FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

06. Pillow Fight

"Het komt wel goed, Lena. Ik weet niet wat er met Fred aan de hand is, ik betwijfel of er iemand is die het wel weet, maar het komt wel goed. Je zult het zien: het duurt niet lang voordat hij weer mijn eigenzinnige, vrolijke tweelingbroer is." George ontlokte Lena een glimlach.
"Zullen we naar binnen gaan? Ik begin het koud te krijgen." George knikte en Lena begon te lopen. Hij keek omhoog naar de maan.
"Fred, waar je ook bent, doe geen domme dingen." Na die woorden liep George achter Lena het huis in.

Lena zat in de hoek van de bank. Ze deed alsof ze aandachtig luisterde naar een van Percy's ongelofelijk saaie en lange verhalen, terwijl ze eigenlijk liever naar de veel interessantere verhalen van Bill of Charlie zou luisteren. Op de grond voor de haard lagen Ron, Hermelien en Knikkebeen, Hermeliens kat. Hermelien was, typisch, een schoolboek door aan het lezen, terwijl Ron Knikkebeen aan het plagen was. Het kostte Lena moeite om niet in de lach te schieten toen Knikkebeen het zat werd en uithaalde naar Rons gezicht. Blijkbaar had de rest daar geen last van want bijna iedereen lachtte Ron uit, terwijl hij chagrijnig op Knikkebeen aan het schelden was. Hermelien schudde alleen haar hoofd en zei dat het zijn eigen schuld was. In een grote stoel rechts van haar zat Harry, met Ginny op schoot. Die twee waren ontzettend lief samen. Lena kon zien dat Harry en Ginny voor elkaar gemaakt waren. Verderop zaten Bill, Fleur, Charlie en meneer en mevrouw Wemel. Bill was met mevrouw Wemel aan het discussiëren over zijn haar. Mevrouw Wemel vond het te kort en wilde het knippen, maar Bill had daar hele andere ideeën over. Fleur keek geamusseerd toe. Meneer Wemel probeerde ondertussen om Charlie over te halen om een baantje op het ministerie van toverkunst te zoeken, bij voorkeur iets wat te maken heeft met dreuzels. Charlie bleef resoluut weigeren. Dan was George er natuurlijk nog. Je kon merken dat hij het niet gewend was om zonder Fred te zijn, want hij bleef verslagen in het vuur staren en leek zich geen houding te kunnen geven. Lena besloot na een tijdje naar bed te gaan en Ginny en Hermelien volgden haar.

"Het spijt me dat je de hele avond naar Percy hebt moeten luisteren.. we hadden moeten ingrijpen." Zei Ginny met een schuldig gezicht. Lena lachte naar haar.
"Maak je niet druk. Percy's verhalen waren.. interessant." Ginny's antwoord was een kussen Lena's gezicht. Lachend gooide Lena het kussen opzij, daarbij Hermelien per ongeluk in het gezicht rakend. "O sorry!" Hermelien grinnikte, pakte het kussen op en gooide het naar Ginny's hoofd.
"Zo doe je dat!" Al snel waren de drie meiden druk bezig met een enorm kussengevecht tot Hermelien ineens gebaarde dat ze still moesten zijn. Lena en Ginny keken raar op toen Hermelien haar oor tegen de muur drukte. Lena kwam als eerste op het idee om Hermelien na te doen en drukte ook haar oor tegen de muur, al snel gevolgd door Ginny.
"-kan ik niet maken!" Het klonk als George.
"Fred, wat ben je toch een stijfkop!" Dat was George, dat betekende dus dat Fred bij hem in de kamer was.
"Ik kan het niet George!"
"Waarom niet?!" En toen was het stil.

Reacties: