FanFic.nl

Verkeerd verbonden

De dertiende zet

"Kiro!" Yu klopte hard op de deur van de badkamer. "Kiro, doe open! Strify wil je spreken!"
Ik rolde met mijn ogen, terwijl ik de kraan dichtdraaide. Die jongen kon ook geen dag zonder me. Nog geen paar uur!
Ik sloeg een grote, zachte handdoek om mijn middel en liep naar de deur. Na diep adem te hebben genomen draaide ik het slot om en ik opende de deur op een kier. Mijn hand stak ik door de spleet en ik pakte de telefoon aan van Yu. Die liet hem echter niet los.
"Kiro, ik wist het niet. Het spij-"
Ik rukte de telefoon uit mijn hand en duwde de deur dicht. Nijdig zuchtte ik door mijn neus. Waarom nijdig? Ik weet het niet zo goed. Waarschijnlijk omdat ik boos was op mezelf. Ik had het Yu nooit mogen zeggen. Nu zou hij medelijden met me krijgen, en dat was wel het laatste wat ik van hem wilde.
Ineens realiseerde ik me dat Strify me wilde spreken. Snel bracht ik de hoorn naar mijn oor.
"Wat is er Strify?"
"Dat duurde lang.. En waarom zei Yu dat het hem speet?" ratelde Strify gelijk. Ik rolde met mijn ogen. Die jongen ontging ook niets.
"Lang verhaal," loog ik. Eigenlijk wilde ik gewoon niet dat Strify het wist, omdat hij zich dan zorgen zou maken. "Vertel nou maar waar je voor belde."
"Huh? Oh, ja! Eh.. Ik heb je advies opgevolgd. Nou, ik heb het geprobeerd. Shin luisterde zelfs eventjes, maar hij werd kwaad toen ik zei dat jij had gezegd dat het een goed idee was het te vertellen. Dat was natuurlijk ook stom van me.. Ik had jou erbuiten moeten laten.. Maar goed, Shin praat dus alweer niet met, omdat hij denkt dat ik een spelletje met hem speel. Dat ik denk dat hij zomaar over zich heen laat lopen en dat ik daarom achter hem aan ga, want ik zou hem makkelijk in bed krijgen, ofzo.. Hoe kan hij dat denken?! Hij liet me niet eens uitpraten! Kiro, ik word helemaal knetter! Hij plaagt me verschrikkelijk, ook al heeft hij het zelf niet eens door. Elke keer dat zijn lippen bewegen moet ik mezelf bedwingen om niet-"
Ik kapte de ratelende jongen snel af. "Ik hoef de details niet, Strify. Ik snap het gevoel zo ook wel."
"Ja, sorry.. Hij maakt me gewoon gek.." zuchtte Strify moedeloos. "Wat moet ik nou doen, Kiro?"
"Wat dacht je van een serenade onder zijn balkon zingen? Spandoek aan het hotel hangen? Duizend rozen voor hem kopen? Hem vastbinden en dwingen te luisteren?" stelde ik voor.
"Kiro! Doe niet zo lollig, dit is bloedserieus. Heb je weleens gezien hoe geweldig Shin is? Man.. Ik ben nog nooit zó snel zó verliefd geweest. Ik voel me net een hysterisch schoolmeisje dat voor de eerste keer tot over haar oren verliefd is!" mompelde Strify zuchtend.
"Je doet ook wel een beetje hysterisch.."
"Kiro! Je hoort me advies te geven, niet te beledigen," snauwde Strify door de telefoon.
"Sorry. Misschien moet je gewo-" Wilde ik eindelijk iets nuttigs zeggen, kapte Strify me af.
"Oh, shit.."
"Wat is er, Strife?" vroeg ik verward.
"Shin was in de badkamer, terwijl ik dacht dat hij buiten was. En ik denk nu dat hij alles heeft gehoord.." legde Strify fluisterend uit. "Hij knikt."
"Nou, dan hoef je het in ieder geval niet nog eens te zeggen. Nu weet hij het gewoon.." zei ik nonchalant en ondanks dat Strify het niet kon zien haalde ik mijn schouders op.
"Dat is waar. Nu weet hij de oprechte waarheid.." Het viel me op dat Strify een beetje afwezig klonk, alsof hij ergens naar staarde. Ik kon zelf wel bedenken waar naar.
Ineens hoorde ik een bonk, alsof het mobieltje op de grond was gevallen. Althans die associatie kreeg ik erbij.
"Strify?"
Geen antwoord. Alleen heel zacht vage kusgeluiden. Ze zouden toch niet..? Ik barstte in lachen uit. Die Strify. Nooit gedacht dat zijn onhandigheid hem zoveel zou opleveren. Grinnikend hing ik op. Ik had besloten ze maar hun gang te laten gaan, en dat hoefde ik niet te horen.
Lachend pakte ik nog een handdoek en ik begon mijn haren te drogen. Ik was blij voor Shin en Strify. Echt, oprecht blij. Natuurlijk was er een kans dat het mis zou gaan - liefde gaat nou eenmaal gemakkelijk mis - maar voor zolang het zou duren gunde ik het ze met heel mijn hart. Mijn beste vrienden verliefd op elkaar, wie had dat ooit gedacht.. Nou, ja.. Ik was ook verliefd op mijn beste vriend. Tot nu toe was Romeo de enige die buiten de boot viel. Hij was dan ook wel het meeste hetero, blijkbaar. Ach, het kon me ook niet veel schelen. Op dat moment kon alleen Yu's seksualiteit me wat schelen.
Ik besefte me ineens dat ik de enige jongen was met wie hij wel eens wat had gedaan. Ik geloof niet eens dat Yu ooit iemand in hem had gehad. Hij was wel erg hetero voor iemand die vreemd ging met een jongen. Toch had hij het met mij al vaker gedaan. Of leek ik dan toch zo erg op een meisje dat het niet uitmaakte?
Zuchtend legde ik de handdoek weer weg en ik droogde de rest van mijn lichaam. Tijdens het gesprek met Strify was ik al een beetje opgedroogd, maar toch. Nog niet helemaal. Daarna kleedde ik me aan en liep ik - na al mijn moed bij elkaar geschraapt te hebben - de badkamer uit. Meteen kwam waar ik voor vreesde uit.
"Dat was een kort gesprek."
Yu stond in de gang op me te wachten.
"Ja, Strify ratelde en daarna besprong Shin hem," zei ik snel, terwijl ik gewoon doorliep naar mijn kamer.
"Als in dat Shin hem.. plat op zijn bek..?" vroeg Yu met opgetrokken wenkbrauw.
"Ja, precies zo." Ik stapte mijn kamer in en sloot de deur zo snel mogelijk. Met een zucht leunde ik tegen de deurpost en ik sloot mijn ogen.
"Je weet dat jezelf opsluiten niets helpt, Kiro," zei Yu en daarna hoorde ik zijn voetstappen naar zijn kamer gaan.
Ik beet hard op mijn lip, om de rest van de pijn te vergeten. Ik wist dat hij gelijk had. Hij had zo gelijk. Het hielp niets, het maakte alles alleen maar overduidelijk. De wond die ik voor Yu had afgedekt, daar liep ik nu open en bloot mee rond. Ik had hem aan Yu laten zien en nu kon ik hem niet meer verbergen.
Niet dat het nut zou hebben als ik het kon.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.