FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

03. First notice

Lena was draaierig en had moeite met overeind blijven. Ze viel bijna voorover toen twee sterke armen zich om haar heen sloegen, om te voorkomen dat ze viel.
"Albus, heb je haar niet gewaarschuwd?" De stem kwam van een vrouw met rood haar. Als Lena af ging op de boeken, was het voor de hand liggend dat ze op dit moment bij de familie Wemel, en hoorde de stem bij niemand anders dan Molly Wemel. Nu pas kwam het in haar op om op te kijken en zich los te maken van de armen die zich om haar heen hadden geslagen. Ze zag dat ze eigenaar van de armen lang en slungelig was, sproeten had en rood haar. Ze keek rond en zag verderop een jongen staan die als twee druppels water leek op degene die haar op dit moment vast hield.
"George, ja mag haar nu wel los laten hoor." Zei Mevrouw Wemel.
"Mam, ik ben Fred!"
"O, het spijt me schat."
"Grapje, ik ben wel George." Mevrouw Wemel zuchtte geërgerd en liep op haar af om te controleren of ze wel in orde was.
"Albus, ik wil geen kritiek leveren, maar kun je niet een beetje voorzichtiger zijn?" De man keek afwezig rond.
"Waar is Harry?"
"Zonet was hij nog hier." Lena keek rond om uit te vinden waar deze stem vandaan kwam. Ze zag nog een jongen die grijnzend zijn hand opstak. "Hoi, ik ben Ron." Ze lachte en maakte zich los uit George zijn armen.
"Lena."
"Heeft er nu werkelijk nog niemand gemerkt dat zowel Harry als Ginny er niet zijn?" Een meisje met krullend bruin haar keek sceptisch rond. Lena lachte.
"Jij moet Hermelien zijn." Hermelien keek haar glimlachend aan.
"De boeken gelezen?" Vroeg ze. Lena knikte verlegen.
"Ja, kon ze niet weg leggen."
"Verheug je niet te veel op de spanning, want zo avontuurlijk zijn we ook weer niet." Lena lachte.
"Gelukkig maar." Nu lachte ook Hermelien. Ineens klonk er een luide knal en er verschenen twee mensen, een paar meter van hen vandaan.
"Hebbes. Nu doe niet zo flauw en ga haar ontmoeten." Dat moest Ginny zijn. De Wemels hadden namelijk maar één dochter. Naast haar stond hij dan.. Zwart haar, een zwarte bril en een bliksemvormig litteken op zijn voorhoofd. Hij draaide zich om en keek Lena met wantrouwende ogen aan. Ze waren felgroen, net als die van haar. Zo gauw hun ogen elkaar ontmoetten zag ze de blik in zijn ogen verzachten. Onzeker schuifelde Lena met haar voeten en ze schrok een beetje toen Harry op haar af liep en zijn armen om haar heen sloeg.

Reacties: