Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Harry Potter » My heart belongs to you » Hoofdstuk 6

My heart belongs to you

7 april 2010 - 19:45

745

0

228



Hoofdstuk 6

Na 5 minuten kwam Draco weer naar beneden. Hij had zijn groene zwerkbalgewaad aan. Ga je mee vroeg hij. Ik stond op en samen liepen we naar buiten. Het was heerlijk buiten. De zon scheen hoog aan de blauwe hemel. We liepen over het gras naar het zwerkbalstadion. We namen afscheid van elkaar, en ik liep naar de tribune waar nog een paar andere Zwadderaars zaten. Hier is nog plek hoorde ik Patty roepen. Ik liep naar haar toe en ging naast haar zitten. Na vijf minuten kwam Alexandra ook. Hey, heb je lekker gegeten zei ik tegen haar. Ja hoor zei ze met een glimlach. Wat is het mooi of niet zei ze er vlug achter aan. Ze ging naast me zitten. Ik hoop dat Zwadderich goed speelt dit jaar zei ik tegen Patty en Alexandra. Ja inderdaad, ik bedoel Griffoendor heeft ons nu al een aantal keer verslagen zei Alexandra. Ja precies zei Patty het word nu wel weer eens tijd dat wij nu winnen. Zullen we bij de rand gaan staan stelde ik voor, dan kunnen we het wat beter bekijken. We stonden op en liepen naar de rand van de tribune. Draco en Blaise vlogen over onze hoofden. Na een uurtje waren ze klaar met trainen. Patty, Alexandra en ik liepen naar beneden. Draco en Blaise stapten vlak voor ons af. Ik sloeg mijn armen om Draco’s nek en gaf hem een kus. Je speelde geweldig fluisterde ik in zijn oor. Draco zullen we ons omkleden vroeg Blaise. Ja is goed zei Draco. Hij gaf me nog een kus en liep met Blaise naar de kleedkamer. Ik liep met Patty en Alexandra naar binnen voor het middag eten. Na een kwartiertje kwamen Draco en Blaise ook bij ons zitten. Hmm heerlijk om weer te trainen zei Blaise en hij rekte zich uit. Na het eten gingen Draco en ik naar buiten. We liepen naar de grote oude eik bij het meer. Draco plofte neer en ik ging naast hem zitten. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en pakte zijn hand. Ik hou van je en ik wil je niet meer kwijt fluisterde Draco zachtjes in mijn oor. Ik ben nog nooit zo gek geweest op een meisje als nu. Ik keek hem recht in zijn ogen aan en gaf hem een kus. Jij bent het beste wat me ooit is overkomen. Draco glimlachte naar me. Ik hou van je fluisterde ik zijn oor, en gaf hem een zoen in zijn nek. Mijn ogen voelden zwaar aan van de zon, en langzaam viel ik in slaap. In de namiddag liepen Draco en ik weer naar binnen, naar de leerlingenkamer van Zwadderich. We ploften op de bank voor de open haard. Draco trok de tafel een beetje naar toe, we kunnen we even tovenaarsschaak spelen mompelde hij. Ja is goed. We speelden een paar potjes en gingen toen naar beneden voor het avond eten. We gingen zitten en Draco schepte zijn bord vol. Ik schepte een beetje sla en wat gebakken aardappelen op. Inmiddels kwamen Alexandra en Blaise bij ons zitten. We kunnen vanavond wel even naar Zweinsveld. Maar we mogen toch helemaal niet weg ’s avonds zei ik verbaasd tegen haar. Heb je het briefje op het prikbord in de leerlingenkamer niet gelezen dan grinnikte ze. Uhm nee. Draco en ik hebben vanmiddag onder de oude eik gezeten en daarna hebben we nog even tovenaarschaak gespeeld. Anders gaan we even naar professor Sneep zei Alexandra. Ja is goed zei ik. Ik gaf Draco een kus en zei dat ik vanavond nog wel even bij hem langs zou komen. Samen met Alexandra liepen we naar Professor Sneep. Ik klopte op de deur. Binnen zei een zware stem. Ik liep naar binnen op de voet gevolgd door Alexandra. Waarmee kan ik jullie helpen dames zei hij vriendelijk. Nou wij wilden vanavond graag even naar Zweinsveld. Er hing een briefje op het prikbord zei Alexandra aarzelend. Ja dat klopt. Hij pakte een briefje en schreef daar wat op. Zo als jullie dit even aan meneer Vilder laten zien, komt het allemaal goed. En denk eraan jullie moeten om tien uur weer op school zijn. Ja is goed mompelden we. Snel liepen we naar buiten, opweg naar Vilder. Er waren nog een paar leerlingen voor ons. Volgende riep hij met een norse stem. Alexandra gaf hem het briefje. Loop maar door, en tien uur weer terug zijn. We moesten beide giechelen en liepen snel door.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.