FanFic.nl

Broken

8

Thuis kreeg ik mijn gelijke. Justin was kwaad,neen dat was te zwak uitgedrukt,hij was woedend. Ik trok me dus terug op mijn kamer. Emma kwam binnen. Ze ging naast mij op het bed liggen. Zo lagen we een paar minuten naast elkaar. Ik omhelsde haar, en voelde haar schouder schokken. “Ik was ongerust.”� Wist ze er dan eindelijk uit te brengen. “ Weet ik”� zei ik. “En je had er al het recht toe.”� “Heb jij het niet moeilijk om die plaats te passeren”� vroeg ze. “Neen,ik sta er eigenlijk niet bij stil en probeer het zo veel mogelijk te vergeten.”� Ze knikte enkel. “Ik kan het niet vergeten. Alles wat ik doe herinnerd me aan hun, en dat na 8 jaar”� zei ze. Ik schudde mijn hoofd. “Dat mag Em daar is echt niets verkeerd aan.”� Ze zuchtte. “Wij blijven voor altijd zussen,wat er ook gebeurt”� zei ik. Ze hield me stevig vast.“Zolang je dat weet vindt ik het oké”� antwoordde ze. “En heb ik het goed
begrepen ? Ben jij bij die Naté thuis geweest”� zei ze. Ik lachte en zij lachte mee. Misschien had ik me vergist. Wij waren zussen en daar kon niemand of niks iets aan doen. Ik vertelde haar alles. Ze grinnikte toen ik vertelde dat ik niks kon zeggen omdat ik bang was dat er niks zinnig uit ging komen. “Komt er dan ooit iets zinnig uit bij jou zusje”� zei ze lachend. Zo vielen we in slaap in het grote bed. Lachend en bij elkaar.

'S ochtends werd ik wakker met verschrikkelijk buikpijn en hoofdpijn. Em vertrok naar school, en ik ging met Justin naar de dokter. Ziek was het vonnis. Thuis gaf Justin mij enkele instructies, en vertrok daarna naar college voor zijn lessen. Vroeger woonde we bij onze tante in Frankrijk want Justin was te jong voor de voogdij te krijgen. Ik dacht lachend terug aan de tijd in Frankrijk. Ik herinner me nog dat één van de eerste dingen die mij op gevallen was aan die chalets dat het perfecte moordplaatsen waren. Al die oude ski's en schaatsen. Tante was het wel met me eens die dingen hadden scherpe kanten. Ik en Em hadden toen uren bezig gelegen te bedenken hoe veel moorden je daar kon plegen met hoeveel verschillende dingen. Uiteindelijk kwamen we erbij dat de snelste en makkelijkste manier was het in brand steken. Het huis van mam en pap hadden ze nooit verkocht want het was al eeuwen in de familie, en dus volledig afbetaald. Nu woonde wij daar het zou kennelijk beter zijn dat we in vertrouwde omgeving waren,maar was deze omgeving wel zo vertrouwd? Na dat het gebeurd was, en we hier terug kwamen durvende we amper over straat. Welja we, ik en Em bedoel ik. Bah nu moest ik hier uren liggen, en daar had ik dus geen zin in. Ik besloot te gaan douchen. Het warme water deed me goed, en met veel spijt kwam ik eruit. Ik keek op de klok. Ik schrok van het uur. Ik had wel lang onder de douche gestaan. Nog 1 uur, en Emma kwam naar huis. Ik besloot dan maar op de computer te gaan. Niemand online. Ik ging even op facebook. Geen logs, en daar kwam de verveling weer aan. Ik besloot Naté eens in te tikken op facebook, en vond hem redelijk snel. Ik voegde hem toe. Ik lachte met de leeftijd die hij ingeven had, honderd zesenvijftig. Ik keek weer op de klok nog een halfuur, en Emma was thuis. Ik hoorde de bel gaan, en stond op om naar beneden te gaan. Wie kon dat nu zijn. Ik keek uit het raam en zag Naté staan. Ik deed open. “Je bent je kleren gisteren vergeten, en ik heb huiswerk voor je mee”� zei hij vrolijk. Ik lachte. “ Och wat lief. Je bent mijn huiswerk niet vergeten”� zei ik sarcastische. “Kom binnen”� en ik gebaarde naar de woonkamer. Hij stak zijn hand even op, en ik zag Lucas die achter het stuur zat wegrijden. “Zo ziek zie je er nou ook niet uit hoor”� zei hij lachend. “En jij bent het niet”� antwoordde ik. “Nou bedankt nu word ik al ziek gewenst”� Terwijl hij dat zei probeerde hij een mislukt zielig gezicht te trekken. Ik moest er alleen van lachen. “Zullen we dan maar aan het huiswerk beginnen dan meneer Felix ons gegeven heeft.”� Hij keek me verward aan. “Hoe weet jij dat het van meneer Felix is”� vroeg hij. “Omdat er maar één leerkracht op school is die zelf zieke leerlingen kwelt”� Zei ik lachende. Het is lang geleden dat ik nog zoveel gelachen heb dacht ik. Naté lachte mee. Ik gebaarde dat hij me naar boven moest volgen,en nam automatisch de zak die er lag met mijn kleren mee. “Hier”� zei hij toen we op mijn kamer waren. Hij reikte me de boeken aan. Toen ik ze aannam raakte ik zijn huid. Die was ijskoud, en als reflex trok ik mijn hand direct terug. Ik moest blozen. Ik wou vragen waarom zijn hand zo koud was, maar ik liet het zo. Er viel een stilte
terwijl hij naar me keek.De stilte had iets aangenaam,maar werd spijtig genoeg snel verbroken door Emma.Die heel enthousiast beneden binnen kwam en eigenlijk meteen naar boven stormde.Ik wachtte tot haar gezicht in de deuropening zou verschijnen,en keek met een snelle blik naar Naté die zich al direct anders zette om meer afstand te creëren."Heey" riep Emma toen ze binnen kwam.Ik denk dat ze Naté niet zag zitten want ze begonnen ineens enorm te ratelen."Ja nou ik heb geen huiswerk voor je mee want die Naté heeft dat kennelijk al meegenomen en mijn god is hij niet knap,maar ben naar mijn kamer.Ik heb wel veel huiswerk" Ze huppelde vrolijk de kamer uit en ik keek haar verbaasd na.Naté schoot in de lach en ik lachte mee.Ik wist dat Emma goed was in haar eigen voor schut te zetten maar zo hard.Neen dat had ik nooit verwacht.Na een paar minuten keek Naté op de klok."Sorry,ik moet nu echt gaan"zei hij.Het grappige was het klonk echt alsof hij zich daadwerkelijk verontschuldigde,maar ik kon het niet opbrengen om er mee te lachen.Nadat hij zijn vader gebeld had,en we afscheid genomen hadden ging hij naar huis.Ik besloot naar Emma haar kamer te gaan."Hij zat gewoon op je bed"zei ze zo rood als een tomaat.Ik knikte,en kon het niet laten te lachen.De rest van de avond spendeerde we aan studeren en praten

Reacties: