FanFic.nl

Pokémon Battle Realms - Torn Islands Adventure

Hoofdstuk 12 Episode 2

Na de uitleg van de professor kwamen de medewerkers van de Daycare om hen te bedanken. Ze waren echt trots op hun prestaties en zouden ook nog beloond worden.
“Jongens en meisjes.”� Zei de professor. “Ik heb hier iets voor jullie.”� Iedereen kwam nieuwsgierig dichterbij.
“Jullie krijgen voor jullie daden allemaal een Savior Badge, of lintje.”� Zei hij. “Dit zijn officiële badges die je krijgt voor dit soort heldendaden. Ze gelden ook voor de Gold League en Grand Festival.”�
“Ho, wacht eventjes.”� Zei Jos. “Ik heb nog 1 badge nodig, dan zou ik nu dus klaar zijn.”�
“Ja inderdaad, wij ook.”� Zei Rendy.
“Ja, en ik ook met mijn lintjes.”� Zei Jenita.
“Ik wil toch liever zelf een gym verslaan.”� Zei Jos. “Ik wil de Savior badge graag hebben, maar het betekend voor mij niet het zelfde als een gym badge, dus tel ik dit niet mee.”�
“Ik ook, en Rendy ook denk ik.”� Zei Kevin. Rendy knikte, maar Jenita keek ongemakkelijk. “Ik wil hem wel graag laten tellen, ik ben dan wel klaar, maar dan kan ik me op andere dingen concentreren.”� Zei ze.
“Ik laat hem ook tellen, dan moet ik nog 1 lintje.”� Voegde Sandy daar aan toe.
“Goed, jullie moeten doen wat jullie zelf willen, ik geef ze alleen maar.”� Hij draaide zich om en pakte de badges en lintjes uit een bureaula. Hij deelde ze uit.
“De Torn League finale is ook vandaag he, ze zijn weer doorgegaan.”� Zei de professor.
“Dat is waar!”� Riep Jos. “We gaan kijken jongens!”�
“Leuk!”� “Cool.”�
“Leen mijn luchtballon, de finale kan al begonnen zijn.”� Zei de professor. Ze liepen door een nooddeur naar buiten, waarna ze op een grasveld uitkwamen. De luchtballon stond daar, klaar voor gebruik. Ze stapte in.
“Kijk die mensen.”� Lachte Rendy. Er kwamen een hoop mensen op de luchtballon af. Ze begonnen onze vrienden te herkennen en ze startten met juichen en aanmoedigen.
De ballon ging langzaam de lucht in. Eenmaal op de goede hoogte ging het vrij rap. Ze hadden een hele sterke wind die in de goede richting stond. De afstand was ook niet al te groot dus ze waren er eigenlijk zo.
“Kijk die jungle nou.”� Zei Sandy teleurgesteld. “Er is een groot gedeelte kapot gegaan, ik hoop dat er geen pokémon of mensen gewond zijn geraakt.”� Iedereen dacht er over na maar zei niks. Het uitzicht was ook prachtig, en je kon zelfs de kust van het vasteland zien.
“We zijn d’r bijna.”� Riep Jos blij. Onder hen was het complex van de Torn League. Ze landde zachtjes in het gras voor de ingang, waar een paar mensen geschrokken opkeken.
“Goedemiddag.. goedemiddag… hallo.”� Rendy begon tegen iedereen te praten die erg geschrokken was, tja, er land niet altijd een luchtballon voor je neus.
“Zo, zijn er nog kaartjes.”� Vroeg Jenita. De caissière keek even bij de voorraad, maar die was er niet meer.
“Helaas, uitverkocht.”� Zei ze. “De finale is toch al een tijd begonnen… Hee! Jullie zijn de redders, de redders! Kom maar binnen, er zal vast nog plaats zijn.”�
Ze bedankte haar en liepen door. Er was geen grote schade aan de gebouwen en stadions te zien, gelukkig maar. De finale wordt in een speciaal stadion gespeeld die in de berg zit. Er leid een gang naar toe, en in een grote grot is het stadion.
Ze liepen de donkere gang in. De muren waren heel mooi van steen gemaakt, in allerlei kleuren. Er hingen fakkels aan de muren voor een duistere sfeer, geweldig!
“Wow!”� Zei Jos terwijl ze door de gangen liepen. “Kippenvel moment!”� De andere knikten en waren ook diep onder de indruk. Ze gingen rechtsaf, en toen links, en daar was de gigantische grot. De grot was echt, mega groot. En in het midden stond een super mooi, en groot stadion. Het gejuich was vanaf buiten al te horen. Wat een sfeer!
“Kom op, ik kan niet wachten!”� Riep Sandy. Ze renden de gangen van het stadion in, en werden verwezen naar de tweede ring. Ze mochten plaatsnemen op de eretribune waar allemaal mannen in pakken, en vrouwen in jurken zaten. Dat deerde ze in ieder geval niet.
“Het duurt niet lang meer hoor kinderen.”� Hoorde ze iemand zeggen toen ze een plaatsje zochten. Ze keken naar het bord. Ryan stond in de finale, en had nog 2 pokémon over en zijn tegenstander nog maar 1.
“Kom op Ryan!”� Riep Jos. De netjes geklede mensen keken raar zijn kant op, maar hij trok zich er niks van aan.
Ryan had nu zijn Hitmontop op het veld, tegen de Swampert van de tegenstander. De tegenstander heette Larry trouwens. Het leek erop dat hij in het voordeel was met een water pokemon, maar Hitmontop zag er ook niet goed uit.
“Hitmontop doe Snelle Draai!”� Riep Ryan. Hitmontop begon heel hard rond te draaien terwijl Swampert een waterstraal afvuurde, en die dus afketste.
“Oke, Mega Slag!”� Riep Ryan. Het zag er goed uit voor hem. Swampert werd hard geraakt, maar herstelde snel.
“Water Pulse!”� Riep Larry. Hitmontop was dichtbij, dus veel schade.
“Hitmontop kom terug!”� Riep Ryan. Hitmontop kon ook echt niet meer verder en was uitgeschakeld.
“Oke, het is niet slim, maar ik kan niet anders.”� Zei Ryan tegen zichzelf. “Nu Typhlosion!”�
Een vuur type, maar ja, het is zijn laatste dus hij kan niet anders.
“Doe Lava Plume!”� Riep Ryan. De aanval raakte Swampert wel, maar leek niks uit te halen.
“Snelle aanval!”� Riep Larry. Swampert werd midden in zijn aanloop afgeremd door een Vuur Schot, maar dat maakte ook geen verschil. Swampert kegelde Typhlosion omver.
“Sta op en doe Fire Punch!”� Riep Ryan wanhopig.
“Doe Surf!”� Riep Larry. Swampert stuurde een vloedgolf op Typhlosion die maar net kon overleven. Hij heeft het erg moeilijk.
“Doe dan bijt!”� Riep Ryan. Hij wist ook niet meer wat te doen, hij kon eigenlijk niks beginnen tegen zo’n pokémon. Gelukkig voor hem lukte de aanval, maar Swampert kon terug slaan.
“Water Pulse!”� Riep Larry. Typhlosion dook op de grond en ontweek de aanval.
“Nog eens!”� Riep Larry. Swampert vuurde rustig door en schakelde Typhlosion uit.
Het stadion barstte los.
“Ah!”� Zuchtte onze vrienden. Ze zeiden niet veel maar keken naar de taferelen op het veld.
“Dames en heren, de winnaar is Larry!”� Riep de stadionspeaker. Het stadion juichte weer.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.