FanFic.nl

Verkeerd verbonden

De veertiende zet

Het was al tegen zevenen toen ik eindelijk mijn kamer verliet. Ik had mezelf de hele dag opgesloten. Opgesloten van de wereld, Yu en in een zielige poging had ik zelfs geprobeerd om mijn gevoelens uit te bannen. Wat natuurlijk niet lukte. Je kunt veel uitbannen, als je het genoeg wilt, maar gevoelens kan je gewoon niet uitbannen. Althans, zonder drugs. En die had ik niet bij de hand, dus mijn poging was gedoemd om te mislukken.
Ik had de dag doorgebracht met harde muziek luisteren en tekenen. Alles wat me normaal afleidde, eigenlijk. Maar niets hielp. Hij was overal. In mijn hoofd, in mijn hart, overal. Iemand vergeten van wie je houdt, is net als proberen iemand te herinneren die je nooit hebt ontmoet. Dat lukt gewoon niet.
Om zeven uur ging ik maar wat eten. Ik had inmiddels honger gekregen. Het verbaasde me dat Yu zijn kamer niet uit kwam toen ik mijn boterhammen smeerde. Ik had besloten boterhammen te eten, omdat ik die snel kon maken en dan mee kon nemen naar mijn kamer. Wat deed ik eigenlijk kinderachtig. Het was allemaal een spel. Verstoppertje, in mijn geval. Maar hoe goed je, je ook verstopt.. Uiteindelijk vinden ze je wel.
Het was pas toen ik net weg wilde lopen dat Yu zijn gezicht liet zien. En die stond ernstig serieus.
"Waarom had je het niet eerder gezegd?"
Ik keek hem niet-begrijpend aan.
"Dat je 'van me houdt'," zuchtte Yu. Ik slikte en ik zette mijn bord even terug op het aanrecht.
"Het was gewoon vriendschappelijk bedoelt, Yu," lachte ik en ik woof alles weg.
"Ik ben niet gek, Kiro. Als het vriendschappelijk was, was je niet in paniek weggerend. Dan was je blijven liggen en had je jezelf verbeterd, ofzo. Het maakt ook niet uit, ik weet wat je bedoelde," zei Yu en hij keek me doordringend aan. Zijn woorden staken in mijn hart. Hij wist het. Ik kon het niet ontkomen. Wat nu? Ontkennen? Of bekennen?
"Oké, misschien was het wel wat het leek.. En dan? Zou het dingen veranderen?" zuchtte ik paniekerig.
"Ja! Ja, verdomme! Het zou heel veel veranderen!" riep Yu kwaad uit.
"Oh, en wat dan? Wat dan, Yu?!" gilde ik naar hem. Ik voelde woede in mijn aderen borrelen.
"Ik dacht dat we hadden afgesproken te stoppen als het te gecompliceerd werd! Als er gevoelens bij kwamen!" riep Yu naar me.
"Yu, ik dacht dat ik naïef was, maar je bent zelf ook erg! Als we zouden stoppen als er gevoelens bij te pas kwamen waren we nooit begonnen!" gilde ik terug.
"Wat? Had je... Al die tijd... Ik dacht dat je me vertrouwde, Kiro. Dat ik een vriend was met wie je geheimen deelde! Hoe kon ik weten wat je voelde?! Hoe kon ik weten hoeveel ik je pijn deed elke keer dat we.. dat we.." Yu gooide zijn handen verslagen in de lucht.
"Dat we wat? Dat we seks hadden? Ik-" ik zuchtte diep,"ik heb je genoeg signalen gegeven, Yu. Meer dan genoeg. Maar ik kan er ook niets aan doen dat je nog in je puppy-fase zit!"
"Puppy-fase?" vroeg Yu beledigt.
"Puppy-fase, ja! Je hebt je ogen gesloten en je ziet niets van wat je aanricht, wat de gevolgen kunnen en gaan zijn. Je ziet niets, verdomme! En je bent zo, zo, zo naïef bezig. Denk je werkelijk dat Kat er nooit achter zal komen?!" gilde ik hysterisch. In hollywood-films zou dit het moment zijn waarop ik schreeuwde tegen mijn grote liefde, terwijl de tranen over mijn wangen liepen. Maar goed, dit was geen hollywood-film. Dit was het echte leven. En in het echte leven had ik geen zin om ook maar één traan om Yu te laten. Dus ik hield me in en sterk.
"Als niemand het verteld, komt ze het niet te weten," zei Yu met een ingehouden rustigheid.
"Zal ik je dan even terughalen naar de realiteit, naar de grote mensen wereld? Strify staat op het punt naar Kat toe te gaan en alles te vertellen. Het enige dat ik hoef te doen is zeggen dat we seks hebben gehad in de tijd dat hij weg was. En weet je waarom?" zei ik, en ik voelde me machtig, ook al wist ik dat die macht alleen maar schijn was. Het was slechts een kwestie van tijd voor Yu me weer volledig in zijn macht had.
"Nou? Waarom? Omdat hij mijn liefdesleven tot een ramp wil laten uitdraaien?"
"Nee! Omdat hij wel van me houdt, verdomme! Yu, je bent zo'n ongelofelijke klootzak! Je had ons bijna doen geloven dat je echt van Kat hield. Bijna, Yu. Bijna."
"Ik houd echt van d'r!" riep Yu verontwaardigt uit.
"Nee! Als je echt van haar hield deed je haar dit niet aan. En als je echt een vriend was deed je mij dit niet aan.." zuchtte ik. "Yu, je hebt alles zo verknald. It's just a matter of time before the shit hits the fan. Ik denk dat, dat punt nu wel is. Misschien vertel ik Strify alles wel. Dan kan hij Kat fijn gaan vertellen wat je achter haar rug om hebt gedaan. Dan kan hij gaan vertellen wat ik niet eens over mijn lippen zou krijgen..."
"En wat heeft Yu dan precies achter mijn rug om gedaan?"
Ik keek over Yu's schouder naar de persoon die achter hem stond met vuur in haar ogen. Hel brandde in haar los en het zou slechts een kwestie van tijd zijn voor ook wij die hel zouden voelen.

Reacties: