FanFic.nl

What's true love?(AFGEWERKT!!!)

Het Nest

Maandagmorgen ging ik door het haardvuur naar het Nest, het gezelligste huis dat ik ooit gezien had.
“joan!”� ik grijnzde “hoi”�
Ik vertelde Molly zo’n vijftig keer dat ik reeds gegeten had en geen eten meer moest hebben. NA het eten ging Meneer Wemel Harry oppikken en Molly twijfelde of ze Hermelien een uil zou sturen.
“Mam, die verveeld zich gewoon tussen al die zwerkbal!”�
“Seg Joan, hoe zit het met de anderen?”�
“Geen idee, maar ik denk dat we een training krijgen voor de match.”�
“Tegen wie spelen we?”�
“Glioscan, Schotland.”�
“en?”�
Ik grijnzde en antwoordde dan: “ik dnek dat we wel kunnen winnen”�
“Harry!”�
“hey jongens! Joan! Je bent hier al?”�
“ja..mijn vader meot werken dus..”�
“Zeg Joan”�, onderbrak Ginny me: “Hoe is het met Draco?”�
“Goed. Hij is zelfs langsgekomen en pap mag hem wel. Dat is al wel een week geleden hoor.”�
“Je overleeft het wel zeker?”� plaagde Ginny
“Je pa mag hem? Blijkbaar kan liefde mensen wel degelijk veranderen..”�
“Hoorde je dat Fred?”� riep George blij: “nummer zes: komt traag op gang.”�
“Doet me denken aan zeven: niet ongewoonlijk dingen niet te weten”�
“kom op jongens! Laten we zwerkbal spelen!”�
We trainden zo’n drie uur aan een stuk en waren kapot toen we ons om te beurten konden opfrissen. Molly dwong ons te eten. We hadden allen wel honger, maar we waren ook allemaal zo enthousiast dat we geen hap door onze kelen kregen. De dag daarop keerden we na het ontbijt naar boven. Ik stond even voor een dillema, maar Ginny liep snel naar beneden, ze ging een brief naar haar vriend schrijven. Harry en Ron hadden precies wat te bespreken dus ik volgde de tweeling. In hun kamer gekomen keken ze me grijnzend aan. “wat?”�
“Je had mams gezicht moeten zien toen je Draco kustte!”� zei Fred.
“Jah, ik heb hem nooit aangenaam gevonden enzo, maar het was echt lang geleden dat wij haar zo hebben kunnen doen kijken!”� vulde George aan en hij schoot even in de lach bij de gedachte aan zijn moeders gezicht. “schitterend”�
Na eens goed te lachen gingen we verder over wat we in de vakantie nog wouden doen.
“…En binnen tien dagen is het Zwerkbal!”�
“Ja, ik geloof nog steeds niet dat we daarin geraakt zijn!”�
“Ja..Joan heeft ons goed getraint.”�
“We hebben veel goede spelers!”� verbeterde ik hem. “Tegen we er zijn heb ik Draco meer dan twee weken niet gezien”� dacht ik luidop.
“Geen details als je wil”� lachtte George. “a je trouwens naar huis na Zwerkbal?”� Ik schudde mijn hoofd. “Ik ga een paar dagen naar Draco.”�
“oh..”�
“Als je vader nog moet werken enzo, kan je nog altijd terug naar hier komen..”�
“Bedankt George! Mijn vader wil jullie trouwens ook allemaal graag ontmoeten..vooral Harry eigenlijk, maar ja.”�
“Je kan hem niks verwijten, ik heb je gezicht wel gezien in het station vorige jaar.”� Ik bloosde een beetje en lachtte: “Nu ja in Amerika is hij slechts een legende dus..”�
“jaja, zeg eens wat waren je eerste indrukken zoal van ons?”�
“..uh, wat?”�
“Ja je eerste indruk van ons, Ron, Ginny, Hermelien..Leo..Malfidus?”�
“JONGENS!JOAN!HET ETEN IS KLAAR!”� schreeuwde Molly van beneden. Ik glipte snel de kamer buiten en de tweeling grijnsden. Beneden was ik echter nog niet verlost van ongemakkelijkheid.
“Zeg eens Joan”� vroeg Mevrouw Wemel. “Je hebt een speciale invloed op de meeste mesen in dit huis. Hoe komt dat toch?”�
“Eerlijk gezegd, Mervouw Wemel. Ik heb geen idée, maar het talent dat deze mensen hebben zit in hunzelf, Ik stop het daar niet.”�
“Plank kreeg ze niet naar het WK”�
“mja..”� Er volgde een beetje een vreemde stilte, maar dan veranderde het gespreksonderwerp naar Arthurs werk. Het zinde me echter niet dat Molly’s blik me de rest van de dag volgde. Ik deelde Ginny’s kamer en sliep die nacht redelijk goed. De dag daarna bestond uit Zwerkbal en toverschaken. Draco’s brieven werden elke dag wanhopiger. Eén van de laatste, was de liefste brief die ik ooit kreeg.

Reacties: