FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

05. Twins

Iedereen schrok op van de harde knal en keek verward naar de plek waar Fred een enkele seconde geleden nog stond. George liet Lena los en liep naar de plek waar Fred net nog had gestaan.
"Waar heeft die last van?" Vroeg Percy zich hardop af. Niemand gaf antwoord en hier en daar werden schouders opgehaald. Er was ook niemand die zag dat George van Lena naar de plek waar Fred had gestaan en terug keek.

Harry en Lena liepen samen richting het veld waar de Wemels altijd zwerkbal speelden. Ze spraken over koetjes en kalfjes, beiden niet wetend hoe ze het over de echt belangrijke dingen moesten hebben. Uiteindelijk besloot Lena er toch maar over te beginnen.
"Het is vreemd, vind je niet? Er achter komen dat je magische krachten bezit en onderdeel van een tweeling bent?" Harry knikte.
"Ik wist niet wat ik er van moest denken toen Perkamentus me vertelde dat ik een tweelingzus had. Ik wist niet wat ik er van kon verwachten en het verbaasd me dat hij Hagrid niet heeft gestuurd om je te komen halen voor je eerste jaar aan Zweinstein." Lena lachte.
"Ik ben blij dat hij dat niet heeft gedaan.. Ik ben eerlijk gezegd een beetje bang voor hagrid." Zei Lena blozend. Harry lachte.
"Maak je niet druk. Hagrid is okee, misschien een beetje onhandig soms, maar hij is vriendelijk. Ik zal je aan hem voorstellen wanneer we op Zweinstein zijn." Lena keek twijfelend. "Wat is er?"
"Ik weet niet of ik wel naar Zweinstein wil, Harry. Ik bedoel.. hoe zit het met mijn gewone school? Met mijn vriendinnen?" Hij klopte Lena gerustellend op haar schouder.
"Dat komt wel goed, Lena. Je zult Zweinstein geweldig vinden." Lena schrok toen er een knal klonk en ongeveer twee meter van hen af een figuur verscheen. Ze keek in de ogen van de figuur en verstijfde. "George?" Lena schudde haar hoofd.
"Het is Fred."
"Zeg tegen mijn ouders en tegen George dat ik in de winkel slaap vannacht." Na die woorden en zonder zijn blik af te wenden van Lena verdween Fred weer.
"Hoe wist je dat het Fred was?" Vroeg Harry, zijn blik gefixeerd op de plek waar Fred was verdwenen. Lena haalde haar schouders op.
"Ik-" Met een knal verscheen George, nog geen halve meter van hen af.
"Harry, kan ik je zus even lenen?" Harry keek hem verbaasd aan en keek toen weer naar Lena.
"Is dat okee?" Lena knikte. Ze wou zelf ook even met George praten. "Nou dan zie ik jullie straks wel weer, denk ik." En hij snelde naar het huis zodat hij tijd door kon brengen met Ginny.

Lena liet zich op het gras zakken en gebaarde dat George naast haar moest komen zitten. Hij ging zitten en schraapte zijn keel.
"Fred was net hier." Zei Lena. George keek voor zich uit. "Hij zei dat hij in de winkel zou slapen." George knikte.
"Lena, wat weet je over mij en mijn broer?" Lena aarzelde.
"Volgens mij zijn jullie een stel lolbroeken." George lachte.
"Daar heb je wel gelijk in, denk ik. Maar mijn broer.. doet een beetje vreemd vandaag. Normaal is hij altijd heel vrolijk. Hij was zelfs van plan om je in de maling te nemen vandaag.. maar toen je er eenmaal was.. Hij veranderde ineens helemaal." Lena keek opzij.
"Ik had al zo'n vermoeden dat het iets met mij te maken had."
"Waarom dat?"
"Hij lijkt me niet te mogen." George twijfelde. Moest hij het vertellen? Nee, het was beter van niet. Ze moest er zelf achterkomen. En Fred ook.

Reacties: