FanFic.nl

Start all over

Hoofdstuk 25, Shut up b!tch

De dag erna hangen we een beetje in huis rond, we vermaken ons goed. Ik voel de afstand tussen ons kleiner worden. Naja, de afstand tussen mij en hem. Voor hem is die allang overbrugt. Kiro spookt nog steeds constant door mijn bol. Ik wordt er gek van, gek van verlangen, gek van verdriet, gek van het niet kunnen vergeten. Volgens mij begrijpt Strify me nog steeds niet. Ik wil er niet weer over beginnen om de sfeer te verpesten. Al helemaal niet nu we vanavond met z’n allen een feestje gaan bouwen bij Yu thuis. Normaal gaat de tijd langzaam als er iets leuks aan gaat komen, maar nu gaat het juist snel. Ik en Strify hebben ook de grootste lol. Tegen 7 uur rapen we onze spulletje bij elkaar en vertrekken we naar Yu. Die ons met grote blijdschap ontvangt. Ik geef alle jongens een dikke knuffel, inclusief Kiro. Bij de aanraking van Kiro’s armen, gaat er een rilling door me heen. Het is zo vreemd. Nogsteeds, na al die maanden. Strify kijkt een tikkeltje jaloers naar me. Ik kijk hem waarschuwend aan. Ik plof op Strify’s schoot neer, die op de bank is gaan zitten. ‘’Is het wat ik denk dat het is?’’ Vraag Romeo grinnikend. Ik knik verlegen. Ik kijk een beetje ongemakkelijk naar Kiro. Het liefst kruip ik op zijn schoot om hem in zijn oor te fluisteren dat ik hem echt niet vergeten ben en dat ik van hem houd en en en.. Snel denk ik ergens anders aan. Yu stopt een dvd in de speler en stalt een verzameling eten en drinken op de tafel uit. Strify grist meteen een m&m van tafel en stopt die in zijn mond. Waarna hij zijn lippen op de mijne drukt. De m&m wisselt en paar keer van eigenaar. Over de helft van de film heeft Strify er blijkbaar geen zin meer in. En pakt een paar m&m’s en richt al zijn aandacht op mij. We raken verwikkeld in een vurige zoen. Voor ik het weet zit hij boven op me. Als hij de zoen beëindigt, hoor ik hem hijgen in mijn oor. Zijn gehijg klinkt normaal als muziek in mijn oren, maar nu dus niet. Niet waar iedereen bij is! En al helemaal niet waar Kiro bij is. Als Strify een beetje is uitgehijgd drukt hij zijn lippen weer op de mijne. Op eens laat hij een hand onder mijn shirt glijden. Ik probeer hem van mij af te krijgen, maar hij negeert mijn tekens. Zijn vingers frumelen nu aan het randje van mijn BH. Ik raak in paniek en bijt op zijn tong. ‘’Waarom doe je dat!’’ Schreeuwt hij, terwijl hij verschrikt achteruit springt. ‘’Stirfy, hoe vaak moet ik het nou nog zeggen? En al helemaal waar iedereen bij is.’’ Zeg ik geïrriteerd. Strify kijkt me boos aan. ‘’Je moet het loslaten Anne, kom op! Het is al bijna 4 maanden geleden. 4 Maanden! Je moet je leven niet zo vergooien.’’ Hij zegt het op een bitse, harde manier. Ik kan er niks aan doen, tranen springen in mijn ogen. ‘’Ik wil het gewoon niet ja, hoe vaak moet ik dat nog zeggen! Ik ben geen speeltje ofzo!’’ Zeg ik met overslaande stem. ‘’Wie zegt dat ik dan denk? Ik denk alleen dat jij er overheen moet komen, en ik help je daarbij.’’ Zegt hij pissig. Woede laait op in zijn ogen. ‘’’Helpen? Noem jij dat helpen?! Strify, ik ben niet zo! Ik ben niet zo! Ik waardeer je hulp, Maar niet zo snel!’’ Roep ik uit. Zijn woede wordt alleen maar erger. ‘’Best, zoek het ook maar uit lastig mens.’’ Zegt hij. De woede in zijn ogen maken me bang. Zo heb ik hem nog nooit gezien. Ik ben bang dat hij me gaat slaan, ik duik in elkaar. Niet veel later hoor ik de deur van de gang met een klap dichtslaan. Ik barst in snikken uit. Waar komt die woede toch opeens vandaan? Wat heb ik fout gedaan? Kiro gaat voor me op zijn hurken zitten. Hij legt bezorgd een hand op mijn knie. Ik kijk hem met betraande ogen aan. Zijn ogen staan somber. ‘’Wat heb ik nu weer gedaan.’’ Fluister ik zacht. ‘’Het was niet bedoeling om hem boos te maken..’’ Snik ik. Kiro gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen. Twijfelend verstop ik mijn gezicht in zijn borst. Ik zit in Kiro’s armen, wie had dat ooit gedacht. Het blijft zo moeilijk. ‘’Hij is zo anders als jij, hij is vuriger, jij bent liever. Dat mis ik aan hem. Hij wil, ik niet. Hij accepteerd het niet. Ik vraag me af hij wel doorheeft hoe moeilijk ik het vind, ook al leg ik het hem 1000x uit.’’ Breng ik zachtjes tussen de snikken door uit. ‘’Ik ga wel met hem praten.’’ Zegt Kiro en hij staat op. Veel te snel laat hij me weer los. Shin zit voor zich uit te staren, Romeo en Yu zijn zichtbaar onthutst door Strify’s uitbarsting. Yu komt twijfelend naast me zitten en slaat zijn stevige armen om me heen. Van de gang klinkt geschreeuw. Ik kan niet precies verstaan wat ze roepen.
Na een paar minuten komen ze al weer terug, wat wel uren leken. Ik gluur tussen Yu’s armen door. Strify gaat op de grote stoel zitten. Ik zie dat hij niet weet wat hij moet doen. Dus hij zegt maar niks. Ik zie Kiro hem waarschuwend aankijken. Ik besluit dat ik hem maar ga helpen, ik ben wel boos op hem. Maar dat kan ik toch niet blijven. Ik kruip tussen Yu’s gespierde armen vandaan en kruip bij Strify op schoot. Die niet goed wetend wat te doen zijn armen om mij heen slaant. ‘’Sorry..’’ Fluistert hij in mijn oor. ‘’Ik had nooit zo boos op je mogen worden. Je kan er ook niks aan doen.’’ Ik verstop mijn hoofd in zijn borst, snuif zijn vertrouwde geur op. Wetend dat alles weer goed is. Ik zeg niks. We kijken zwijgend de rest van de film af. Ondanks dit incident wordt het toch nog een gezellige avond. Na de film kruipen ik en Yu bij elkaar om wat Manga te tekenen. Aan zijn tips heb ik ontzettend veel. En ik maak een mooi resultaat. Eigenlijk wil ik hem ook hulp vragen voor het inkleuren op de computer. Maar zo is het wel eventjes genoeg. Het lijkt me namelijk heel ingewikkeld. Als we uitgetekend zijn duikt Yu de bank op met zijn PSP. Kiro neemt het initiatief en sleurt me mee naar onze luchtbedden met het voorstel onze nagels te doen. Ik voel dat er spanning tussen ons in hangt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.