik voor kwam.

Reacties:

dreamerangel zei op 14 april 2010 - 23:26:
prí¡chtig

xRivkikix3 zei op 7 april 2010 - 7:20:
Ik vind het lekker wél een goed hoofdstuk PUH .
Tommerd is wel een schatje hè..

Ga zo dooooor <3.

KaulitzFreak zei op 6 april 2010 - 20:49:
Hoe kan je nu weten dat het niet wederzijds is??!! pipo!!

Anyways, dit is een LLEEUUUKKK verhaaltje!!!

Snel verder!!

Angiepink zei op 6 april 2010 - 20:48:
Heel snel verder
En hopelijk is het wel wederzijds en vindt Bill Anouk Niet leuk !!
Want Tom (L) Bill zijn lief samen

xxx