FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

04. Introduction

Na een tijdje liet Harry Lena los.
"Sorry ik liet me even gaan." Lena glimlachte.
"Is niet erg. Ik kan gewoon niet geloven dat dit echt gebeurt." Hij lachtte.
"Zullen we straks een stukje gaan wandelen? Om elkaar beter te leren kennen?" Lena knikte en keek rond. Er waren nog een paar mensen bij gekomen. "O. Ik zal je even voorstellen aan iedereen." Zei Harry. Lena merkte dat hij zenuwachtig was en knikte. Harry liep richting de Wemels en sloeg zijn arm om Ginny heen. "Dit hier is Ginny." Ginny stak grinnikend haar hand op, terwijl ze haar vrije arm om Harry heen sloeg. Lena had meteen het idee dat ze goede vriendinnen zou kunnen worden met Ginny. Harry gebaarde naar Ron en Hermelien. "Ik geloof dat je Ron en Hermelien al kent?" Lena knikte.
"Eigenlijk heb ik een vaag idee van wie, wie is, maar ik weet het niet helemaal precies. Harry lachte en wees op Mevrouw Wemel, die nu vergezeld werd door een man met rood haar.
"Dat zijn Meneer en Mevrouw Wemel." Mevrouw Wemel glimlachte naar Lena en zei:
"Zeg maar gewoon Molly en Arthur." Lena glimlachte terug naar mevrouw Wemel en werd daarna achtereenvolgens voorgesteld aan Percy (die gelukkig zijn ruzie met meneer Wemel had bijgelegd), Bill, Fleur, Charlie en als laatste aan de tweeling. Lena liet haar blik over de tweeling glijden. Fred en George waren altijd haar favoriete personen geweest wanneer ze de boeken las. Haar ogen gleden van beneden naar boven over de tweeling en toen ze een van hen in het gezicht keek, stokte haar adem in haar keel. Hun blikken haakten in elkaar en ze zag zijn gezicht even vertrekken. Toen ze naar de andere helft van de tweeling keek zag ze dat deze alleen maar glimlachte, naar haar toe liep en door haar haren woelde.
"Dus, wie van de twee ben ik?" Vroeg hij. Lena keek hem aan en deed een gokje.
"Ik denk dat jij George bent." Hij lachte.
"In één keer goed! Volgens mij is dat nog niet iemand anders dan Perkamentus gelukt." Lena liet haar blik even naar Perkamentus glijden en zag dat hij glimlachte, toen maakte ze de fout om Fred opnieuw aan te kijken. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes, gromde en verdwijnselde.

Reacties: