FanFic.nl

We've found what we need.

Chapter 12:

Sarah:
Daar zat ik dan, aan een tafel samen met alle leden van 30 Seconds To Mars. "Jullie mogen gewoon pakken wat jullie willen, we hebben ook van die rare Nederlandse dingen." Ik moest lachen, ik haate het dat ik zo snel moest lachen, als ik lachde zag ik er alleen dom uit. Zoé pakte gelijk een boterham met hagelslag, ik was niet van dat soort middageten, maar ik vond het lullig omdat te zeggen. ik pakte voormijzelf ook een boterham hagelslag, Ik merkte dat ze nieuwsgierig keken naar dat goedje. Zoé en ik namen grote happen, we hadden niet ontbeten omdat ik te lang in mijn bed had gelegen. Jared en Shannon waren al snel klaar, we waren allemaal een beetje verloren. "En hoe oud zijn jullie eigenlijk?' Tomo keek ons nieuwsgierig aan. 'We zijn beide 20, we studeren wel nog.' Jared knikte, Shannon ondersteunde zijn hoofd met zijn hand, die had duidenlijk slaap te kort. "Sorry, normaal gesproken word er in meet & greats meer gepraat, maar we zijn allemaal een beetje dood vandaag.'Zoé schoof van tafel af, ze was al uitgegeten blijkbaar. "hebben jullie een gitaar die jullie niet gebruiken? Shannon knikte en liep met haar mee, Tomo stond ook op, nu waren Jared en ik helemaal alleen. het was een beetje een ongemakkelijke stilte. "Ik had jullie nooit moeten meevragen, ik had jou überhaupht niet moeten aanspreken, ik ben een mislukkeling, waarom doe ik toch alles fout? Ik staarde perplex naar hem, Hij huilde niet, maar stonds wel op het punt om het te doen. Ik liep snel naar hem toe en ging naast hem zitten, ik sloeg een arm om zijn schouders "Je bent geen mislukking, je hebt iets kunnen doen waar andere alleen maar over kunnen dromen! Mensen aanbidden je, en ik, en ik weet zeker dat Zoé dat ook vindt, het fantastisch dat we er mogen zijn." Hij keek me aan, beschaamd omdat hij zich even open en bloot had laten zien. "Je hebt gelijk, maar het is soms gewoon moeilijk, en wou ik dat ik niet bekend was, dan kon ik weten of al die mensen nou écht om mij gaven.' We keken elkaar even aan, we hoorde vanuit de studio een gitaar opklinken, het was een mooi melodietje, Zoé.

Jared:
Ik keek op, het was zo mooi. Ik keek weer naar Sarah, ze had nog steeds haar arm om mijn schouders, alsof we beste vrienden waren. Ik had me nog nooit zo bloot laten geven, zelfs bij Shannon had ik me nog nooit zo kwetsbaar opgesteld. Maar bij Sarah voelde het zo vertrouwd, ik wist dat ze niet zou uilachen of dit zomaar aan iedereen zou doorvertellen. Ze had een ziel, ze begreep tot hoever ze het kon hoe moeilijk het leven voor mij was geworden. Ik stond op, we moetsen weer nodig gaan repeteren, we hadden nog best lang te gaan. Sarah stond ook op, maar bleef dicht bij me, van iemand anders zou ik het kleeferig hebben opgevat, maar bij haar niet. Ik sloeg snel mijn arm om haar schouders, ik wist dat zij nu niet zo erg meer durfde nu we bijna bij Tomo en Shannon waren.
Ik keek naar Zoé die daar zat te spelen, ze had talent. Shannon ging helemaal op in haar spel, hij had altijd al een zwak voor dat soort gitaar melodietjes gehad. Zoé leek niet te merken dat iedereen naar haar keek. Tomo was ook opgehouden met het kloten aan de versterkers. Zoé keek op, verlegen gaf ze de gitaar terug aan Shannon. "Sarah, we gaan weer spelen, je kan eten pakken of weggaan wanneer je wilt.' Ik liet mijn arm wegvallen.
Sarah was een vriendin geworden, ik kon haar vertrouwen. Ik pakte snel mijn gitaar, ik wou niet dat Shannon zag hoe erg ik in verwarring was.

Reacties: