FanFic.nl

My way to a broken heart .

Flying away from home .

Ik vertel maar eens verder. Waar was ik gebleven. Bij het macht gevoel. Nouja, dat hadden we wel al gehad of niet? Wat ik verder nog meemaak is niet zo interessant. Behalve dat ik nu mee moet met mijn moeder. Ze moet de grime doen bij een of andere vage onbekende artiest die ik niet ken, en daarom moet ik mee. Omdat mijn vader er niet is en ik de laatste keer dat ik alleen thuis was, het huis bijna in de fik heb laten staan. En dat omdat ik alleen maar de kip had laten aanbranden toen hij in de oven stond. Ik wou alleen maar de gasten binnen laten en alles klaarzetten. En toen werd het allemaal te heet voor het arme kippetje, en toen vloog hij bijna in de fik. Waarop mijn moeder meteen allerlei rampscenario's verzint over wat er allemaal had kunnen gebeuren. Het huis had kunnen afbranden, ik had wel dood kunnen zijn en bla bla bla. Whatever. Ik zeg altijd maar, je leeft maar een keer. Haal alles uit je leven wat eruit te halen valt. . Nouja. Dat was eigelijk wat ik je allemaal te vertellen had.

''Pak jij dat koffer ook nog even? Dan check ik ons even in'' zei mijn moeder. Ik knikte en traag liep ik achter haar aan. Ze regelde alles en mijn weekendtas verdween op de band naar het vliegtuig. Mijn schooltas hield ik bij me. We liepen door de security-poortjes, waar er normaal altijd wel iets fout gaat. Ook nu. PIEP PIEP PIEP PIEP, hoorde ik. Ja hoor, het was weer eens zover. ''Mevrouw, wilt u even hierkomen?'' vroeg de beveiliger. Ik knikte beleefd. Hij scande me met zo'n apparaat. Het begon te piepen bij mijn mond. ''Tongpiercing'' zei ik en ik stak mijn tong uit. De man ging verder. Het begon weer te piepen, dit keer bij mijn navel. ''Navelpiercing'' zei ik en ik trok mijn truitje iets omhoog om het hem te laten zien. De rest was goed en ik mocht doorlopen. Dat verdomde ijzer ook altijd. Ik liep achter mijn moeder aan ons vliegtuig binnen. Ik weet dat je normaal moet wachten, maar we waren wel iets aan de late kant. Nog iets wat we altijd hebben. We halen het altijd nét. Nu ook weer. Snel propte ik mijn tas in het bagageding boven me en ik nam plaats naast mijn moeder. ''Please fasten your seatbells'' hoorde ik door de speakers. Ik maakte mijn riem vast en propte mijn iPod-dopjes in mijn oren. Luid kauwend op mijn kaugom stegen we op. Het lampje, dat brandde als je je riem om moest doen, ging uit en ik maakte mijn riem los. Uit het bagageding boven me pakte ik mijn tas en ik pakte mijn verhalenmap. Ik begon te schrijven en te schrijven en voor dat ik het wist, werd ik door mijn moeder aangestoten dat ik mijn riem weer vast moest maken, omdat we gingen landen. Ik ruimde snel mijn spullen op en klikte mijn riem vast en we maakten een landing. Nou ja, de piloot dan. We klapten omdat de piloot zo goed gevlogen had en ik pakte mijn spullen om daarna weer achter mijn moeder aan te strompelen. Ik snapte nog steeds niet hoe mijn moeder op zo'n schoenen kon lopen. Pumps, met hakken van hier tot in Peking. Ik hield het bij mijn vertrouwde afgetrapte sneakers. Je kon er alles mee doen. Van Freerunning tot Jazzballet. Nouja, ik dwaal af. Mijn moeder pakte al de bagage van de band af en ik greep nog snel mijn tas die weer het zelfde rondje dreigde te maken. Ik hing mijn weekendtas om mijn schouder en deed mijn rugzak op mijn rug. Ik nam een koffer van mijn moeder, die altijd kilo's make-up meenam omdat ze weigerde de make-up van de artiest zelf te gebruiken. ''Dat is toch alleen maar rommel'' zegt ze dan altijd.

''Kom nou. We zijn al laat. Je kan die mensen daar echt niet laten wachten. Om half 6 moet ik hem grimeren en ik moet nog alles klaarzetten'' hoord eik mijn moeder zeuren. ''Ik kom al!'' zei ik tegen haar en ik gaf mijn bagage aan de taxichauffeur die ons naar de conerthal reed. Waarom moest die kutster waarvan ik niet eens de naam wist, zo nodig mijn moeder boeken voor de grime? Lul. Ik mocht hem nu al niet. Ik had kunnen gaan shoppen met Joya en Rody. Ik had kunnen gaan zwemmen. Echt ik haat hem. Mijn telefoon ging. 'Randy belt' stond er op het schermpje. ''Heey Ran'' zei ik toen ik opnam. ''Darling. Waar the hell hang je uit?'' hoorde ik hysterisch aan de andere kant van de lijn. ''New York hunny. New York City. Mijn moeder moet een of ander vaag bekend gastje grimeren. Echt, ik ken hem niet, maar ik mag hem nu al niet. Moet ik zeker ook nog met hem gaan praten als mijn moeder er niet is. Ja daagg'' luchtte ik mijn hart bij hem. ''Schat, het komt allemaal goed. Neem je een knappert voor me mee?'' vroeg hij lachend. ''Ja is goed. En dat doe ik hoor! Maar of ie voor jou is? Tjaaa'' zei ik nu ook lachend. Randy gromde. ''Oké, maar dan ga ik nu maar eens die asshole van een Mike uit bed schoppen. Mam zit te zeiken'' zei hij chagarijnig. ''Is goed. Succes hé lieverd'' zei ik lachend. ''Dankje schat. Sterkte daar.'' ''Dankje. Ik ga het nodig hebben'' zei ik lachend. ''Haha, oke dan. Love youu.'' ''Love you to.'' Ik drukte op het rode hoorntje. Mijn moeder keek me lachend aan.

Ik zal maar even vertellen wie the hell Randy is. Want dat had ik volgens mij nog niet gedaan. Randy is eerste klas homo én mijn beste vriend. Hij is een broer van Mie, waardoor ik Randy ook ken. Hij is echt dé beste vriend die iemand zich kan wensen. Je kan echt overal met hem heen en je kan altijd bij hem terecht. Hij kan wel een bitch zijn hoor! Maarja, dat is gewoon Randy.

Reacties: