FanFic.nl

There's nothing like Love {Voor onbepaalde tijd gepauzeerd}

09. Breakfast

Fred's P.O.V.
Ik keek haar aan en werd weer boos op mezelf. Ik zag haar in elkaar krimpen.
"Lena? Wat is er aan de hand?"
"Waarom kijk je steeds zo boos naar me? Heb ik iets fout gedaan?" Ik schudde mijn hoofd.
"Nee! Lena, het spijt me. Het is niet mijn bedoeling om steeds boos te kijken. Echt niet. Ik-" Ik wou het haar wel vertellen, maar het kon niet. Ik kon het niet vertellen. Het mocht niet eens zo zijn! Ze was Harry's zus! "Ik kan het je niet uitleggen." Lena knikte en staarde voor zich uit. Ik wist me geen houding te geven en haalde mijn toverstok uit mijn zak om de tuinkabouter, die een meter of twee van me vandaan liep met een roos uit mijn moeders tuin. Ik liet hem door de lucht naar me toe zweven om hem de roos af te pakken en hem vervolgens de tuin door te gooien. De roos gaf ik aan Lena.
"Dank je, Fred." Zei ze met een sprankelend lachje. Ik schraapte mijn keel.
"Misschien moeten we naar binnen gaan, voor mijn moeder me afmaakt omdat ik je zolang hier in de kou heb laten zitten.. in je pyjama." Ik had net pas gemerkt dat ze een babyblauwe pyjamabroek met rode hartjes en een simpel zwart hempje droeg. Ze werd rood en sloeg haar armen om zich heen. "Heb je het koud?" Ze knikte en ik hielp haar omhoog.
"Vind je het erg om gewoon naar het huis te lopen?" Vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd, trok mijn vest uit en sloeg dat om haar schouders.
"Hier. Ik wil niet dat je ziek wordt."
"Bedankt."

Lena's P.O.V.
We liepen samen terug naar het huis. Ik had het niet koud meer, dankzij het vest dat om mijn schouders hing. Toen we het huis binnen kwamen zag ik dat mevrouw Wemel ons op stond te wachten, zodat ze ons meteen naar boven kon sturen. Ik wenste Fred welterusten en glipte Ginny's kamer binnen, ervoor zorgend dat ik geen geluid maakte. Die moeite was dus voor niks gedaan. Ginny en Hermelien waren allebei klaarwakker.
"Lena! Wat zei hij?"
"Waar hebben jullie het over gehad?"
"Wat is er nou met hem aan de hand?" Ik zuchtte. Ik had hier nu dus echt geen zin in, ik realiseerde me nu dat ik doodmoe was.
"Er is niks mis met hem. Maak jullie maar niet druk." Ginny's ogen gingen naar mijn schouders.
"Waarom heb je zijn vest?"
"Ik had het koud en toen heeft Fred me zijn vest geleend. Mag ik nu alsjeblieft gaan slapen? Ik ben doodop." Ginny en Hermelien knikten en ik ging op het bed dat voor me klaargezet was liggen, Freds vest nog steeds om mijn schouders. Hermelien doofde het licht met een zwaai van haar toverstok. Terwijl Hermelien en Ginny binnen no time sliepen, lag ik na te denken over wat er vandaag gebeurd was. Na een tijdje viel ik dan toch in slaap.

De volgende ochtend was het enorm druk. Ik keek verrukt naar de gezelligheid in de keuken van de Wemels. Mevrouw Wemel en Fleur waren druk met hun toverstokken aan het zwaaien om genoeg eten op tafel te krijgen voor het hele gezeldschap. Meneer Wemel, Percy en Charlie dekten met behulp van magie de tafel. Harry en Ron waren een zinloos potje tovenaarsschaak aan het spelen, wat geen van beiden scheen te winnen. En Bill was een discussie aan het voeren met een man die ik nog niet kende. Ik keek naar Ginny en Hermelien die verrukt op de man af renden.
"Lupos!" De man keek op en grinnikte.
"Hallo Lena." Ik knipperde even met mijn ogen.
"Hallo." Er klonk een luid geklop op de deur en iedereen schrok op.

Reacties: