Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Love Conquers All ~DM~ » ~004
Love Conquers All ~DM~
~004
June Dawnson,
‘’June! Wakker worden!’’ Schreeuwde Emily in mijn oor. Ik gilde van schrik en viel met laken en al uit bed. ‘’Verdomme, Em’’ Gromde ik half slapend en zocht blind mijn kussen om verder te slapen. Toen voelde ik met mijn hand wat kouds en ik trok snel mijn hand terug. ‘’Fijn, ik sta al op..’’ Snel pakte ik mijn uniform, die ik verschrikkelijk lelijk vond , en kleedde me aan. ‘’Kom op, we gaan ontbijten.’’ Zei een meisje, wiens naam Grace was. Iedereen knikte maar ik was nog steeds half aan het slapen dus reageerde niet. Ik liep achter de rest aan die naar de grote zaal gingen en deed mijn best om niet stiekem terug naar de leerlingenkamer te sluipen. Het was al redelijk druk in de zaal en ik zag Harry, Ron en Hermoine al zitten aan de Gryffindor tafel. Ze zagen mij staan en zwaaiden. Ik zwaaide terug. Met z’n allen gingen we aan tafel zitten en iedereen pakte een broodje, ik hield het bij een kom muesli. Ik snapte niet hoe mijn vriendinnen zo vrolijk en opgewekt s’ochtens konden zijn, Emily zat heel uitgebreid over haar date met Terence Higgs te praten; geen idee wie dat was, blijkbaar een bekende jongen, want alle meisjes begonnen te giechelen. Ik richtte mijn aandacht weer op mijn eten.
‘’Welkom in mijn les, ik eis stilte, dan kunnen we beginnen.’’ Begon professor Snape. Onze eerste les en ik verveelde me nu al. Emily zat naast me, net zo verveeld, blijkbaar niet zo’n interessante les. ‘’..- Alle ingrediënten liggen in de kast, gaat u gang.’’ Iedereen stond op en drong zich naar de kast waar alles instond. Ik bleef zitten en wachtte dat iedereen weg was. ‘’Mevrouw Dawnson, bent u nog van plan om iets te doen?’’ Zei professor Snape. Snel sprong ik op en liep naar de kast. Ik douwde de leerlingen opzij en pakte de spullen. ‘’We kunnen beginnen Emily.’’ Ze knikte en pakte iets wat er héél ranzig uitzag.
‘’..-Zeven keer tegen de klok in roeren.’’ Mompelde ik terwijl ik langzaam roerde, maar ik lette niet op en draaide de verkeerde kant op. Het drankje begon raar te bubbelen en spetters vlogen in het rond. ‘’June, wat ben je aan het doen!?’’ Schreeuwde Emily hysterisch. Iedereen keek om naar ons en Snape kwam al aanwaggelen. ‘’Ah! Kutje!’’ Een spetter kwam op mijn arm en het brandde als de hel. Ik werd achteruit getrokken en ik viel op de grond. Maar iemand ving me op. ‘’Gaat het?’’ Fluisterde een stem in mijn oor. Ik keek op en twee paar ijzige blauwe ogen boorden zich in mijne. Ik knikte verdwaasd. Langzaam drong het tot me door dat de hele klas naar ons keek. ‘’Uhm, bedankt voor het opvangen.’’ Draco grinnikte en zette me recht. Toen voelde ik mijn arm weer. Snel legde ik mijn hand erop en ik voelde de wond helen onder mijn hand, de pijn ebde weg en ik haalde mijn hand van mijn arm af. ‘’Heb je pijn aan je arm?’’ Ik schudde mijn hoofd keek naar Snape, die het drankje onder controle probeerde te krijgen, wat niet lukte. ‘’Glacius!’’ Zei ik snel en het brouwsel veranderde in een klomp ijs. ‘’Let de volgende keer op, mevrouw Dawnson, dan gebeuren er geen ongelukken. Meneer Malfoy, neem mevrouw Dawnson mee naar de ziekenzaal.’’ Zei Snape en hij liep weer terug naar zijn bureau. Maar in plaats om mee te gaan met Draco ging ik weer op mijn plaats zitten. Iemand kuchte en ik keek om, Draco stond nog steeds achter me. ‘’Het gaat wel, ik hoef niet naar de ziekenzaal.’’ Stelde ik hem gerust. Hij haalde zijn schouders op en liep terug naar zijn tafel.
De dag ging verder, gelukkig zonder ongelukken, voorbij en na het eten zaten Grace, Emily, Alyssa en ik in de leerlingenkamer, in de heerlijke grote, zachte stoelen. ‘’Zeg June, hoe gaat het met je arm? Ik zag dat je een paar spetters op je kreeg.’’ Vroeg Grace. Ik keek naar Emily en zij knikte. ‘’Er is iets wat misschien wel handig is om te weten, over mij. Maar dit mag je aan niemand vertellen, oké?’’ Allemaal knikte behalve Emily, want zij wist het al. ‘’Mijn moeder heeft geneeskrachten, en dat heeft zij mij geleerd. Ik kan wonden helen, dus ook mijn eigen. Ook die ene van vanmiddag.’’ Grace en Alyssa keken mij met open mond aan. ‘’Hoe doe je dat dan?’’ Ik zuchtte opgelucht, misschien werden ze wel bang ofzo.. ‘’Toen ik het pas net kon, moest ik me heel goed concentreren, maar kan ik het zelfs in een kamer met miljoenen mensen. Ik kan niet zo goed uitleggen wat ik doe als ik wonden heel, maar meestal worden mijn handen, en lichaam, heel erg koud en stroomt mijn warmte naar de wond, en ik denk dat de warmte de wond heelt, dat denk ik, weet niet zeker.’’ Toen draaiden ze naar Emily. ‘’Jij wist dit al?’’ Ze knikte, ‘’June en ik kennen elkaar al heel lang, dus ja, dit wist ik al.’’ ‘’Maar, jullie vinden mij nou niet een of andere freak?’’ Lachte ik. ‘’Tuurlijk niet, waarom zouden we dat vinden?’’ ‘’Nou, niet iedereen kan dit..’’ Alle drie moesten ze lachen. ‘’Zelfs als je zou zeggen dat je een zeemeermin bent, zouden we je niet raar vinden, we zijn je vriendinnen!’’ Dat stelde me gerust, ook al was er nog meer dat ze niet wisten..
Reacties:
Mhihi, Draco is cool*-*
En June ook
Je schrijft goed, gebruikt hoofdletters en leestekens, houdt het verhaal waarschijnlijk, laat het niet te snel gaan, geeft de personages echt een verschillende persoonlijkheid... Me likes
Snel door?
Oeh ^^
Draco heeft goede reflexen
Maar nu snel verder
En dat van Quizlet is ook wel een goed idee, dan kan ik abo nemen, en dat scheelt jou wat minder werk
Xx
Leuk, je schrijft heel prettig.