FanFic.nl

Verkeerd verbonden

De zesde zet

Het had niet lang geduurd voor ik van pure uitputting in slaap viel. Ik vond het wel fijn, mijn hele lichaam deed zeer en ik wilde er vanaf zijn. Geestelijk was ik misschien nog wel vermoeider dan lichamelijk. Niet dat het me veel kon schelen, het deed beiden afschuwelijk veel pijn.
Maar niet lang nadat ik in slaap was gevallen werd ik alweer gewekt. Er was iemand bij me in bed gekropen, en net toen ik Yu wilde vragen wat hij nu weer wilde, rook ik Strify's parfum. Ik draaide me om, en keek inderdaad recht in Strify's ogen, die twinkelden in het maanlicht. Blijkbaar stond hij net op het punt om zelf naar bed te gaan, want hij droeg geen shirt, en ik gokte dat hij alleen nog een boxer droeg.
"H- heeft Yu je vaker.. Nou, je weet wel.. verkracht?" vroeg Strify me zachtjes. Ik keek hem met grote ogen aan.
"Verkracht?"
"Ja, toen ik thuiskwam hoorde ik gillen en toen ik langs jouw kamer liep stond de deur op een kier. Ik gluurde om het hoekje en zag wat Yu met je deed. Het zag er niet uit alsof je het prettig vond," legde de half-brunette uit en hij legde een lok haar achter mijn oor. "Heeft hij het vaker gedaan?"
Ik schudde mijn hoofd en staarde naar het dekbed. "Nee.. Normaal doet hij het langzamer, bereidt hij me voor en kreunt hij mijn naam, niet die van Kat."
Strify staarde me sprakeloos aan, maar voor mij was het zo'n moment waarop ik hem niet aan durfde te kijken en toch wilde ik dat hij wat zei.
"I- ik.. Ik.. Bedoel je dat Yu vreemdgaat met jou?" stamelde hij, nog steeds volledig uit het veld geslagen. Ik knikte bedroefd. "Die blik in je ogen zei me dat, dat alleen zo is omdat je gevoelens voor hem hebt. Klopt dat, Kiro?"
Eindelijk had ik weer de moed om Strify aan te kijken en ik knikte nogmaals. Ik kon niet meer tegen hem liegen. Hij wist het geheim nu toch al, waarom zou ik hem dan niet alles vertellen? Het maakte nu toch niet meer uit. Alles zou volledig veranderen. Strify zou dit niet zomaar laten gebeuren, echt niet.
De half-brunette drukte een kus op mijn voorhoofd en daarna sloeg hij zijn armen om me heem. Ik werd tegen zijn borst gedrukt, en gewillig kroop ik tegen hem aan. Ik had zijn troost en liefde nu meer nodig dan ooit tevoren. Ik moest bevestiging hebben dat er nog iemand van me hield. Dat ik nog iemand kon vertrouwen. Langzaam begonnen snikken en tranen hun weg naar buiten te vinden, maar ik voelde geen drang meer om ze tegen te houden. In Strify's omarming zou alles goedkomen. Althans, zo voelde het. En dat was prettig.
"Shhh.. Ik ben er.. Laat het maar gaan.. Shhh.." fluisterde Strify en hij drukte een kus op mijn haar. Het was precies de bevestiging waar ik diep van binnen een brandend verlangen naar had. Mijn snikken bleven maar aanhouden en ik prees Strify voor het feit dat hij voor eens in zijn leven geduldig was. Het duurde namelijk lang voor ik enigszins gekalmeerd was.
"Kiro?"
"Wat?" mompelde ik tussen twee zachte snikken door. Mijn snikken begonnen eindelijk zachter en minder te worden. Alles was er inmiddels wel uitgekomen.
"Misschien moet je, je even uitkleden. Dat slaapt zometeen lekkerder," mompelde Strify.
"Is dit een poging om me af te leiden?"
"Mhmm.. Misschien.."
"Strify."
"Oké, het is een poging je af te leiden, maar anders doe ik het. Het zal ook minder zeer doen dan."
Ik zuchtte diep. "Doe jij het dan maar."
Strify drukte nog een voorzichtige kus op mijn haar en kroop toen onder me vandaan. Hij sloeg het dekbed open en glimlachte geruststellend naar me. Die glimlach was waarom ik het toeliet. Daarnaast was ik mijn waardigheid al lang geleden verloren, dus het maakte me niet veel uit. Strify's handen pakten de rand van mijn shirt en trokken hem zo over mijn hoofd. Daarna prutste hij even aan mijn broek, die ik maar half aan had gedaan nadat Yu me had achtergelaten. Toen hij daarmee klaar was kwam hij weer naast me liggen en sloeg hij het dekbed weer dicht. Gelijk kroop ik weer dicht tegen hem aan en ik ging met mijn hoofd op zijn borst liggen.
"Hielp het?" vroeg Strify zachtjes en hij haalde zijn vingers door mijn haar.
Ik haalde mijn schouders een beetje op. "Misschien. Het ligt wel prettiger." Ik haalde trillend mijn neus op en genoot van de rust die Strify's hartslag me gaf. Zijn hartslag was gelijk en rustig, daardoor wist ik dat hij zich op zijn gemak voelde, en dat maakte mij iets minder gespannen.
"Shin heeft me gezoend," flapte Strify er ineens uit. Ik tilde mijn hoofd op en keek hem verrast aan.
"Nou, dí¡t is nou een een goed manier om me af te leiden. Wat is er gebeurt?!"
Strify zuchtte diep, terwijl hij zijn vingers door mijn haar bleef halen. "Ik weet het niet precies. Shin en ik hadden de film gezien en stonden er buiten nog een beetje over na te praten toen Shin me ineens kuste."
Ik ging weer rustig met mijn hoofd op zijn borst liggen. "Zomaar?"
"Zomaar."
"Ineens?"
"Ineens."
"Zonder reden?"
"Hoe moet ik dat weten? Hij had vast een reden. Je zoent niet zomaar iemand," zei Strify. Aan zijn stem kon ik horen dat hij er een beetje gefrustreerd over was. Waarschijnlijk kon hij er niet tegen dat hij niet wist waarom Shin hem zoende; dat zou typisch Strify zijn.
"Zei hij niets?"
"Hij had zijn lippen op de mijne, dan kan je niet praten. Of houd jij hele gesprekken als je zoent?" zei de half-brunette. Hij werd elke seconde gefrustreerder, ik merkte het in alles wat hij deed.
"Het komt wel goed, Shin zal binnenkort vast vertellen wat er is," murmelde ik tegen mijn beste vriend en ik drukte een kus op zijn borst.
"Wat als hij verliefd op me is?" fluisterde Strify nauwelijks hoorbaar.
"Wat als? Maakt toch niet echt uit, of wel?"
Strify zuchtte diep. "Maar ik wil hem niet kwetsen. Shin is een geweldige jongen en super lief, maar ook zo.. zo.. fijngevoelig en fragiel. Ik heb hem nooit op die manier bekeken."
"Strify," zei ik op een beetje dwingende toon, om duidelijk te maken dat ik hem niet geloofde.
"Oké, misschien heb ik hem óóit een keertje zo bekeken, maar dat was meer voor de grap. Nu is het serieus," zuchtte hij. Ik trok mezelf zuchtend dichter tegen hem aan.
"Het kom wel goed. Slaap er een nachtje over."
"Oké.. Dan gaan we maar slapen. We hebben het beiden nodig. Welterusten, Kiro," mompelde de half-brunette.
"'Trusten, Strife."
Ik sloot mijn ogen en concentreerde me op niets anders dan Strify's rustige hartslag, die mij als een slaapliedje in trans bracht.
"Kiro?"
"Mhmm?"
"Wat doet mijn boek bij jou?"
Ik grinnikte zacht en prikte Strify en zijn zij. "Hij ligt te wachten tot hij verbrand wordt, en nu slapen."
Strify grinnikte. "Oké, 'trusten, Kiro-kins."

Reacties: