FanFic.nl

Verkeerd verbonden

De zevende zet

"She's shy and timid
But underneath her skin..
When we party at night
She goes all wild and she becomes
Untamed."
Ik griste op de tast naar mijn mobiel, die Shin's ringtoon speelde. Terwijl ik dat deed wreef ik slaperig in mijn ogen en ik knipperde tegen het felle ochtend licht. Strify's arm lag om mijn heup en hij hield me stevig vast.
"Strify!" siste ik en ik schudde aan zijn arm. "Zo kan ik niet bij mijn mobiel!"
"Nou, en? Laat ze lekker.." mompelde hij slaperig. Hij deed niet eens de moeite zijn ogen te openen.
"Strify, in godsnaam! Het is Shin!" riep ik uit. Meteen gleed Strify's arm van mijn heup en ik viel bijna uit bed omdat niets me meer daarvan weerhield. Ik griste mijn mobiel van het nachtkastje en nam op.
"Hey, Shin."
"Hey, Kiro.. Hoe is het?" vroeg Shin een beetje stamelend. Ik verdacht hem van flinke zenuwen, waardoor hij niet op zijn gemak was.
"Wel oké. Net wakker, maar oké," antwoordde ik rustig.
"Oh, heb ik je wakker gemaakt? Sorry, ik wilde niet-"
"Shht, rustig, Shin. Het geeft niet. Ik moest toch wakker worden, het is al.." Snel keek ik op mijn wekker. "..12 uur." Strify keek me met grote ogen aan en daarna keek hij ook naar de wekker.
"Fuck! Ik moest om kwart over 12 bij de kapper zijn!" riep de half-brunette uit. Ik maakte een 'houd je mond'-teken en legde mijn vinger op mijn lippen om duidelijk te maken dat hij stil moest zijn.
"Was dat Strify?" hoorde ik in mijn andere oor.
"Ik- eh.. Ja, maar hij gaat zich nu aankleden, omdat hij naar de kapper moet. Toch, Strify?" zei ik een beetje geforceerd.
"Huh? Oh, ja.." mompelde Strify en hij rolde het bed uit. Daarna stond hij op en schuifelde de naar de deur. Strify keek me nog even aan en verliet toen de kamer.
"Hij is weg. Nou, ehm.. Hoe gaat het met jou? Waar belde je voor?" murmelde ik. Ik hoorde Shin diep zuchten en ik voelde zowaar een beetje medelijden. Die zucht klonk betreurenswaardig verdrietig.
"Eigenlijk ging het over Strify.." mompelde Shin.
"Over dat je hem hebt gezoend?" flapte ik eruit. Meteen werden mijn ogen groot, dat had ik ní­et moeten zeggen.
"Heeft Strify het verteld?" piepte Shin met trillende stem.
"Hm.. Ja.. Je hebt hem best wel verward, Shin. Waar gaat dit allemaal over?" Ik probeerde me zoveel mogelijk te concentreren op Shin's gepraat, al was dat moeilijk omdat ik net wakker was en mijn hele lichaam pijnlijk aanvoelde. Yu had me flink te grazen genomen, ook al was hij het zelf waarschijnlijk vergeten.
"Ik.. Ik weet het niet zo goed, Kiro.." fluisterde Shin. "I- ik denk.. Ik denk dat ik verliefd op hem ben.."
Hoewel ik dit een beetje aan had zien komen viel ik toch even stil. Wat moest ik doen? Wat moest ik zeggen? Shin aansporen om Strify te vertellen hoe hij zich voelde? Ik wilde niemand dwingen. Moest ik hem zeggen dat Strify hem ook wel zag zitten? Ik wist het niet, dus dat kon net zo goed valse hoop zijn. Moest ik hem zeggen om Strify te vergeten? Dat zou gemeen zijn als ik niet wist of Strify hem een kans wilde geven. Wat moest ik nou doen?
"Kiro?" Shin's stem maakte me wakker uit mijn gedachtes.
"Ja. Sorry, ik wist gewoon niet wat te zeggen. Niet dat het me verbaasd, maar ik weet nog steeds niet wat te zeggen. Het beste wat ik kan bedenken is dat je het Strify moet vertellen," zuchtte ik.
"Nee! Zoveel zekerheid en moed heb ik niet. Niet als het om dit soort dingen gaat, dat weet je, Kiro. Ik kan het niet riskeren dat hij mijn hart volledig breekt. Hem niet hebben omdat hij het niet weet is minder erg dan hem niet hebben omdat hij me heeft afgewezen. Want waarom zou hij mij willen? Zo geweldig ben ik nou ook weer niet. Hij walgt vast van me en-"
"Shin! Praat niet zo over jezelf!" kapte ik de brabbelende jongen af.
Shin zuchtte diep. "Ik weet niet wat te doen, Kiro.."
"Oké, wat dacht je van deze.. Strify walgt niet van je, hij vind je een aardige, lieve jongen en hij is zelfs bang om je te breken, omdat hij weet hoe breekbaar je kan zijn als het om dit soort dingen gaat."
"Dus hij is bang om me te breken.. Dat betekend dus dat hij me af gaat wijzen.." mompelde Shin bitter.
"Nee, nee, nee! Dat bedoelde ik niet!" riep ik uit.
"'t Is oké, Kiro. Sorry dat ik je wakker gemaakt heb en je tijd heb verdaan.." met die bitter uitgesproken woorden hing Shin op. Ik haalde de telefoon bij mijn oor vandaan en ik staarde er naar met open mond. Wat was dat? Shin is echt bang. God, wat moet hij van Strify houden, dacht ik. Hij moest echt zielsveel van hem houden. Ik had Shin nog nooit zo meegemaakt. Hij liet zich door niets en niemand bang maken, en hij praatte zichzelf nóóit de put in. Hij voelde zich te min voor Strify, wat dus betekende dat hij Strify op een voetstuk had geplaatst. In zijn ogen was Strify ultieme perfectie en kon hij daar, als 'gewone' Shin, niet aan tippen.
Ik zuchtte diep. Mijn beste vriend had tenminste een kans samen te zijn met degene van wie hij hield. Ik was er een beetje jaloers op. Shin zou gewoon van Strify zijn en Strify van Shin. Er zou geen sprake zijn van schuldgevoelens omdat hij de tweede zou zijn. Ergens hoopte ik ook wel weer dat Strify ook van Shin hield en ze samen gelukkig zouden worden. Ze bleven mijn beste vrienden, en ze verdienden zoiets. Waarschijnlijk zou er niemand op aarde zo gelukkig voor ze zijn als ik zou zijn.
Ik wist tenslotte wat voor ene geweldige personen waren, en ik wist hoe verschrikkelijk liefde kon zijn. Hoe erg het kon zijn om verliefd te zijn. Dus als het bij hen goed zou uitpakken, zou ik dolblij voor ze zijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.