FanFic.nl

What's true love?(AFGEWERKT!!!)

WK

Na een lange nacht met slechts weinig slaap liepen we ’s morgens naar de grote zaal. Harry knikte, maar sprak daarna geen woord meer. Toch voelde ik dat we op de juiste weg waren. De hele school was nerveus en na het ontbijt vertelde Perkmamentus ons dat we met behulp van viavia’s naar Hongarije zouden vertrekken. Onze bezems en Zweinsteinoutfits warenal onderweg. De hele school verdween in kleine groepjes. Het enthusiasme en de zenuwen waren bijna te voelen. “Het spijt me”� fluisterde Harry terwijl hij de viavia vastnam. “ik ook”� wou ik antwoorden, maar de viavia trad in werking en ik werd afgeleid. Toen we landden werd ik overweldigt door het prachtige landschap. “Waw”� zuchtte ik. De school bevond zich in een bergachtig landschap. Ze was maar half zo groot als Zweinstein en dat was vreemd als je bedacht dat deze school elk jaar meedeed aan het WK. Ik besefte dat ik wat vergat en liep even om Harry in te halen. Ik nam zijn schouder vast en hij draaide zich verbaas om.”�..Bedankt”� hel achtte en kjnikte, waarna hij Ron en Hermelien inhaalde. Ik bleef staan en liet me inhalen door mijn andere vrienden.
“Ja ik dacht net het zelfde”�
“Ik heb het toch gezegd?”�
“Geen slechte kerel die Harry”�
“nee helemaal niet”�
“Jongens het is al goed!”� lachte ik naar de tweeling, die teruggrijnzden. We volgden de rest van de school. De honaarse studenten leken verbaasd bij het zien van twee keer zoveel mensen, maar geen zwerkbalteam.
“Professor Perkamentus!”�
“Ah! Professor Kí roly!”� De twee mannen lipen op elkaar af en begroetten en elkaar beleefd. De zaal van de school was veel te klein Kí roly deed zijn leerlingen opstaan, waarna hij de banken wegtoverde. Zodat iedereen binnen zou kunnen. Ik voelde bijna Perkamentus’ schaamte toen de studenten van Zweinstein een kloof hielden tuseen zichzelf en de Hongaarse leerlingen. Snel zette ik een wtap naar voor en ik werd meteen evolgd door mijn vrienden en dan de andere leerlingen. Nu kon iedereen er net binnen. Ik stond nu vlak naast twee grote hongarse jongens, wiens blikken over me gleden. Van mijn gezicht naar mijn voeten en terug. Ze keken elkaar grijnzend aan, maar die grijns verdween zodra de een andere jongen een duwtje gaf en naar Fred knikte.
“Lieve studenten”� begon proffesor Kí roly. “Vandaag zijn we samen in een nogal bevolkte zaal!”� zei hij, glimlachend om zijn eigen woorden. “We worden vergezeld door Proffesor Albus Perkamentus en zijn school Zweinstein, school voor hocuspocus en hekserij. Zij zijn hier uiteraard voor de opening van het zwerkbal WK junior. Welkom proffesor!”�
“Danku, proffesor”� antwoordde deze. “Ik denk dat dit het geode moment is om ons team aan jullie voor te stellen?”� Kí roly knikte enthusiast en Perkamtentus vervolge: “Als eerste wil ik jullie onze aanvoerster voorstellen. Zij heeft dit team naar dit WK gebracht”� de zenuwen gierden door mijn lichaam, dit had hij niet tegen mij gezegd! “Joan Dhanes!”�
Met knikkende knieën liep ik naar de schoolhoofden.Ik kon zowat de verbazig van de Hongaarse jongens naast ons voelen. “Proffesor”� knikte ik toen ik hem bereikt had. Als of het nog niet erg genoeg was, deed Perkamentus me het team verder voorstellen.
“uhm…”�stamelde ik “hallao?”� ik lachte even en door de zaal klonken begripvolle geluiden. “Wel zoals proffesor Perkamentus reeds zei, ben ik dus Joan Dhanes. Aanvoerde en jager in de eerste ploeg. Net als Ginny Wemel..”� PErkamentus gebaarde naar Ginny dat ook zij naar voor moest komen. Toen ze naast me was herhaalde ik: “Ginny Wemel!”� Iedereen van Zweinstein, met uitzondering van de meeste Zwadderaars aplaudiseerde. “Ned Wares ik riep daarop volgend ook de jagers van de tweede ploeg af Eleanor Branstone, Lisa Turpin en Orla Quirke en dan de drijvers Fred, George, Kevin Withby en Euan Abercrombie. De Hongaarse jongens keken bijna geschokeerd toen Fred en George naar voor kwamen. Dan riep ik de wachters af “Ron Wemel en Justin Finch-Fletchley. Nu volgt misschien een verrassing, hoewel je het waarschijnlijk allemaal al wist. De zoeker van het eerste team: Harry Potter!”� Verbazing ging door de zaal maar ik ging gewoon door met het aankondigen van Draco. Het team van onze tegenstander werd voorgesteld en daarna werden we in lege leslokalen verdeeld om te eten. Dan hadden we een klein uurtje vrij en ik liep het terrein rond met Draco. We genoten van ons moment samen en ik voelde me gelukkiger dan ooit nu iedereen het wist en er zich ongeveer mee verzoend had. We liepen op tijd naar de kleedkamers, waar de rest van het team ons al opwachtte. Iedereen trok zijn Zweinsteinoutfit aan. De spelers hadden allemaal een donkerblauwe ‘mantel’ met lichterblauwe binnenkant aan. Daaronder hadden ze een donkerblauwe tot zwarte trui en broek waar een zilvergrijze Z op de borst stond. Ook de mouwen waren met zilveren krullen afgewerkt. De botten die we aanhadden waren uit een zwart leer, net als onze handschoenen en helmen. Als aanvoerder was mijn outfit dezelfde, maar waren er fijne zilveren krullen aangebracht onderaan mijn mantel. Mijn botten, helm en handschoenen waren niet zwart maar grijs. We zagen er schitterend uit. “Goed jongens”� zei ik. “Ik denk eerlijk gezegd dat we dit moeten kunnen. Deze school doet elk jaar mee, maar zijn daarom verre van beter getraind! Hun drijvers zien er wel agressief uit. Dus..”� en ik draaide me naar het reserveteam: “misschien moeten jullie invallen”� knipoogde ik en gebaarde dan naar het eerste team dat ze moesten volgen. We vlogen het plein op en een man van het minesterie riep: “Daar zijn de spelers van Zweinstein!”� Iedereen brulde enthuosiast en het team grijnzde breed. We wachtten op de woorden van Madame Hooch, die uiteraard niet kwamen. De Hongaarse spelers waren hier echter op voorbereid en ze verrasten ons met een snelle start. 10-0 “Kom op jongens”� riep ik en ik duwde me af. In de ogen van mijn team was een zekere kwaadheid te lezen, één die ik ook sterk voelde. Het team van Hongarije voelde zich goed door deze snelle goal en liet zich op hun beurt verrassen door onze snelle speelstijl. In een tiental minuten stond het 10-60. Fred had, met zowat de snelste beuker die ik ook hd gezien, een van de Hongaarse jagers van zijn bezem gemept. Ook Ned was ondertussen vervangen door Orla. Harry reep de snaai echter sneller dan de andere zoeker hem zag en de match eindigde, redelijk snel, op 10-210. Een gejuich van jewelste woelde door het stadion. We keerden enthusiast terug naar de kleedkamers en de Hongaarse aanvoerder kwam me, een beetje teneergeslagen feliciteren.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.