FanFic.nl

Paper Hearts [TC]

Maandag 01 februari 2004 [2]

De stilte duurde nog precies vijf seconden, angstaanjagend zwaar wegend op de broze schouders van de jongste Kaulitz in dat kantoortje. Toen ketste een bulderende lach tegen de muren af en sloeg er Tom mee om de oren. Hijzelf moest ook wel lachen, maar de krop van zenuwen sneed nog steeds in zijn keel.
‘Jij bent een grappige kerel, maar goed,’ kuchte meneer Angenend, de directeur dus, en depte het zweet van zijn kale hoofd met een keurig opgevouwen zakdoek, ‘hoe grappig het ook was, ik zal jullie toch een straf moeten geven.’
Bill liet zijn hoofd in zijn handen vallen, een luide zucht glipte tussen zijn vingers door en botste tegen Toms ego, die een heel eind gegroeid was toen Argenend zei dat Tom grappig is.
‘Om half vier mogen jullie’, hij tokkelde snel op het toetsenbord en klikte een enkele keer iets aan,’ het lokaal van Koken gaan opruimen en uitvegen.’
Tom knikte, trok zijn broertje aan zijn arm overeind en stak vluchtig zijn hand op. Dat dí¡t niet iets was dat men nu eenmaal niet deed bij mensen in hogere rang kwam niet bij Tom op. Bill bedankte nog net niet God dat ze er zo makkelijk vanaf gekomen waren.
In de gang stond mevrouw Vergouwen te wachten, haar sleutelbos rinkelde in haar broekzak.
‘Kaulitz en Kaulitz, hup, naar de kleedkamer, jullie krijgen vijf minuten om jullie aan te kleden!’
‘Ik heet Tom.’
‘Wat?’
‘Ik heet niet Kaulitz, maar Tom. Tom Kaulitz, ja, dat wel, maar alsnog Tom.’
Bill trok Tom haastig mee voor hij nog een extra straf te pakken had. En je zou zien dat ze hem dan ook nog eens straf zou geven, zonder dat die arme jongen ook echt iets gedaan had.
In de kleedkamer trokken ze in sneltreinvaart hun kleren aan en slenterden met hun schoenen nog in hun handen de kleedkamer uit. De deur werd achter hen op slot gedraaid en toen liep mevrouw Vergouwen weg, want ze was al te laat voor haar volgende les.
Op de drempel voor de deur ging Tom zitten om zijn schoenen te knopen, Bill deed dat rechtstaand maar met een hand op Toms schouder om niet om te vallen.
‘Wat hebben we nu?’ vroeg Tom, duwde de flap van zijn schoen goed en stond toen recht, terwijl hij Bill vasthield zodat hij niet plots zou vallen. Zijn arm lag om de onderrug en zijn hand om de heup van de wankele Bill. Tom voelde het overal tintelen maar kon geen goede reden bedenken om plots zijn arm te kunnen terugtrekken.
‘Bedankt.’ zei Bill en stapte verder zodat de arm rustig naar beneden viel. Tom liep snel achter hem aan.
‘Oh, uhm, muziek.’
Gang in en uit, zigzaggend en vooral heel stil. Een tiental minuten te laat stapten ze het lokaal in.
‘Ga zitten, snel. Ik was net bezig met het opgeven van een opdracht. Ik wil dat jullie in groepjes van twee een liedje gaan voorbrengen in de klas. Ik heb het over een presentatie mensen. Ik deel even de papieren uit, hier staat meer uitleg op.’
Tom grijnsde naar Bill en tegelijkertijd zei Tom ‘Sammy Deluxe’ en Bill ‘Nena’.

Om iets na half vier slenterde de tweeling richting het lokaal van Koken, met brede grijnzen en de slappe lach. De afgelopen vijf minuten, die nodig waren om van de ene kant van het schoolgebouw naar de andere kant te gaan, hadden ze allerlei vluchtplannetjes bedacht. De keuken gewoon in brand steken kwam als winnaar uit de bus.
Bij de deur van het lokaal treuzelden nog enkele meisjes, die wanhopig over hun schouder blikten. Tom had geruchten opgevangen over die leerkracht van Koken, die naar verluid echt een ontsnapte God of iets dergelijks was. Toen ze het lokaal inliepen, bleek dat ook zo te zijn. Gebruinde huid, donkerbruin haar en even donkerbruine ogen. Stoppels sierden zijn kaken en gaven hem een nonchalant uiterlijk.
Hij stond vooraan te praten met twee meisjes, die Bill kende als Nalani en haar beste vriendin Stef.
‘Meisjes, mag ik even?’ Hij liep om ze heen en wandelde op de twee jongens af, waarvan hij niet veel wist maar al wel veel van had gehoord. Tom was uitschot en Bill excentriek, en hij kon meteen de namen op de juiste persoon plakken.
‘Ja?’ vroeg hij toen hij bij de twee stond. Bill schuifelde wat onwennig heen en weer, een beetje weggedoken achter het gestalte van zijn broer, die zijn rug weer maar eens rechtte en zijn kin ophief. ‘Wij moeten hier opruimen en blablabla.’
‘Oh, ja, jullie dus. Meisjes, ik moet gaan en jullie beter ook.’ Hij duwde zijn loper van de school in Bills handen - want Bill zag er toch betrouwbaarder uit dan Tom - en liep toen het lokaal uit. In het voorbij komen, gniffelden Nalani en Stef. Bill snoof onhoorbaar de geur op en bewaarde hem in zijn hoofd, waar het als een wolkje roze parfum om zijn hersenen zweefde.
Tegen de kast stonden twee bezems, de tafels lagen nog vol papier en andere rommel en op een enkel fornuis kleefde nog een restant van wat ze hier net gekookt hadden. Op het bord stond een recept volledig uitgeschreven.
Tom liep door de gangen heen met de vuilnisbak in zijn armen terwijl Bill voor hem liep en al het afval van de banken plukte om ze in de bak te dumpen. Toen ze weer bij het bureau aankwamen, zette Tom de vuilnisbak weg en hees zich op de bureau.
Hij veegde bovenaan de witte letters weg, Bill onderaan, en halverwege botsten hun bordvegers tegen elkaar en zo ontstond een grote kalkstofwolk waardoor ze beiden hoestend van het bord wegliepen.
‘Er zit wit in je haar.’ grinnikte Tom en rolde een van de vele zwarte lokken van zijn broer om zijn vinger. Bill liet bordveger in zijn hand vallen, duwde de hand van Tom weg en keek hem toen aan. Breed lachend zei hij: ‘En bij jou vooral op je gezicht’ en ging toen met zijn handen over de met wit bedekte wangen. Tom had het gevoel dat zijn binnenste in brand stond en wist er geen verklaring voor te vinden.
‘En nu vegen.’ zuchtte Bill en bukte zich om de veger op te rapen. Tom voelde zijn hart kloppen in zijn keel en probeerde niet naar dat zacht wiebelende kontje te kijken, maar kon het toch niet voorkomen.
Misschien begon eindelijk te dagen dat hij meer dan onschuldige interesse in zijn broertje had.

Reacties: