Hoofdcategorieën
Home » Naruto » BANG~relation » ~Death is near~
BANG~relation
~Death is near~
Ik sta op het punt de longen uit mijn lijf te schreeuwen maar Sasori slaat snel zijn hand voor mijn mond.
De pijn… het is overal…
“Hou nog even vol”ť zegt Sasori.
Ik heb geen idee wat er gaande is en de pijn weerhoud mij ervan om er even rustig over na te denken. Dan is de pijn plotseling helemaal weg. De symbolen verliezen hun rode gloed en verdwijnen. Mijn spieren ontspannen zich.
“Sasori! Jij verrader!”ť schreeuwt Kana plotseling vanuit het donker.
Sasori maakt een paar handgebaren en roept dan weer release.
Ik hoor een luide knal in de richting van Kana, dan schreeuwt Kana het uit.
Sasori kijkt met een strakke blik naar de duisternis. Na een paar minuten stopt Kana met schreeuwen. Op handen en voeten verschijnt hij in het licht. De plek waar zijn hart heeft gezeten is niet meer dan een gat. Van de kleding die hij aan hand is niet veel meer over. Hij zit onder het bloed en heeft een oog dicht.
“Hier kom je niet mee weg Sasori”ť zegt hij boos.
Zijn armen kunnen hem niet meer dragen, met zijn kin valt hij op de grond, en zo blijft hij roerloos liggen.
Sasori krult zijn “slang”ť om mijn middel. Snel neemt Sasori de benen. Hij rent de kamer uit, de kamer daarna en daarna, net zo lang tot de zonnestralen mijn huid verwaren en de wind met mijn haar speelt.
“We zijn buiten. Eindelijk”ť zegt Sasori tegen mij alsof ik dat zelf nog niet door had.
“Weet… ik…”ť weet ik uit te brengen.
Sasori kijkt bezorgd naar mij terwijl hij door blijft rennen.
“Je ziet er slecht uit”ťzegt hij.
“Goh…”ť zeg ik.
“We moeten snel iets aan je wond doen”ť zegt hij.
Ik ga met mijn rechterhand over het sneetje over mijn borst.
“Die valt toch wel mee”ť zeg ik.
“Ja, maar die op je rug niet”ť zegt hij.
“Rug?”ť vraag ik.
Sasori kijk mij geschokt aan.
“Je voelt hem niet?”ť
Ik concentreer mij op mijn rug maar ik voel echt niets.
“Ik denk van niet nee”ť zeg ik.
“Dat is niet goed. Misschien heeft die jutsu wel je zenuwstelsel beschadigd”ť zeg hij.
“O…”ť zeg ik.
Een tijdje blijft je stil. Sasori blijft maar doorrennen.
“Sasori, waarom redde je mij? Was het niet beter geweest mij te doden?”ť vraag ik.
Sasori denkt even na over zijn antwoord.
“Ik ben misschien wel slecht, maar niet harteloos”ť zegt hij.
Ik sluit mijn ogen.
“Ik ben blij dat te horen”ť zeg ik.
“Dacht je echt dat ik je zou vermoorden?”ť vraagt hij.
Langzaam open ik mijn ogen weer.
“Ik weet het eigenlijk niet…”ť geef ik toe.
Er is iets dat ik moet weten. Iets dat ik eigenlijk vanaf toen we de zwarte kamer verlieten had willen vragen.
“Sasori? Is Kana dood?”ť vraag ik.
Sasori blijft voor zich uit kijken.
“Ik weet het niet”ť zegt hij.
Ik voel dat de zenuwen beginnen op te komen. Als Kana nog leeft zal hij niet het beste met mij en Sasori voor hebben. Maar als hij dood is, vind ik dat toch triest. Wie of wat Kana ook was, hij had gevoelens.
Er begint iets warms over mijn rug te stromen.
“Sasori, nu voel ik wel wat. Mijn rug, er stroomt iets warms”ť zeg ik.
Sasori stop meteen met rennen en gooit mij zo wat op mijn buik in het gras.
“Au…”ť zeg ik zo droog mogelijk om te laten merken dat ik niet gebouwd ben om mee te gooien.
“Shit. Dit is helemaal niet goed”ť zegt Sasori.
“Wat is er?”ť vraag ik.
“Je wond, hij stolt niet”ť zegt Sasori.
Ik laat deze woorden tot mij doordingen.
“Ik ga doodbloeden”ť zeg ik.
“Nooit!”ť schreeuwt plotseling iemand.
Ik en Sasori kijken naar de persoon die schreeuwde.
“Deidara”ť zeggen ik en Sasori in koor.
Langzaam komt Deidara aangewandeld. Hij ziet er slecht uit. Onder de schrammen en sneden. Zijn haar zit door de war en er zitten vegen op zijn gezicht.
Eenmaal bij mij en Sasori aangekomen ploft hij naast mij neer.
“Je gaat niet dood Kumo, un. Niet als ik er iets over te zeggen heb”ť zegt Deidara.
Ik en Sasori zeggen niets. Dit is de eerste keer dat ik Deidara zie sinds hij met Sasori heeft gezoend. Verdriet vult mijn hart. Ik went mijn blik van hem af.
“Als je blieft, laat mij met rust”ť zeg ik tegen Deidara.
Ik weet hoe erg ik Deidara met deze woorden hem geketst maar het is echt beter als wij twee niets meer met elkaar te maken hebben. We doen elkaar alleen maar pijn.
“Ik… begrijpt je niet…”ť zegt hij.
Je kan een trilling van verdriet in zijn stem horen.
“Ga weg”ť zeg ik zonder emotie.
“Ga terug naar de Akatsuki, Sasori gaat met hem mee. Laat mij hier achter”ť zeg ik.
“Ik laat je niet alleen!”ť gilt Deidara.
“En ik ook niet”ť zegt Sasori.
Ik kijk Sasori aan. Hij zou dit toch moeten begrijpen.
“Het is echt het beste als jullie zonder mij na-”ť
Ik kan mijn zin niet afmaken. Sasori geeft mij een harde klap in mijn gezicht.
“En nu wil ik er niets meer over horen. We zitten hier samen in en komen er samen uit. Niemand blijft achter”ť zegt Sasori boos.
Ik besef mij dat ik ze niet zal kunnen overhalen.
“Doe maar wat je niet laten kan”ť zeg ik tegen Sasori.
Sasori went zich naar Deidara.
“Deidara, we moeten snel iets vinden waarmee we Kumo kunnen verbinden. Begrijp je da-”ť
Sasori stop midden in zijn zin. Niet alleen hij maar ook ik en Deidara hebben het geritsel in de bosjes opgemerkt. Gespannen kijken we in de richting van het geluid. Langzaam stapt Leiko uit de bosjes.
“Leiko! Wat doe jij nou weer hier?”ť vraag ik verrast.
Ze geeft geen antwoord. Ik kan haar ogen niet zien omdat haar haar een donkere schaduw creëert.
“Sorry… Kumo”ť zegt ze heel zachtjes.
Sorry? Waarvoor? Plotseling komt Leiko met een messen op mij af. Sasori handelt sneller dan ik en Deidara.
“Release!”ť
Leiko haar ogen worden groot. Met een kleine knal explodeert haar hart. Haar bloed spat op haar kleine lichaampje, het gras en een beetje op mijn gezicht. Ze laat de messen uit haar handjes vallen en gaat met rechter handje naar de plaats waar haar hart zat. Ze stopt haar handje in het gat en haalt hem er onder het bloed uit. Ze kijkt van het bloed op haar hand naar mij. Ze glimlacht.
“Het spijt me… moeder…”ť
Dan valt ze met haar kleine lichaampje voor over.
Even is het stil, helemaal niets. Langzaam dringt het tot mij door wat er gebeurd is.
“LEIKO!”ť schreeuw ik zo hard als ik kan.
Deidara slaat zijn hand voor mijn mond. Ik bijt zo hard in zijn hand dat ik bloed proef. Tranen stromen over mijn wangen. Ze is weg, voor altijd.
Dood…
Reacties:
Gah! Wat depri D8>
Maar brengt wel spanning in het verhaal <3
Snel verder?
Dan ga ik nu mijn kame opruimen en dan ga ik ook weer proberen verder te gaan x']
zelfde als andere mensjes.
ga je snel verder?