FanFic.nl

"Obsessie" [afgewerkt!]

Chapter 5.

Bill zat voor de tv. Voor het eerst in lange tijd keek hij er naar. Dat kwam omdat er in de instelling veel kinderen waren en hier waren er enkel Simone en Gordon. Bill mocht Gordon wel. Ze konden het goed met elkaar vinden. Ze hadden net een spelletje gedaan. Bill staarde maar wat naar het scherm. Hij vond geen betekenis achter het programma. Het interesseerde hem niet. “Ik heb nog een cool film,”� zei Gordon. Hij grabbelde in zijn tas en stak het schijfje in de dvd-speler. Bill hield zijn hoofd schuin toen het begon. Hij vond dit maar een vreemd programma met vreemde beesten. Maar toen hij de rode bal zag, was hij er helemaal geobsedeerd door. Hij ging recht voor de tv zitten en probeerde het te grijpen. “Liefje, niet zo dicht,”� zei Simone. Bill ging weer op de bank zitten. Hij keek met vragende ogen Gordon aan. “Dit heet Pokémon,”� zei hij. Bill zijn mond ging langzaam open. Alsof hij iets wilde zeggen. Maar er kwam geen geluid uit. Hij glimlachte wel breed. De rode bal interesseerde Bill het meest. Omdat die rood was natuurlijk. “Deze is voor jou,”� zei Gordon. Hij gooide een Pikachu knuffel naar Bill. Hij ving hem op en bekeek hem. Zijn rode wangen vond hij het leukst. Bill hield het dier stevig vast. “Ik wist wel dat hij dat leuk zou vinden,”� glimlachte Gordon. “Ik vind dat zeer lief van je,”� zei Simone. Ze drukte een zoen op Gordon zijn lippen.

Simone dekte Bill toe. “Morgen gaan we naar zee,”� zei Simone blij. Bill glimlachte vrolijk. “Slaap goed liefje,”� zei Simone. Ze drukte een zoen op Bill zijn voorhoofd. Bill trok het laken tot aan zijn kin en sloot zijn ogen.
Simone deed het licht uit en ging weer weg. “Slaap goed mijn engel, dat je op een dag mij kan vertellen wat je zo dwars zit,”� fluisterde ze. Simone glimlachte slapjes en sloot toen de deur.

“Billie, wakker worden,”� zei Gordon zachtjes. Bill opende meteen zijn ogen. Meteen kwam er een grijns op zijn gezicht, van oor tot oor. “Ja, maak je maar klaar, we gaan naar zee,”� zei Gordon. Bill sprong uit zijn bed en nam de kleren mee die Simone had klaargelegd. Met alles in zijn handen liep hij de badkamer in. “Moet ik je niet helpen?”� vroeg Gordon. “Hij is zelfstandig,”� zei Simone die uit de berging kwam met een grote koffer. “Wel, dat is ook handig,”� lachte Gordon. “Ja, maar soms wilde ik dat ik hem meer kon helpen,”� zei Simone. Gordon sloeg een arm om haar middel. “Het komt echt wel goed, geloof me,”� zei hij. Simone en Gordon vulden de koffer met kleren en spullen. Toen alles klaar was, kwam Bill net de badkamer uit. Hij ging naar zijn kamer en begon daar zijn kleren in een koffer te steken. Zijn Pikachu knuffel stak hij er ook bij. Bill ging opzoek naar papier. Wanhopig liep hij naar Simone toe. Hij zwaaide heftig met zijn armen. “Wat is er liefje?”� vroeg Simone. Bill maakte enkele gebaren. “Aah, maar wacht, ik heb veel papier gekocht. Kom maar eens mee,”� zei Simone. Ze liepen de trap af. Gordon nam de koffers mee. Simone ging naar de keuken. Daar op tafel lagen er drie pakken met papier. “Voor jou,”� zei Simone. Bill glimlachte blij. Hij was weer helemaal gerustgesteld.
Na het ontbijt kropen ze allen in de auto. Gordon zocht naar zijn GPS. “Waar heb ik die TomTom weer gelaten?”� vroeg hij geërgerd. Bill keek meteen op. Hij had het woord Tom opgevangen. “Aah gevonden,”� zei Gordon die met het ding naar buiten kwam. Bill liet zijn hoofd weer zakken toen hij het ding zag. Gordon zocht dus niet naar dezelfde Tom als Bill zocht. Na weer vijf minuten konden ze eindelijk vertrekken. Bill keek naar buiten. Hij liet zijn ogen over het landschap gaan. Hij ving beelden op van koeien, schapen, paarden en nog veel meer. Bill nam een papier en haalde zijn rode pen uit zijn broekzak en begon een schaap te tekenen. Hij tekende er ook nog andere dieren bij. Toen Bill zijn hele blad vol stond met rode dieren, nam hij een nieuw blad en begon te schrijven. Toen het blad vol was sloot Bill zijn ogen en probeerde te slapen. Maar hij kon de slaap niet echt vatte, dus hij ging lezen. Hij nam een boek over dino’s en begon daar in te bladeren. Maar ook dat begon hem snel te vervelen. “Zullen we even een pauze houden?”� vroeg Gordon. “Ja, is oké,”� zei Simone. “Is het goed voor je Bill?”� vroeg Gordon. Bill knikte. Hij was er wel blij om. Dan kon hij even zijn benen strekken. Gordon parkeerde de auto op een parking bij een tankstation.
Bill liep wat rond. Maar hij ging niet te ver weg van Gordon en Simone die op een bank wat zaten te eten en drinken. Bill zag een jongen. Hij leek precies op hem. Hij had enkel korte haren. De jongen keek Bill lang aan. Bill leek wel in trans te zijn opeens. Bill zijn mond viel langzaam open. Hij durfde niet met zijn ogen te knipperen omdat hij dacht dat dit een hallucinatie was. Bill knipperde een keer met zijn ogen om het uit te testen en de jongen stond er nog steeds. Toen kwam er een auto voorbij. Bill kon de jongen niet meer zien. Toen de auto weg was, was de jongen ook weg. Bill keek bedroefd rond. Het was een hallucinatie. Bill keek nog even rond om er zeker van te zijn of de jongen echt een hallucinatie was,maar hij zag hem niet meer. Bill liep bedroefd terug naar Simone en Gordon. Maar hij zette toch een glimlach op. Hij wilde geen onrust zaaien. “Zullen we doorgaan?”� vroeg Simone. Bill knikte. Stiekem wilde hij zo snel mogelijk van deze plek vandaan. “Goed, dan gaan we verder,”� zei Gordon. Ze kropen allen weer in de auto. Gordon startte de auto en reed verder naar de zee.

Reacties: