Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Als er ooit iets fout zou gaan One-shot » Als er ooit iets fout zou gaan (TC)
Als er ooit iets fout zou gaan One-shot
Als er ooit iets fout zou gaan (TC)
Het zoute zeewater slaat tegen de dijk en kleine druppeltjes laten donkere plekjes achter op mijn blauwe jeansbroek. Zijn grote handen rusten op mijn onderrug terwijl mijn gezicht begraven is in zijn nekholte. Ik kijk even op en meteen strelen zijn zachte lippen de mijne. Mijn hand glijdt over zijn zwarte trui, die eigenlijk enkele maten te groot is, en als ik zijn warme hand voel, neem ik die vast. Wanneer ik over de mat-zilveren ring streel, kijkt hij me schuldig aan. Zijn linker- blijft op mijn onderrug liggen terwijl ik zijn rechterhand tussen ons inbreng en vastneem met twee handen. Met mijn duim draai in de ring.
"Hou je nog van haar." Vraag ik zonder hem aan te kijken.
De zeewind suist door mijn oren en wanneer hij niet antwoord kijk ik op.
"Nee."
"En toch verkies je waar boven mij." Een kleine teleurstelling is in mijn stem te horen.
"Dat is niet waar." Hij trekt zijn hand uit mijn handen en gebruikt hem om mijn gezicht me te strelen. "Ze heeft me heel veel gegeven, maar ze is al mijn liefde kwijt. Wat ik voor jou voel, dat is zoveel meer. Maar ik heb het je al gezegd, ik kan haar niet zomaar verlaten, ze blijft nog steeds mijn vrouw."
"Maar ik wil meer als dit, Tom. Ik ben dit stiekeme gedoe beu. We kunnen elkaar maar enkele avonden zien, en nooit langer dan enkele uurtjes."
Hij zucht en kijkt diep in mijn ogen.
"Als er iets fout gaat, ik beloof het je, bij de kleinste fout maak ik het niet meer goed. Dan staat mijn koffer klaar en dan kom ik naar je toe. Als ze mij in de kou laat staan, zal ik daar niet om treuren. Ik zal huilen, ja, van blijdschap. Dan zal je voor eeuwig bij mij zijn. Dan zal ik je voor altijd kunnen beminnen. Dan kunnen we altijd bij elkaar gaan schuilen, en kunnen we ook samen slapen."
Zijn woorden worden gevolgd door een wenkbrauwiebel en ik kan het echt niet laten om even te lachen. "Er wacht ons nog een mooi leven samen. Dat beloof ik je."
"Daar hou ik je aan."
De liefdevolle kus die erna volgt maakt deze avond helemaal af.
Hij is nooit naar me toe gekomen. Daar heeft hij de kans niet voor gehad. Niet dat het niet fout gegaan is, nee, het is net heel erg fout gegaan. En net dat foutgaan, is foutgegaan. Ze hadden ruzie over Tom's gitarenpassie, en net zoals hij beloofd had, heeft hij het niet goed gemaakt. Maar nog voor hij naar zijn koffer kon gaan liep het uit de hand. Ze schoot hem neer en pleegde dan zelfmoord. Ze nam hem van me af, zonder dat ze het eigenlijk wist, en een camera in huis heeft alles vastgelegd.
Een van de doornen van de roos die ik in mijn handen heb prikt in mijn vinger, maar ik reageer er niet op. Wanneer ik voor de houten kist met zijn lichaam sta en me buk om de roos er op te leggen rolt een eenzame traan over mijn wang. Ik ben degene die de helft van zijn leven heeft verloren, maar voor de rest van de aanwezigen, ben ik gewoon zijn achtergebleven tweelingbroer.
[reacties??]
Reacties:
prachtig.
echt wondermooi
ik ben totaal sprakenloos!
mooi gedaan!
-hartstilstand-
mooi geschreven
ontroerend.
er zijn maar weinig stand alones die mij in zo'n kort stukje kunnen laten huilen.
maar deze is er een van.
(is wel moeilijk lezen, met waterige ogen