FanFic.nl

Just Twins

Hoofdstuk 14 - Mandy

Mandy trapte nog even door. God, wat ging deze fiets traag. Er stonden niet eens voldoende vitesses op, al had de iets te platte band er vast ook iets mee te maken.
Alvast op haar verlanglijst zetten voor haar min of meer geslaagde examens. Ze fietste het huis van de buren voorbij, een groot herenhuis van meneer en mevrouw Van der Vennen met hun enige dochter Magali, één van de beste vriendinnen van haar zus.
Vaak was die daar te vinden, relaxed in een bubbelbad met haar kliekje, of gewoon zonnebadend in de grote tuin.
Eigenlijk was dat herenhuis niet eens veel kleiner dan dat van Mandy's ouders, maar barbecue-feestjes hadden altijd véél meer succes bij de Sanders', door het grote zwembad. Zoals je in alle films ziet waarin twee buren in een rijke wijk elkaar de loef proberen af te steken, gebeurde dat ook hier. De Van der Vennen's hadden wel eens geprobeerd een zwembad aan te leggen, maar ze hadden geen vergunning gekregen, wat tot gevolg had dat er in deze straat maar één zwembad lag, dat van hun. Het zwembad dat nu blijkbaar bezet werd gehouden door haar zus, haar buurmeisje, haar idiote klasgenoot Stefan, nog twee mensen die mekaar onder duwden en... Pieter!
Ze glimlachte en leidde haar fiets naar het tuinhuis.
“Die is goed gezind,”� hoorde ze Magali opmerken tegen haar zus.
“En je zou eens moeten weten waarom, dacht Mandy blij. Er zat een knappe gast in haar zwembad die niet echt haar type was, en er kwam een knappe gast aan vanavond die wel helemaal haar type was.
Ze zag dat Maryl een paar tafels buiten had geschoven, blijkbaar had ze haar idee om binnen te feesten naar buiten geschoven. Best slim, eigenlijk, met zulke temperaturen. Mandy mocht de zon meestal dan wel veel te heet vinden en de zomer was niet haar favoriete seizoen, 's avonds, als de temperaturen gezakt waren, was her heerlijk koel en met alle geluiden van vogels en wapperende bomen op de achtergrond, had het iets magisch.
En romantisch mocht ze dan wel niet echt zijn, maar schuifelen kon overal, zelfs - en misschien wel vooral - in het maanlicht, als de dag onderging, met het gevoel dat er een nieuwe dag begon. Van Pieter naar Jared, van Jared naar Pieter. Mandy glimlacht gelukzalig. Zelfs het hete weer dat haar deed zweten, kon haar even niets schelen.

Mandy stond uitgeput voor haar kleerkast. Al zeker twintig outfits had ze gepast, geprobeerd en (af)gekeurd. De meesten had ze afgekeurd omdat ze haar en Jared ermee voor de geest had gehaald. Dat had ze tenminste geprobeerd, want bij sommigen sloeg ook meteen de angst toe, en die kieperde ze direct de vuilnisbak in.
Elke keer zag ze hem zijn zwarte leren jack haar naar zich toe trekken, te knipogen en sensueel te fluisteren. Alleen waren de woorden niet “Wauw, laat Laurien toch, jij bent wat ik wil?”� maar wel “Wauw, wat zie jij er vreselijk uit!”�.
En zo had ze al zeker twintig outfits afgekeurd.
“Hmmm, dit is leuk,”� dacht ze bij zichzelf en ze betrapte zichzelf weer op een glimlach. Het was niet dat Mandy depressief was of nooit lachte, maar het lag gewoon niet in haar aard om voor het kleinste eens te lachen. Als ze dan wel lachte, wist je tenminste dat ze het het meende.
Ze hield haar wit shirt voor zich, gecombineerd met een uitgerafeld jeans-rokje, haar favoriete zwarte legging en haar oude riem. Die zou haar zeker geluk brengen. En geluk was precies wat ze nodig had, samen met wat drank en een gezonde dosis lef. Vanavond werd haar avond, en op haar avond zou ze doen waar ze al zolang naar snakte. Ze wou Jared. Ze had er de laatste tijd veel over nagedacht. Ze vond het erg dat ze Laurien ging kwetsen, maar daar hoefde ze zich vanavond nog geen zorgen over te maken. Ze zou Jared eerlijk opbiechten wat ze voor hem voelde, en hopen dat hij hetzelfde voor haar voelde en bereid was om Laurien op te geven voor haar. Daarna zou ze vast moeilijkheden kregen met haar vriendengroepje, maar ze hoopte dat dat na verloop van tijd in orde zou komen en dat iedereen zou zien wat voor een perfect koppel ze vormden. Dat was waar ze op hoopte. Aan een andere uitweg had ze nog niet echt gedacht. War als hij haar niet leuk vond en zou klikken bij Laurien? Wat als hij haar wel leuk vond, maar zo bang was dat hij niemand wou kwetsen? Wat als...
Mandy onderbrak zichzelf. Ze had hier al zolang niet aan gedacht, het was nu niet het moment om dat wel te doen.
Ze keek op haar bureauklok en die gaf aan dat het al bijna acht uur was. Ze wist dat ze heel erg lang had gedaan over het kiezen van de perfecte outfit, maar ze had niet verwacht dat het uren in beslag zou nemen. Beneden hoorde ze de bel gaan. Snel schoot ze in haar kleren, ging met haar handen nog even door haar haar en haalde diep adem. Haar haar was niet perfect, maar het kon ermee door. Ze had geluk dat het altijd stijl lag, waardoor ze nooit last had van opstandige krullen die absoluut in een richting wouden liggen die zij niet oké vond.
Een laatste blik in de spiegel en ze ging de deur uit. Als ze een skater was, zou ze de trap afzoeven, zo snel ging ze.
Ze opende de deur en begroette Jared met een glimlach waar Demi Lovato nog wat van kon leren.
“Hey! Laurien en Sas komen zo,”� beantwoorde hij haar groet, “Leuke riem, trouwens.”�
Ik wist dat het een goed idee was om deze kleren te kiezen, ik wí­st het!
Uitgelaten keek Mandy naar Jared. Achter hem sprong Laurien op zijn rug en ook Saskia doemde op. Het moment had langer mogen duren, maar ze had nog de hele avond. Het zou belachelijk zijn om al te beginnen flirten zonder dat ze zich de nodige moed had ingedronken. De komende uren zouden vol zitten met Jared. Blij met die gedachte, grijnsde Mandy weer. Het was absoluut haar dagje.
Én hij vond haar kleren mooi. Ook daar was Mandy blij om. Dat betekende dat de vorige drie uur van haar leven tenminste niet verspild waren.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.