FanFic.nl

Verkeerd verbonden

De negende zet

“Cheers!”� zeiden Strify en ik en we tikten onze glazen tegen elkaar. Daarna gooiden we ze gelijk achterover en slikten we de koude substantie door.
“Ahh.. Volgens mij hebben we er nog één nodig,”� zuchtte Strify en hij schonk onze glaasjes weer in. Ik wachtte geduldig tot ze beiden goed vol zaten en ik pakte de mijne weer.
“Op.. ehm..”� mompelde ik en ik dacht na.
“Op muziek, omdat dat ons ten alle tijden opbeurt,”� zei Strify.
Ik knikte. “Dat is een goede. Op muziek, omdat dat ons ten alle tijden opbeurt.“ Daarna tikten we onze glazen weer tegen elkaar en we sloegen ze meteen achterover.
“Weet je,”� begon ik, terwijl Strify onze glazen weer bijvulde, “Ik vroeg me af.. Is ons bezuipen nou echt wel zo'n goed idee?”�
Strify haalde zijn schouders op. “Ik weet niet, maar nu kan het me al niets meer schelen.”� Hij gaf me mijn glas aan en hij sloeg de zijne achterover.
“Hé! We moesten nog proosten!”� riep ik nep-verontwaardigt uit.
“Oh, nou dan neem ik er nog één,”� zei Strify droog en hij schonk zijn glas weer in. “Op de zon, omdat ze elke morgen weer schijnt.”�
“Op de zon, omdat ze elke morgen weer schijnt,”� herhaalde ik grinnikend en ik tikte mijn glas tegen die van Strify. Nogmaals sloegen we de substantie achterover.
“Zie je op tegen morgen?”� vroeg ik Strify uit het niets.
Strify keek me vragend aan. “Wat is er morgen?”�
“Morgen moet je naar Kopenhagen voor een tv-interview. Met Shin,”� legde ik uit. Strify's gezicht viel meteen.
“Oh, ja. Dat is morgen al.. Shit..”� Strify legde zijn hoofd in zijn handen en hij kreunde luid.
“Wees maar blij dat het interview pas overmorgen is. Met al die drank zul je vast een gigantische kater hebben morgen, dan wil je geen interview hebben.”�
“Ja, dat is waar.. Maar ik zit nog steeds met Shin in een vliegtuig.. En hotel.. Man, hopelijk hebben ze wel twee kamers voor ons, en we er geen hoeven te delen,”� zuchtte Strify. “Maar goed, die zorgen voor morgen. Nu.. Drank!”� Strify tilde zijn hoofd op en hij pakte de fles weer. Zijn hand reikte al naar mijn glas, maar ik vond het eigenlijk al mooi geweest.
“Nee, dank je.. Ik heb wel weer genoeg gehad,”� lachte ik. Strify haalde vaag zijn schouders op en hij ging gewoon door met het inschenken van zijn eigen glas. Meteen daarna sloeg hij hem achterover en hij kneep zijn ogen even dicht, voordat hij zijn hoofd schudde.
“En ik denk dat jij ook wel genoeg hebt gehad, Strife.”�
Strify staarde me even raar aan. “Ik denk het niet.”� Met die woorden zette hij de fles aan zijn lippen en hij nam een paar flinke teugen. Ik bekeek dit grinnikend. Hij zou een enorme kater hebben de volgende dag.
"Weet je zeker dat je nog niet genoeg hebt gehad?" lachte ik. Strify knikte vastberaden en nam nog een paar flinke slokken.
"Kiro?" zei hij ineens heel serieus.
"Ja?"
"Ik kan je altijd vertrouwen, hè?"
Ik wist niet meer of ik wilde weten wat hij me ging vertellen. Hij was er zo bloedserieus over dat ik er zenuwachtig van werd. Strify kennende ging hij me nu één of ander geheim vertellen, dat gebeurde wel vaker als hij dronken was. Ook als hij niet dronken was, maar goed.. dat kwam minder vaak voor.
"Natuurlijk, Strify."
"Ik denk.. Nee, ik weet dat ik bang ben om met Shin op reis te gaan, omdat ik hem pijn heb gedaan," fluisterde hij. Ik keek hem belangstellend aan en wachtte tot hij verder ging, wetende dat dit nog niet alles was. "Ik had het nooit moeten doen, maar ik was gewoon geschokt. Wat had ik anders moeten doen?! En nu heb ik spijt.. Zoveel spijt.. Het doet pijn, Kiro."
"Wat bedoel je, Strify? Waar heb je het over? Jij hebt hem toch niets aangedaan? Ging dit alles niet om misverstanden?"
"Nee, ik bedoel.. Ik bedoel toen hij me kuste. Ik duwde hem weg, maar ik had het niet moeten doen," mompelde Strify en hij zette de fles weer aan zijn lippen. Nadat hij één slok had genomen duwde ik de fles weer naar beneden, hij had meer dan genoeg gehad.
"Waarom had je het niet moeten doen?" vroeg ik hem.
"Omdat.. 't Voelde goed, Kiro. Goed op de 'vuurwerk in je onderbuik' manier. Sinds dat moment begon ik 'm anders te zien, en na 't gesprek met jou werd dat alleen maar sterker. Kiro, 'k denk dat 'k gevoelens voor 'm ontwikkel ofzo.." Hij praatte inmiddels wat onduidelijker, en lang niet alle woorden kwamen er nog normaal uit. De alcohol begon zijn werk te doen. Alsof het nog niet genoeg was zette Strify de fles weer aan zijn lippen, maar na twee slokken haalde hij hem van zijn lippen en hij keek er fronsend naar. Ik vermoedde dat de fles leeg was. Met een klap en een kreun viel Strify met zijn hoofd op de tafel.
"Het is allemaal zo verwarrend, Kiro-kins."
Ik legde mijn hand op zijn zachte lokken en streelde er langzaam door.
"Liefde is ingewikkeld, geloof me, ik ben de expert.." fluisterde ik.
"We zijn debielen, Kiro. Imbecielen," kreunde Strify.
Ik zuchtte diep, terwijl mijn vingers nog steeds door Strify's haar gingen. "Dat komt omdat we verliefd zijn."
"Oh, oké..."
Het viel me ineens op dat Strify slaperig klonk. En jawel, 3 seconden later begon hij luid te snurken. Ik bekeek de slapende jongen treurig. Hopelijk zou ik hem de volgende dag nog spreken, dan zou ik hem kunnen zeggen dat hij ervoor moest zorgen dat hij gelukkig zou zijn als hij terug kwam. Met Shin. Dan zou ik hem kunnen zeggen dat hij Shin moest laten weten wat hij voelde. Dit alles zou lang niet zo ingewikkeld zijn als ze hun gevoelens gewoon over tafel gooide. Als Shin wist dat Strify spijt had van het wegduwen van Shin tijdens de kus... Dan zou alles zoveel makkelijker zijn.
Zuchtend stond ik op en ik drukte een voorzichtige kus op Strify's hoofd. Ik liet de snurkende jongen, die nog steeds met zijn voorhoofd op de tafel lag, in de keuken achter en ik strompelde naar mijn kamer. Ik realiseerde me nog lang niet dat ik vanaf morgen een aantal dagen alleen met Yu thuis zou zijn. Misschien was dat maar goed ook, ik denk niet dat ik had geslapen als ik dat had geweten. Zelfs de alcohol had me dan niet in slaap gekregen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.