FanFic.nl

We've found what we need.

Chapter 17:

Sarah:
Ik wist later niet meer hoe ik die dagen was doorgekomen. Het huis was een troep. Zoé en ik leefde als zombies. Ik at,sliep,keek voor me uit. Zoé was al niet veel beter, ook al vonden we allebei dat we het zwaarder hadden. Mijn mobiel was al een paar keer afgegaan, niet opgenomen. Ik lag in mijn bed en staarde naar het plafond. het was 4 uur 's middag al. Ik tikte met mijn vingers op de rand van mijn bed. Ik hoorde vaag een geklak van een deur, Zoé. "HEA, LAAT NIET WEER DE KOELKAST OPENSTAAN.' we waren echt Bitches geworden in deze week. We waren vet, suf. Zoé kwam mijn kamer binnen, ze keek naar me. We wisten allebei dat het niet zo verder kon, maar verder leven had geen zin meer. Van 2 lachende meisjes waren we veranderd in zombies. Mijn mobiel ging weer af, ik keek naar het scherm, hí­j was het niet, het was weer Roel. Zoé keek me aan, ik zuchtte en pakte mijn mobiel.
"Hee...." Ik staarde duf verder naar het plafond, Roel had al een paar keer gebeld, ik had niet op willen nemen. "Sarah,! Eindelijk neem je je telefoon op, ik heb NIEUWS, wacht, nee, beter. EEN WONDER!"
Ik hield de telefoon wat verder van me oor, hij was erg opgewonden, wat was er, ik wou verder slapen. 'SARAH, kijk ik heb meegedaan met een soort van wedstrijd, en nou kijk, daarmee, kon je ook iets winnen blijkbaar! en natuurlijk heb í­k gewonnen!" Ik zuchtte, wat boeide het mij nog. 'leuk..'
'NEE SARAH, HET IS GEWELDIG! Kijk, ik heb tickets gewonnen voor Amerika, en voor 2 personen dus jij mag mee, en daarbij zit een meet&Great met 30 Seconds to mars! en jij mag dus mee, boeiend of je nou niet zo groot fan bent maar je gaat dus gewoon mee, we vertrekken volgende week!"
ik sprong overeind, 1 week. 2 uur. Een gezicht. één moment.

Jared:
Ik zat op mijn bed, het was al 3 uur 's ochtends. Ik had weer een slaaploze nacht. Ik sliep slecht, haar hoofd spookte steeds door mijn gedachte, hoe haar betraande gezicht nog snel voor de laatste keer naar mij keek. Ik had haar niet durven te bellen, ik was laf. Ze zou door gaan met haar leven, troost zoeken bij iemand die wel klaarstond. Shannon kwam binnen lopen, hij wist dat ik ook slecht sliep. "Jared, volgende week zijn de meet & Greats, we moeten weer activiteit ondernemen." Ik knikte, hij wou het er liever niet over hebben, hij was zo gesloten. Ik draaide me op mijn zij. Ik zou gaan slapen, morgen een nieuwe dag. Ik zou mijn oude leven opnieuw oppakken, en nooit meer een fan aanspreken. Al helemaal niet als ze niet plakkerig was. Shannon liep weer weg. De gedachte aan Zoé deed hem meer pijn dan hij ooit zou toegeven aan mij. Het maakte ons kapot.

Reacties: