FanFic.nl

Verkeerd verbonden

De twaalfde zet

"..En hoe kan ik er wat aan doen? Ik heb niet geregeld dat jij en Shin een kamer moeten delen!" zei ik in de telefoon.
"Weet ik ook wel! Maar ik haat het nog steeds. Hij praat niet met me en hij kijkt me dodelijk aan als ik weer - voor de zoveelste keer - naar hem zit te staren! Kun je je voorstellen hoe dat voelt, Kiro?" piepte Strify paniekerig.
"Ja. Ja, Strify, dat kan ik. Het is verschrikkelijk. Maar heb je hem al verteld wí¡í¡rom je zit te staren?"
"Ik heb hem vast wel eens verteld dat hij mooie ogen en lippen heeft. En leuk haar.. En een zachte huid.. en- Nou ja.. Dat 'ie eigenlijk gewoon ontzettend knap is.." zuchtte Strify.
"Strify! Ik bedoelde waarom je hem ineens zo fascinerend vind!" riep ik uit, terwijl ik vanuit de woonkamer naar de gang liep.
Strify viel even stil. "Nee.. Dat heb ik hem nog niet gezegd.."
Ik rolde met mijn ogen en ik stapte de badkamer in. "Probeer dat dan eerst. Geloof me, er gaat echt geen verandering in komen als Shin niet weet wat er in jouw hoofd - en hart - omgaat."
"Denk je?" mompelde Strify zachtjes.
"Ik weet," drong ik aan. "Maar als je het niet erg vindt ga ik nu douchen."
"Nee, 't is oké. Ik moet trouwens ook gaan. Veel plezier met douchen," zuchtte Strify een beetje beteuterd.
"Het spijt me, Strife, maar ik kan er echt niets aan doen," zei ik zacht.
"Nee, ik weet het. Ga maar douchen, ik overleef het wel. Hoop ik.."
"Succes."
"Jij ook. Wacht eens even, hoe is het eigenlijk met Y-" Ik glimlachte tevreden bij het piepende geluid van de telefoon. Ophangen, wat een fijne uitvinding. Ik had geen zin om Strify dat nu nog uit te leggen. Waarom zou ik? Hij zou zich alleen maar gaan opwinden, en dan ging hij in nog geen honderd jaar met Shin praten.
Achter me hoorde ik de deur opengaan, en in de spiegel zag ik de jongen binnenkomen die mijn hele leven op z'n kop had gezet. Yu's ogen vonden de weerspiegeling van de mijne en hij keek me strak aan. Zijn gepiercete lippen stonden ietjes open en het koste me moeite om mijn lippen niet tegen ze aan te drukken. Yu kwam achter me staan, zijn lichaam tegen de mijne gedrukt.
“Het spijt me, Kiro..”� mompelde hij zachtjes en hij drukte voorzichtig zijn lippen in mijn nek. Ik sloot mijn ogen langzaam en concentreerde me op zijn aanraking. Zijn handen lagen losjes op mijn heupen, maar ze hielden me wat strakker vast toen hij me omdraaide, zodat ik met mijn gezicht naar hem toe stond. Voorzichtig pakte hij mijn kin tussen duim en wijsvinger en hij liet me omhoog kijken.
“Het spijt me,”� herhaalde hij zachtjes en hij drukte een kus op mijn lippen. De kus was licht, bijna teder, en toch had hij een bittere nasmaak. Ik proefde alcohol.
“Laat maar, Yu. Ik hoef niet met je te praten als je gedronken hebt,”� zei ik en ik duwde hem zachtjes tegen zijn borst.
“Wat? Maar Kiro, ik heb maar één glaasje op. Ik zweer het. Eén! Wanneer heb ik voor het laatst gelogen?”� zei Yu wanhopig en hij pakte mijn handen vast, die ik gelijk los trok.
“Je liegt continue!”� riep ik uit.
“Ik bedoelde tegen jou. Wanneer loog ik voor het laatst tegen jou?”� Yu zuchtte diep. “Asjeblieft, Kiro..”�
“Je liegt elke seconde tegen me. Je houdt je niet aan de afspraak..”�
“Welke afspraak?”� vroeg Yu verward.
“Je hebt me ooit beloofd om iedereen die mij pijn deed persoonlijk pijn te doen. Ik geloof dat jij op dit moment de enige bent die me pijn doet, Yu. Dus waar is je tegenslag? Wanneer stopt dit alles en krijg ik mijn waardigheid terug? Weet jij het? Want ik weet het niet,”� fluisterde ik rustig. Ik wond me er niet eens over op. Alle energie om ervoor te strijden was weg. Yu had het me beloofd, maar hij kwam het niet na. Ik had me erbij neergelegd, en toch hoopte ik dat iets of iemand hem zou straffen voor wat hij me aan had gedaan. Maar daar begon een nieuwe twee-strijd. Want ik wilde ook niet dat Yu lijdde. Ik hield van hem. Ik hield zielsveel van hem, maar hij had zijn ogen gesloten als een pasgeboren puppy..
“Ga asjeblieft weg, Yu..”�
Yu keek me even droevig aan, maar hij deed wat ik van hem verlangde. Hij draaide zich om en hij liep met gebogen hoofd naar de deur.
“Kiro, ik-”� zei hij en hij draaide zich half terug, maar hij bedacht zich en verliet de badkamer. Ik draaide me zuchtend naar de spiegel, mijn handen om de wasbak geklemd. Mijn knokkels werden wit van de kracht die ik erin stopte.
Ik had me eindelijk verzet tegen Yu's verleidingen. Oh, wat had ik hem graag besprongen. Hij zag er geweldig uit zonder shirt en zijn broek laag op zijn heupen, maar ik had hem weerstaan en ik voelde me machtig. Alhoewel.. Wat als hij me nu nooit meer wilde? Of zichzelf serieus bezeerde, omdat hij mij dat had beloofd? Hij luisterde nooit naar me, maar dit zou een hele slechte eerste keer zijn om dat wel te doen. Wat als hij luisterde? Nou, eigenlijk.. Hij zou niet naar me luisteren. Ik zag het in zijn ogen. Ik zocht misschien gewoon een goed excuus om achter hem aan te gaan, want ik wilde hem. Ik wilde hem gewoon.
Pijlsnel draaide ik me om en ik rende naar de deur. Die trok ik open, maar Yu was er niet meer. Mijn ogen schoten door de gang, maar ook daar was hij niet. Zuchtend sloot ik de deur weer en draaide ik het slot om. Misschien was het maar goed dat Yu er niet was. Het was waarschijnlijk beter zo. Hij was er in tijden niet meer voor me geweest, en hoe graag ik dat ook wilde ontkennen.. ik kon het niet.

Reacties: