FanFic.nl

Only a shooting star falls down - Taylor Lautner.

Hoofdstuk nul: baby, you’re a shooting star.

Minuten bleef het stil. Volgens mij wouden we beiden het stomme, groene kruisje in het midden van dat verschrikkelijk wit geval niet zien. Of op zijn minst wouden we niet weten wat het betekende. Mijn onderlip begon te trillen en mijn handen deden mee op een sneller ritme. Alsof iets onzichtbaars me beschermde, probeerde hij me niet aan te raken. Alsof het groene kruisje hem verbood om mijn hand vast te nemen en er eens goed in te knijpen. Hij kon me zelfs niet slaan om me wakker te maken van die nachtmerrie.
“Wat gaan we nu doen?”� Volgens mij wou hij niet dat ik zo kwetsbaar klonk. Maar ik kon er niet veel aan doen. Mijn stem sloeg altijd over wanneer bijna zou beginnen te huilen. Ik durfde hem niet aan te kijken, net zo min als ik niet naar het stuk plastiek in mijn bevende handen durfde te kijken. Ik kneep mijn ogen dicht in een poging de tranen te verdrijven, maar het effect was omgekeerd. Ik voelde de koude die de tranen met zich mee brachten toen ze langzaam naar mijn kin slopen.
“I - ik weet het niet.”� Zijn stem ging hees over toen hij langzaam de woorden uitsprak. De test was ondertussen al uit mijn handen gevallen. Breekbaar als ik was, trok ik mijn benen dicht tegen me aan. Mijn eerste snik verbrak de ongeschreven wet om me niet meer aan te raken verbroken. Zijn sterke armen drukte me tegen hem aan.
“Ik wil dit niet, ik wil dit niet, ik wil dit niet…”� bleef ik mompelen. Hoe kon het in godsnaam mogelijk zijn? Was één onverantwoordelijke nacht de oorzaak van deze miserie? In mijn frustraties balde ik mijn handen tot vuisten. Het kon me niet schelen dan mijn nagels zich door mijn huid boorden. Het leidde me in ieder geval enkele secondes af van de verschrikkelijke realiteit.
“Shhht”�, probeerde hij me te sussen. Maar de onzekerheid in zijn stem verraadde hem onverbiddelijk. Ik greep met mijn rechterhand zijn T-shirt vast. Hij wreef met zijn warme handen over mijn rug en bleef herhaaldelijk ‘shhht’ zeggen, alsof het me op één of andere manier zou gaan kalmeren. Misschien zou het hem lukken. Ik wist het niet zeker op het moment. Niet dat ik me erg druk maakte over hoe hij mijn tranen zou drogen. Ik had trouwens te veel aan mijn kop om daaraan te denken zelfs.

Reacties: