FanFic.nl

Save your kisses for me..!x [TC]

part 5

Dan gaat eindelijk de bel, mijn redding! De jongens gaan weg, ze zitten ofwel een jaar lager ofwel een jaar hoger, het zevende jaar dus! Ik lach wat bedrukt naar Bill en laat me naast hem neerzakken. ‘je moet vriendelijk doen van je vader hè?’, vraagt Bill opeens, ik slik effe, hoe weet hij dat nou? ‘ik zie het aan je geforceerde en bedrukte lachjes.’, zegt hij. Ik knik. ‘Tom ik heb liever dat je rot tegen me doet dan je anders voor te doen dan je bent, wees niet bang ik zal niets zeggen!’, zegt hij en glimlacht flauwtjes. ‘nou jou lachjes zijn ook niet bepaald vrolijk.’, lach ik en por hem in zijn zij. ‘Laat het Tom!’, zegt hij en hij staat recht. ‘doe gewoon bot tegen me als je dat echt wilt, ik zie het aan je gezicht dat je, jezelf moet inhouden om een stomme domme irriterende opmerking te geven over mij, mijn stijl, mijn haar eender wat ik zie het aan je!’, brult hij. Ik sta er toch wel versteld van en ik zit! ‘Hè Bill, doe rustig!’, probeer ik hem te kalmeren. ‘Wat rustig, je doet je voor als iets dat je niet bent, je moet niet tegen me liegen Tom, want ik spreek de waarheid wees eerlijk!’, ik zucht. ‘als je echt wilt dat ik eerlijk ben oké dan; met je haar lijk je net een ontplofte kip, maar dat ben je niet want door je make-up lijk je eerder op een vampier, en dat kan kloppen in verband met je kledingstijl, maar door je loopje lijk je toch wel een meisje dus mijn conclusie is dat je onzijdig bent!’, ik zucht, dat is eruit! Ik zie hoe Bill moeite moet doen om niet in tranen uit te barsten. ‘Bill? Bill zeg iets!’, ik zeg het haast op een smekende toon. ‘Is het nu mijn beurt?’, ik knik. ‘Oké, je bent een domme knul met geen smaak voor kleren, je haar zijn net slangetjes en het trekt op niet veel, je kleren zijn veel te groot dat ik er zelfs bij kan, dat blinkend ding in je lip dat waarschijnlijk een piercing moet voorstellen irriteert me ontzettend hard, je gangster loopje klopt totaal niet want je doet het verkeerd, en geloof me ik weet hoe het echt moet want ik heb jaren en zo een buurt gewoond, conclusie, Tom Kaulitz is een mannetje dat in de knoop zit met zichzelf!’, wow, dat was de spijker op de kop! Ik staar hem aan met open mond. ‘doe die mond dicht!’, hoor ik achter me. Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van de leraar geschiedenis! Ik knik maar effe en ga dan vervolgd door de klas naar binnen, ik zet me neer, nog steeds zonder nog maar enig woord te zeggen, normaal kan het me niets, maar dan ook helemaal niets schelen, wat anderen over me denken, zeggen, roddelen, maar Bill, bij Bill is het anders! Ik weet niet waarom, maar iets in mij voelt zich nu niet goed, o ja, mijn hart! Bill heeft me -denk ik- iet wat gekwetst met zijn woorden, het was net een woordenwaterval dat hij eruit bracht, ik snap niet hoe hij dat durfden te zeggen, hij weet dat ik veel man achter me heb staan die hem -maar al te graag- een dreun willen verkopen! Maar ik heb respect voor Bill, dat hij dat zomaar durfden te zeggen, recht in mijn gezicht! Ja ik heb het ook gedaan, recht in zijn gezicht, maar dat kwam omdat hij me aan het uitdagen was en ik me al de hele dag heb moeten inhouden in de buurt van mijn vrienden, dat het gewoon een soort woede aanval was, maar dan geen woede maar een scheldaanval! Ik weet dat het Bill heeft geraakt, hij moest moeite doen om zijn tranen in bedwang te houden dat zag je aan hem!

Tom zit er maar stil bij te wezen, volgens mij heb ik heb gekwetst of zo, maar dat was niet mijn bedoeling, en dan nog, hij heeft ook zijn woede op mij mogen afreageren, dus ik op hem! mijn woede was dan wel niet echt door hem, maar dat maakt niet uit, ik ben blij dat í­k eens heb kunnen roepen en tieren en niet een ander! Na een hele dag nog saai les te hebben gevolgd kan ik -eindelijk- naar huis! Op de bus heb ik mijn iPod maar in mijn oren zitten, geen last van het gezeur van oude dames die klagen over hoe de ‘jeugd’ erbij loopt, met dan hun blik recht op mij gericht! Serieus, daar kan ik niet tegen! Je mag best kritiek over me hebben, maar begin niet over hoe ik ‘erbij loop’ want dat maakt niets uit! Ik staar wat naar buiten terwijl ‘boulevard of broken dreams van Green Day’ door mijn oren klinkt. Na een tijdje kom ik aan bij mijn -en Tom zijn- halte. Ik stap af en loop zo snel mogelijk door naar huis, ik draai behendig de sleutel om en ga naar binnen. Als ik binnen ben word ik bijna omvergelopen door Drake, ja, mijn stiefbroer, althans nu nog, ik hoop dat mam Victor snel aan de deur zet, ik kan hem én zijn zoon niet uitstaan! ‘Aan de kant sukkel!’, bromt Drake en hij duwt me aan de kant. ‘Bill, jongen, wil jij op Lien letten wanneer wij weg zijn?’, en mam kijkt me lief aan.



reacties?

Reacties: