FanFic.nl

What's true love?(AFGEWERKT!!!)

Een nieuwe ploeg

De volgende dag stond zowat de halve school op het plein, een regelrechte ramp, sommigen hadden een bezem maar hadden hem nooit aangeraakt. Na twee weken hard werken en veel discucieren hadden we een huffelpuff en twee ravenklauwjagers, die beter speelde dan degene van het afdelingteam. Perkamentus kondigde dit aan en ik kondigde de audities voor de drijvers aan. Dus we vonden ons twee sterke drijvers waar nog wel werk een was. Een griffoendor en nog een ravenklauw. Na twee dagen audities blaasde ik de andere audities voor wachter af “srry jongens, maar dir is hem!”� zei ik. Een huffelpuffer die strafwerk had tijdens de selectie van het team. Dan was enkel nog de positie van zoeker en die had ik bwust tot de laatste gehouden. Er waren slechts twintig kandidaten waarvan er tien voor elke positie meededen en voor geen ene deugde. Dan waren er vijf die niet degenlijk een bezem konde vasthouden, twee griffoendors, de zoeker van ravenklauw, cho en Draco. Ik bedankte hun alle vijf en vertelde hen dat ze net als de andere het nieuws te horen zouden krijgen in de grote zaal. Die avind discusieerden we lang.
“Al was Malfidus, de laatste kandidaat op aarde, dan nog niet”� zei Harry
“nou ik wil hem er ook niet in.”� Zei Ron.
“ we zoeken het beste team, jongens, niet de beste vrienden”� zei Ginny
“Ja maar Malfidus is bereid Harry te vergiftigen om zelf te kunnen spelen”� zei George.
“hij is de beste, veruit beter dan de andere”� zei Fred.
“het is een rotzak, maar aleen durft hij niks zeker niet al Joan haar moeit!”�
“het verbaasd me dat hij zichzel kandidaat stel”� zei Ron.
“Cho is een goede zoeker”� zei Harry
“beter dan Malfidus?”�vroeg Fred.
“ze komt zelf niet in de buurt”� antwoordde Ginny.
“Sinds wanneer mogen jullie hem zo?”�
“genoeg!”� stopte ik de discussie. “We zoeken het beste team en hij is de beste zoeker, daar over zijn we het eens?”� iedereen knikte, niet bepaald enthuosiast, maar ze gaven het toe. “goed dan is het Malfidus”�besloot ik. Het team begon te protesteren. “zwijg nu eens! Hij is er bij, misdraagt hij zich dan ligt hij eruit. Voila jullie gedragen zich als een stel kinderen! Ik werk samen met hem in de klas, Ned en ik heb dit al tegen Harry en Ron gezegd, maar dan valt hij best mee.”� Iedereen staardde me zowat aan. Ned wou iets maar ik stopte hem. “Hij kan een goeie kerel zijn, maar hij moet ook de kans daartoe krijgen, ik ben moe en heb geen zin in een discussie die ons nergens toe leid, de beste spellers w ser gezegd. Ik ga slapen. Ik ik ging naar bed, het team verbijsterd achterlatend. De volgende dag stond ik bij Perkamentus voor de grote zaal. “Heb je een zoeker gevonden?”� ik knikte “Draco Malfidus”� zei ik. De hele school leek verbijsterd. Drac schudde Perkamentus’ en mijn hand. “dat was vast niet makkelijk”� vroeg Perkamentus. “nee maar hij was de beste”� antwoordde ik. “bedankt lachte hij. Ik zag dat hij wist precies hoe moeilijk het geweest was. “oh eum, Joan professor Sneep wil je graag in zijn bureau spreken om zes uur.”�
“oh..waw..juist..”� dan knikte Perkamentus naar de zaal “training?”�
“ow ja”� en ik vervieg mijn stem als ik de zaal toesprak. “de eerste training morgen om half zeven. Als je het niet haalt, laat het me weten. En anders, tot morgen!”�
Door de opgewondenheid en vermoedheid vergat ik de afspraak met Snee volledig en daar voelde ik me zeer slecht bij. Bij het vondmaal at ik nauwlijks “je doet het vat fantastich, eet nu”� zei Hermeilien een beetje bazig.
“jaja”� zei ik en at toch nog twee happen. Een beetje later probeerde ik huiswerk te maken maar ik kon me niet concentreren. Hermelien kopieerde dat van haar en gaf het me met een glimlach: “oh Hermelien”�
“Waarom doe je dat nooit voor ons?”�
“omdat, Ron jullie het vragen en geen reden hebben en zij het niet vraag en wel reden heeft.”�
“vrouwen”�
“niet proberen begrijpen Ron”� zei Harry terwijl hij zijn vriend op de rug klopte.

Ik ging mijn gerief halen en Hermelien volgde me. “is alles goed?”� vroeg ze
“ja alles is toppie”�
“is er iets wat je niet zgt, Joan?”�
“wat? Hoe bdoel je?”�
“je hebt zo’n zenuwen.”�
“Jezus Hermelien heb je enig idee wat voor een druk dit met zich meebrengt?”�
“Nou nee, maar ik dacht dat jij nu net zo goed was hiervoor.”� Ik wou antwoordden, maat Ginny b-kwam net binnen, ze zag mijn gezicht en vroeg: “scheelt er wat?”�
“begin je ook al?”�
“nee ik bedoel gewoon, het lijkt alsof ik iets onderbrak.”�
“eigenlijk deed ja dat inderdaad.”� Ze kreeg me vragend aan.
“Ik vind het raar dat Joan zo vatbaar is voor stress in deze positie, ze is anders zo..”�
“wat? Hermelien, meen je dat nu?”� vroeg Ginny gemeend verbaad.
“Ja maar dat moet je in context zien, je hebt haar nog niet bezig gezien in de klas of tegen leerkrachten, ze..”�
“Hermelien, ze is mijn aanvoeder ik weetals een van de beste hoe ze is, maar school aanvoerder zijn dat wil zeggen dat je verantwoordelijk bent voor de zwerkbal van de hele school en iedereen onderlinge competitie moet doen vergeten, iedereen is enhuosiast en gaat er iets fout, gaat men altijd naar de aanvoerder voor de kleinste fouten die hij gemaakt heeft! Bovendien kijkt de hele school haar waarschijnlijk op haar vingers…”�
“ok ik snap het al”�
“Maar je hebt gelijk Hermelien, er is iets wat ik je nog moet vertellen, dat Gnny al weet.”� De beide meisjes keken me verbaasd aan. “maar nu moeten we ons haasten”� vervolgde ik tegen Ginny. We liepen naar de grote zaal waar al een aantal mensen wachtte.
“Is iedereen er?”�
“ik denk het”�
“even overlopen wachters, ja, jagers, één,twee, drie, vier..ok drijvers? Twee drie, zoekers. Harry..Waar is Malfidus?”� Er werd wat gemompeld.
“ok”� zei ik, “ga maar alvast ik wacht twee minute.”� Als de anderen buiten waren begon ik richting de zwadderichleerlingenkamer te lopen, hopend dat ik hem onderwer zou tegen komen, dit was helaas niet het geval. Toen ik er aan kwam, kwam er net een zwadderaar buiten. Ik ging naar hem toe en hij keek me vuil aan: “wat moe jij hier?”�
“zou je even terug binnen kunnen gaan en Malfidus halen?”�
“neen, ik ben geen postuil hoor”�
“Hij heeft vijf minuten, ander ligt hij en daarmee de enige zwadderaar er uit.”�
“teef”� brieste hij en hij liep terug naar de leerlingenkamer. “Malfidus? Ah daar Die meid van een Dhanes is hier, het is training.”�
“..”�
“Neen jongen dat doe je niet, vort!”� hij kwam terug naar buiten en mompelde “hij komt”�
Ik knikte “dank u”� hij brieste nogmaal en liep dan door. Draco kwam nu ook uit de leerlingenkamer. “Wou je je al terugtrekken?”�
“helemaal niet!”� Toen we wat later met veertien speller op het plein stonden zat de helft van het stadion vol toeschouwerd. “fantastisch”� zuchtte ik. Fred begon hierop naar de toeschouwers te schreeuwen. George vergezelde hem in het roepen en wijzen en een paar minuten later zaten enkel Leo en Hermelien er nog.
“Bedankt jongens”� ze lachtten en trokken daarbij hun schouders op.
“goed eerst moet het reserve team wat op niveau komen en dan maken we het zwaarder.”�
“zwaarder? Nog! Zalig!”� Ik moest lichen bij het zien van de reservespelers hun gezichten toen mijn team dolethousiast reageerde. Zo’n grote groep trainen bleek niet makkelijk, maar wel leuk we hadden nu eigenlijk vaak wedstrijdjes waarbij de drijvers tegen de jagers speelde en de zoekers beukers waren. Stilletjes aan kwam het nieuwe team dichterbij elkaar en bij het oude. Behalve Malfidus, die niemand mocht.
Ik horde de volgende weeken niks van Sneep en dacht er eigenlijk nog weinig aan. Tot op een dag hij op het einde van de les plots zei: “Dhanes heb je deze avond even tijd?”� ik knikte en verliet dan het lokaal. Hij had nog steeds de vreemde blik, maar hij visualiseerde me niet meer zo. Die avond ging ik terugHij vertelde me dat we het aan het rechte eind hadden als we aan Voldemort dachten, maar hij wou niet dat ik er met over praatte, pas als ik kon bewijzen dat ik dat niet zou doe, mocht ik meer weten. Toen hij dat zei glimlachte hij even, wat me deed huiveren. Ik verzekerde hem dat ik het voor mezelf zou houden en ging recht naar bed.
De volgende morgen aan de ontbijttafel dacht ik er aan en ik bedacht dat ik wéér maar iets verzweeg voor mijn vrienden. Ginny en Fred wisten dan wel al van Draco, maar dat was niet omdat ik dat gewild had. Ik voelde me er slechter bij dan ooit, dus als de tweeling, Leo en ik onder de boom zaten die middag, vroeg ik ze: “Jongens?”�
“jo?”�
“hmm?”�
“mag ik jullie iets vertellen?”�
“uh..ja hoor.”�
“Het is euhm…nogal..ingewikkeld…Nu ja moeilijk..enzo.”�
“ok..”� zei George langzaam en ik zag Freds ogen van George naar Leo flitsen.
“Ik wil jullie dit al een tijdje vertellen, maar het is niet bepaald makkelijk. Ik heb dan ook geprobeerd om dit.. nu ja tegen te gaan, maar dat bleek mogelijk nog moeilijker, althans zo leek het toen, nu ben ik daar plots niet meer zo zeker van..”� ik zuchtte even en vervolgde dan.
“ik moet het jullie wel vertellen, want jullie hebben, als mijn beste vrienden het recht om het te weten, maar het valt me zwaar..”� ik keek even op naar Fred “het spijt me..ik had dit eerder moeten doen..Ik hoop dat jullie me hier niet voor gaan haten, maar…Ik vrees dat ik verliefd geworden ben op iemand die zowat de foute persoon is..”�
George schrok keek me even aan en zei dan: “nee..dat meen je niet..Ik had al mijn vermoedens dat daar iets niet juist zat..Ik had het niet van je verwacht, maar het zal vast overgaan”� stelde hij me gerust.
“Ik ben bang van niet, George..”�
“Wat nu? Denk je dat hij ook van jou houd?”�
“Dat weet ik”�
“Kom! Hebben we het hier over dezelfde person?! Die kerel kan niet van iemand houden!”�
“Ik weet niet over wie jullie het hebben, maar ik kan niet volgen..”� kwam Leo tussen. Hem even negerend reageerde terug op George. “Is dat nu zo raar? Hij is ook mens hoor!’
“Nee Joan, die jongen kent geen liefde, zeker niet voor jou!”�
“Zeker niet voor mij?”� reageerde ik beledigd “waarom is dat dan wel?”�
“over wie hebben we het?”� vroeg Leo nog eens.
“Omdat je een griffoendor bent! Leo, ben je nu echt achterlijk?”�
“en dan?!”�
“nee!”�
“Zijn jullie..samen?”� ik keek hem aan slikte even, waarmee George genoeg wist, zijn blik veranderde in iets onmenselijk, ten minste voor hem was dit zo. Tranen begonnen over mijn wangen rollen als zijn woede steeds duidelijker werd. Fred gooide zijn arm rond me: “stil, maar het vergt moed om zoiets te zeggen, meid.”�
“Jij wist dit?”� reageerde Geogre, zijn broer beter kennende dan wie ook. Fred knikte, “ja en ik heb hen al samen gezien, ik heb gezien hoe ze uit elkaar probeerden gaan en dat doet mij vaststellen dat ik als haar vriend haar keuzes zal aanvaarden.”� George keek zijn broer ongelovig aan en voelde me nog slechter terwijl ik besefte dat ik nu tussen de broers instond.
“ok misschien ben ik dan achterlijk, over wie gaat het nu?”�
“Malfidus”� spuwde George en dan liep hij naar het kasteel. Leo keek mij en Fred even ongelovig aan, schudde met zijn hoofd en liep dan achter George aan. “het spijt me zo!”� zei ik tegen Fred. “Jij en George..”�
“Ze draaien wel bij, je zal wel zien.”�
“Dit maakt me enkel banger voor Harry, Ron en Hermelien..”�
“inderdaad”�. ’s middags gingen Fred en ik samen naar de grote zaal waar nog niemand was. Tien minuten later kwamen Leo en George binen, tot mijn verbazing deed die eerste als of er niks gebeurd was en zei hij vrolijk gedag. George daarentegen keek me nog niet aan. De de rest van de dag verliep net zo, Leo die normaal deed en George die zowel mij als Fred negeerde. Hij leek wel…teleurgesteld in me. Die avond was het training en ik maakte ze extra zwaar. In de kleedkamers ruimde Draco en ik zoals altijd alles traag op, maar tot mijn schrik zag ik dat George en daarmee ook Fred dat deden. Toen enkel wij vieren er nog binnen waren, begon George: “wel, wel, is het niet onze vriend van Zwadderich.”� Draco keek hem aan en rechtte langzaam zijn rug, aanvoelend dat er iets niet goed was. “George?”� zei Fred zacht.
“De enige die nog geen vriendjes heft binnen het team..of is dat gewoon een maskertje? Heb je je zinnen op wat anders dan vriendschap gezet?”� met elk woord dat hij zei, kwam hij een stap dichter bij Draco.
“George?”� zei ik nu ook. Maar hij negeerde me en het bleef even stil in de kamer. Draco wist niet goed wat hij moest doen en en wou net iets zeggen als George op hem afstormde en hem in enkele seconden tijd tegen de muur hing. Draco was groot en sterk maar niks vergeleken met George. Draco hing tegen de muur en George hield hem daar door zijn linkeronderarm tegen Draco’s keel te duwen en zijn gezicht in paar een centimeter van dat van Draco.
“Ik mag jou niet”� gromde hij “En als je haar ooit kwetst, dan zal ik reden hebben om je te komen zoeken, kerel. En dan zal ik je vinden en dan trek ik je armen van je lijf, breek ik je benen, knip ik al je tenen af, dwing ik je een rondje te lopen, steek ik je ogen uit,scheer ik je haar af om dan uiteindelijk je nek te breken! Snap je dat, man? Snap het maar goed, dat je haar maar geen haar krentk, jongen want geloof me..ik doe het!”� zijn stem was zo dreigend en eng, dat ikzelf bang werd. Hij liet Draco los en draaide zich naar mij: “ik houd niet van je smaak, Joan, maar als het echt is wat je wil, is het zo”�
“oh George..ik..ik dacht dat je kwaad op me was!”�
“kwaad? Nee…gewoon…geschrokken.”� Ik sloeg mijn armen rond hem “bedankt George!”� en dan keek ik naar Draco, die over zijn keel wreef. “uhm…Ik heb het hem verteld…”�
“ow meen je het?”� vroeg hij sarcastisch. George verstijfde maar Fred lachte en sloeg op George schouder, “dat is een grapje, man..Weet je wel? Je hebt he zonet bijna..”� ik luisterde niet meer en liep naar Draco “gaat het wel?”�
“nu wel”� antwoordde die. “Je hebt wel beschermende vrienden, ik ben nog nooit zoveel bedreigd geweest!”� George keek onmiddellijk naar Fred die zijn schouder ophaalde, maar lachtte. George stampte hem op schouder terwijl hij ook in de lach schoot.
“En de moeilijkste moeten nog komen.”�
“ik ben vriendelijker tegen Potter en Wemel, met de training enzo. maarja Griffel zie ik niet echt..”�
“we komen er wel”� zei ik en ik kuste hem omdat te bevestigen.

Reacties: