FanFic.nl

Just Twins

Hoofdstuk 16 - Mandy

Mandy keek ongemakkelijk naar al het volk dat toestroomde.
“Hé, je vindt het toch niet erg dat ik nog een paar mensen meebracht?”� vroeg Jared. Een pí¡í¡r?! Mandy wilde niet eens weten wat hij bedoelde als hij zei dat hij een hele mensenmassa had uitgenodigd.
“Nee, natuurlijk niet.”� glimlachte ze zoet. Weer dat glimlachen. Misschien was Jared toch niet zo goed voor haar.
Ze keek om zich geen. Echt zowat de hele buurt had zich hier verzameld. Mensen die ze amper kende, vrienden, buren en kennissen, mensen die ze kende van er tegen aan te botsen in de supermarkt, jobstudenten uit die supermarkt... In het zwembad had een hevig kussend koppeltje zich in het koude water gewaagd. Mandy begreep er niets van. Zijzelf kroop zelfs moeilijk in het water als het dertig graden was. Ze hield niet zo van zwemmen. Soms sprong ze er even in om verfrissing te zoeken, aangezien ze ook niet zo van de zon hield, maar ze stond even snel weer op het droge. En nu, terwijl het amper vijftien graden was, zat plots iedereen in hí¡í¡r zwembad. Oh, wacht eens even, niet zomaar iedereen. Dat was Saskia, die blijkbaar iets zocht in de mond van de zwartharige zebra in de buurt. Misschien was het haar waardigheid.
Natuurlijk had de zebra niet echt een zwart-wit gestreept lichaam en een muil in plaats van een mond, maar daar leek het soms wel een beetje op. Hij droeg vaak een zwart-wit gestreepte polo en niet voor het één of het ander, maar zijn gebit was zo groot als dat van een paard, en een zebra was toch een soort paard, niet? Bijgevolg stak zijn mond heel erg naar voor, en dat gaf hem een soort van muil. Waarschijnlijk kon het dus nog wel even duren voor haar vriendin terugvond wat ze zocht in die grote mond van hem. Walgelijk. Verder dacht hij ook heel erg zwart-wit, iedereen werd door hem in vakjes geduwd. Velen noemden hem ook de Gevangene, door zijn zwart-wit plunje, maar Mandy hield het liever op de Zebra.
Even verderop rolden twee jongens van ongeveer dertien de grote grasberg in hun tuin af. Enkele afgevallen blaadjes van bomen vlogen de lucht in, terwijl de twee de tijd van hun leven hadden. Ze kon zich niet inbeelden da zij op haar dertiende al naar fuiven mocht. Alhoewel, waarschijnlijk waren de twee hier stiekem, net als zij deed toen ze dertien was. Ze vond het echt heel erg spannend dan om ergens te zijn waar ze niet mocht zijn, maar waar het wel heel erg leuk was en waar ze naar harte lust kon drinken, zonder dat iemand het merkte of erover zeurde.
Dan waren er ook nog twee jongeren die lachend zoutjes in elkaars mond gooiden. Iedereen vermaakte zich, iedereen stond hier in een groep, en zij... Zij was niet langer alleen!
Daar stond Jared, aan de geïmproviseerde bar, te drinken van het soft-alcoholische drankje dat hij in zijn handen had.
“Dansen?”� stelde ze voor.
“Hmmm, de muziek is niet geweldig, maar...”� Hij nam nog een slok van zijn drankje. “Daar verandert het gezelschap niets aan.”�
“Is dat een ja?”� plaagde ze hem.
“Misschien wel, ja.”� plaagde hij terug en hij stak zijn hand uitnodigend uit. Bij die plotse beweging viel zijn zwarte haar voor zijn groene ogen, wat hem ongelooflijk sexy maakte. Dansen. Nu.

Een rap- en dansnummer en een slow later, was Mandy uitgeput. Misschien moest ze weer wat meer gaan dansen. Dat had ze vroeger nog gedaan met Maryl. Als ze dat nog zou doen, zou ze tenminste niet meer zo kapot zijn na een aantal liedjes op de dansvloer te staan shaken. Haar conditie was beneden nul. Afgrijselijk, ongelooflijk slecht.
Vooral de slow was wat onwennig geweest. Niet meteen de perfect ingeblikte scène om in in een romantische film te gebruiken, maar dat hoefde ook niet. In de meest voor de hand liggende romantische films was het hoofdpersonage ook niet verliefd op haar beste vriend, die ook nog eens het lief was van haar beste vriendin. Alleen in One Tree Hill, maar dat was geen film, dus dat telde niet mee.
Ze hadden geslowd en omdat Mandy kleiner was dan Jared moest ze haar hoofd wel op zijn schouder leggen, of niet soms?
Behalve dat stond ze in totaal zo'n acht keer op zijn voeten, dus al bij al was ze blij dat Maryl een luider en heftiger nummer van de Jonas Brothers opzette, ook al zou ze dat normaal hartgrondig vervloekt hebben.
“Hé!”� riep Laurien's stem, “Jared! Dansen?”�
“Ja, goed plan. Doei, Mandy!”�
Die was momenteel iets te verbouwereerd om te antwoorden. Drie nummers lang ging het goed, buiten dat ze zijn voeten tot moes had gewalst, en dan mocht hij nog blij zijn dat ze haar zwart suède schoentjes met vijf centimeter hak niet aan had, en dan liet hij haar zomaar zitten, om hand in hand weg te lopen met Laurien?! Ze wist dat zij nog altijd zijn vriendin was, maar dat betekende toch niet dat ze geen vrienden konden worden - en dat zij ondertussen meer kon proberen? Dat betekende het inderdaad niet, en ze vond dat Laurien dat maar eens moest leren..
Hij was noch haar persoonlijk eigendom, noch haar schoothondje. Tenzij hij dat zelf leuk vond, maar dat kon ze zichzelf niet wijsmaken. Dat wou ze zichzelf ook niet wijsmaken.
“Mandy!”� krijste Saskia opgelaten, terwijl ze een streng haar droog zwierde en haar bikini-topje controleerde om te zien of alles goed zat. Ze zag er zo blij uit. Te blij naar Mandy's zin. Als zij het moeilijk had, moest haar beste vriendin zich ook maar slecht voelen. Dat was misschien cru verwoord, maar het was wel wat ze bedoelde. Ze had geen behoefte aan hyperactieve, heel erg blije mensen om zich heen als zij zich rot voelde.
“Moet jij je tong niet in iemands bek gaan steken?”� beet Mandy.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.