Hoofdcategorieën
Home » Lord of the Rings » Calleigh & Ramay » 18
Calleigh & Ramay
18
Wat bezielde me? Waarom viel ik zo uit tegen Ramay? Terwijl ze de eerste was die echt aardig-aardig tegen me was, niet alleen aardig omdat ik ze bogen leverde? Opaal vond haar zelfs aardiger dan mij, en dat snapte ik. Wie beulde haar nou zo af? Ik toch, niet Ramay? Ik zakte tegen een boom, en voelde me ellendi.g
Mijn moeder was vermoord door mijn vader. Hij was comleet doorgedraaid, dronken en gek. Ik heb jarenlang huilbuien gehad en Legolas heeft me er overheen geholpen. 'Gaat het een beetje?' vroeg hij bezorgd. Opaal kwam naast me draven. Ik toverde een glimlachje tevoorschijn. 'Ja. Dank je.' Hij werd wéér rood.
Ik was in slaap gelazerd, toen ik ineens twee ruwe stemmen naast mijn oor hoorde.
'Krijg nou wat! Gremlin, kijk! Een elf! Ik heb al in geen tijden dat soort vlees geproefd!'
'Pas nou op, Zwarg! Voor hetzelfde geld heeft ze de lieveling!' Ik vroeg me af over welke teddybeer ze het hadden. En voor ik het wist, was ik door Zwarg ene Gremlin meegenomen.
Midden in de nacht werd ik wakker. Legolas was best schattig als hij sliep. Ik nam OPaal en Esmeral zachtjes bij de teugels en dwaalde door de nacht. Het bos was donker en verderop zag ik vuur smeulen. 'blijf hier,' fluisterde ik tegen de paarden. Bij het vuur zaten twee dingen en Calleigh vast gebonden aan een paal. Ik schoot twee pijlen door de dingen heen en maakte Calleigh los. Ik droeg haar in mijn armen naar haar paard. Toen schrok ze wakker.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.