FanFic.nl

A freak of nature [afgewerkt]

8.

Mijn blik hing al vijf minuten vast op de klok. Ik werd steeds nerveuzer en greep mijn huissleutel om mijn handen in bedwang te houden. Ik slikte even toen mijn keel echt droog werd van de stres. Ik begon op mijn onderlip te bijten. Opeens proefde ik bloed. Geweldig. Sarcasme heerste dus. De bel haalde me uit mijn trans. Ik schrok van het geluid en veerde recht. Ik liep naar de gang en trok mijn leren jas aan en liep mee met de meute kinderen de poort uit. Ik snel wandelde en keek ongerust om me heen. Ik probeerde me in de meute te verstoppen, maar ik werd er door iemand uit getrokken. Onhandig kwam ik weer op mijn voeten terecht nadat ik struikelde. Ik werd meegesleurd naar een steegje. Aan het gespierde lichaam kon ik zien dat het Brandon was. Wie anders? In het steegje werd ik tegen de muur gedrukt. In nog geen twee seconden was ik omsingeld door al zijn maatjes. Brandon zijn hand ging naar mijn keel. “Eigenlijk moeten we dit bij je zielige broer doen, maar hij belde me net om me te verkondigen dat we jou moesten nemen,”� zei Brandon. Hij kneep mijn keel dicht. Ik snakte naar adem. Ik wist het, ik had een uur eerder moeten vertrekken. Eerst een vinger in de keel, en dan ziek melden dat ik had moeten kotsen. Ik haatte mezelf. Ik werd nog harder tegen de muur aangedrukt. “Ik moest van Tom zeggen dat hij zeer veel van je houd,”� lachte Brandon. Hij liet mijn keel los en duwde me toen hard tegen de muur. Mijn achterhoofd maakte een harde bons. Alles draaide en nu kwam er echte kots omhoog. Ik kwam nooit meer naar school. Ik ging nu al op pensioen, ook al werkte ik nog niet eens. Ik werd weer tegen de muur aangeduwd. Ik verloor mijn evenwicht waardoor ik viel. Een harde trap in mijn maag duwde het braaksel nog meer omhoog. Een trap tegen mijn achterhoofd liet me het bewustzijn verliezen. Vaag zag ik hen weglopen.

Iets nats liep over me. Er liep ook water in mijn mond en ging in mijn keel. Ik verslikte me en sloot mijn mond dus maar. Ik wilde mijn ogen openen, maar alles leek zo zwaar. Ik draaide me om. Mijn gezicht werd nat. Ik kreunde. Nu kon ik wel mijn ogen openen. Juk, ik lag in de modder. Het regende fel. Geweldig. Ik bleef liggen. Ik nam de moeite niet om op te staan. Het lukte ook niet, te veel pijn. Ik zocht naar mijn mobiel in mijn broekzak, maar liet hem toch zitten. Ik had geen zin om uit te leggen dat ik wéér in elkaar was geslagen. Ik zou gewoon zeggen dat ik de bus had gemist en helemaal te voet naar huis was gekomen en dat het toen begon te regenen. Ik nam toch mijn mobiel, gewoon om te kijken hoe laat het was. Twintig gemiste oproepen. Wow, ik werd nog eens populair…Bij mijn moeder. Ik had geen zin om te antwoorden. Ik had nergens zin in. Ik wilde mijn ogen sluiten en wensen dat ik dood ging. Daarom sloot ik weer mijn ogen en herhaalde de zin ‘laat me dood gaan’ een stuk of 100 keer in mijn hoofd. Ik voelde iets tegen mijn voet trappen. Jeej, ik voelde het toch al. Ik opende een oog. Was ik al in de hel? Nee, een mens stond tegen mijn voet te trappen. Ik zag wazig en zag amper door de regen die in mijn ogen viel. “Eek, een levend lijk!”� zei de persoon. Aan de stem kon ik horen dat het een meisje was. “Kind ik leef nog,”� zei ik schor. “Wel heb je ooit,”� zei ze. Ze boog over mijn hoofd. Haar haren vielen in mijn ogen. “Ik ben Mercy, en jij?”� vroeg ze. “Bill,”� zei ik terwijl ik al kreunend overeind kwam. “Waarom lag je op de grond?”� vroeg ze. “Omdat ik dat lekker vind,”� zei ik geïrriteerd. Ik was net even groot als Mercy. “Waarom vind je dat zo lekker, in de regen liggen?”� vroeg ze. God dat kind werkte nu al op mijn zenuwen. “Ik werd in elkaar geslagen,”� mompelde ik. “Ow, dat is minder, ik begrijp hoe je je voelt,”� zei ze. Ik keek op en zette een vragende blik op. “Vroeger werd ik ook elke dag in elkaar geslagen tot ik van school veranderde,”� zei Mercy. Ze begreep me wel denk ik. “Ah,”� zei ik. Ik had pijn aan mijn pols. Volgens mij was er iemand lekker op gaan springen. Mercy had prachtige witte haren met roze kleurtjes erin. Haar huid was ook abnormaal wit. Ze had ook een prachtige glans in haar blauwe ogen. Mercy haar ogen waren dan ook nog eens zwart omringd met make-up. Mercy droeg een blauw jasje en een strakke zwarte skinny. Ze droeg roze vans met kersen erop. In een woord: adembenemend. “Wel, ik ken je, van je blog, wilde ik even zeggen, euhm, doei,”� zei Mercy. Even hield ik mijn adem in. Natuurlijk was zij die gene die me die leuke reacties gaf. “Wacht!”� riep ik haar na. Met een ruk draaide ze zich om. “Ja?”� vroeg ze. “Wat is je msn?”� vroeg ik. “Heb je een papiertje?”� vroeg Mercy. “Eeuhm, in mijn tas, wacht even,”� zei ik en grabbelde erin. Ik gaf haar het stuk papier en een pen. Meteen begon ze te krabbelen erop. “Ik voeg je vanavond wel toe,”� zei ik. Mercy knikte. “Ik moet nu wel gaan, wel tot op msn ofzo,”� zei Mercy. Ze liep de hoek om. Ik bleef achter. Een vreemd, irritant gevoel zat in mijn maag. Verbaast dat ze gewoon met me praatte, liep ik richting huis. Mijn kleren waren nog steeds vuil, smerig en nat.

Toen ik via de achterdeur binnenging kwam mam meteen naar me toe. “God liefje waar zat je?”� vroeg ze. Ze nam me bij mijn schouders. Ik kromp in elkaar van de pijn. “Gaat het wel?”� vroeg ze. Ik knikte lichtjes. “Ik ga douchen en kotsen,”� bracht ik uit. Mam keek me bezorgd aan. Ik trok wit weg en voelde me zwaar worden. Het werd zwart voor mijn ogen.

Ik werd wakker op de bank. “Wat is er gebeurt?”� vroeg ik schor. “Je viel flauw,”� zei mam. Ik zag wazig en voelde me misselijk. Volgens mij had ik nu de bank vies gemaakt met mijn vuile kleren. “Ik moet kotsen,”� bracht ik met moeite uit. “Vlug naar de wc dan!”� zei mam. Ze ondersteunde me omdat ik wankelend op mijn benen liep, net alsof ik gedronken had. Toen mijn hele maaginhoud eruit was wankelde ik naar de trap. “Ik heb een douche nodig,”� zei ik. “Gaat het lukken?”� vroeg mam bezorgd. Ik knikte van ja en ging de trap op. Ik hield me stevig vast aan de leuning en aan de muur. Op de gang kwam ik Tom tegen. “Wat heb jij gedaan?”� vroeg hij schor. “Niets,”� mompelde ik en liep naar mijn kamer om droge kleren te nemen. Ik strompelde weer naar de badkamer en gooide mijn vieze kleren in de was en kroop onder de douche. Het warme water liet me volledig ontspannen. Mijn vieze haar, vol modder en gel, lag ondertussen plat op mijn hoofd. Mijn pony hing voor mijn ogen en irriteerde me. Misschien moet ik stilaan nog maar eens wat anders met mijn haar gaan doen. Ik ging weer uit de douche en droogde me af, en ik viste een boxer uit de wasmand. Ik trok hem aan en bekeek mijn lichaam in de spiegel. Blauwe plekken waren overal. Het misselijke gevoel was er nog steeds, maar ik voelde me al minder belabberd. Ik zag dat ik mijn shirt was verloren, dus trok ik enkel mijn broek aan en liep over de gang. Ik liep tegen Tom op. Zijn ogen gleden over mijn lichaam. “Wat hebben ze gedaan?”� vroeg hij. Zijn ogen trokken groot.

foto Mercy:
http://i42.tinypic.com/15i6id3.jpg

Reacties: