FanFic.nl

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*2

we gingen naar mij thuis en gingen zitten in de woonkamer. ik opende men boekentas,maar tyson pakte ineens men pols stevig vast dat het pijn deed. ik slikte even en rilde angstig. het is zover,ik wist dat het niet goed zou komen...
"hier heb ik al zo lang op gewacht,eindelijk is het zover en er is niemand die kan storen." hij lachte vals. ik slikte.
hij greep ook men twee pols,trok me uit de zetel en duwde me hard tegen de muur. ik kreunde pijnlijk. hij leek het leuk te vinden dat ik pijn had,want hij sloeg me er nog een keer tegen. hij had echt veel kracht,het deed veel pijn.
"zo,nu tussen ons,lekkertje." ik slikte en zag nu pas wat hij al een heel jaar lang bedoelde. al dat gepest was alleen maar hiervoor.
hij. wou. me. verkrachten. en nu had hij de kans. ik ben toch zo dom geweest! please laat dit ophouden. ik wil het niet. ik begon ongewild te huilen.
"hou op met dat gehuil! wat ben je,een baby ofzo?!' hij gaf me een mep in men gezicht en pakte weer men polsen,zodat ik me niet kon weren. ik schudde hevig door elkaar om weg te komen,ik begon zelf te gillen.
maar ineens gaf hij me een schop tussen men benen en viel ik kreunend op men knieen. tyson lachte vals.
"sta op sul!"
ik kon niet,het deed teveel pijn. maar hij trok me aan men polsen omhoog en gaf me nog een klap in men gezicht.
ik kreunde weer pijnlijk. ik wou me laten neervallen,ik kan mezelf niet omhoog houden. dat zag tyson en hij bleef me maar recht trekken. men armen deden er pijn van en zijn nagels priemden in men polsen. er liep een dun straaltje bloed naar beneden. hij keek me aan en likte over zijn lippen. ik kreeg er de rillingen van en begon weer hard te gillen. iemand moet me toch horen! iemand?! maar tyson schopte me weer tussen men benen en deze keer liet hij het toe dat ik op men knieen viel en verder huilde. "kom op,je wilt het ook wel." hij lachte weer vals.
hij greep men kraag vast en sleepte me over de grond naar de zetel. hij gooide me er hardhandig op,de leuning van de zetel deed pijn aan men nek. dan sprong tyson op me,dat gewicht was echt te hard ofzo. hij steunde met zijn armen langs beide kanten van men gezicht en keek me raar aan. ik was bang,zo bang.
hij kwam dichter met zijn hoofd en ik hield men armen ervoor en kreste. hij ging nu op me zitten en greep men polsen weer. hij hield ze langs men gezicht. ik probeerde te kronkelen,maar aangezien hij op me zat,kon ik me niet bewegen. ik huilde onophoudelijk en kreste. hij deed niets aan men gekres,hij gaf me ineens een vettige kus. ik probeerde te bewegen of wat dan ook,maar niks hielp. hij pakte men polsen men één hand vast en ging met een andere hand over men bortskas,naar men buik. ik kreeg er rillingen van en zette men stembanden op het hardste. dat hij niet doof werd begreep ik niet. hij deed gewoon verder. met één hand scheurde hij men geliefd t-shirt kapot en gleed met zijn hand over men blote buik. ik smeekte hem om te stoppen,maar hij bleef verder doen. na lange worstelingen en minuten later,had hij al men kleren uitgekregen en was hijzelf ook naakt. ik bedrukte de neiging om te kotsen. dit is zo slecht,zo verkeerd. ik wil dit toch niet! iemand,help me,alsjeblieft! tyson draaide me op men buik en kneep men polsen weer samen. het bloedde nu al hevig,maar het stoorde hem blijkbaar niet. ik voelde een hand over men kont gaan en ik huilde nog erger. het gaat echt gebeuren,dit is geen droom...
ik voelde ineens een vreselijke pijnscheut. ik wist genoeg. dit zou me nog lang achtervolgen. het deed zoveel pijn! elke keer als hij dieper stootte,voelde het alsof men darmen eruit gerukt werden. het was zo pijnlijk! ik hoorde hem kreunen van genot en ik lag hier te sterven van pijn. zijn gereedschap was veel te groot voor mij. ik probeerde weg te rollen,of te duwen of eender wat,maar hij bleef erin en stootte verder. ik kreunde pijnlijk en voelde bloed lang men kont lopen. laat deze nachtmerrie ophouden,please! waarom komt toch niemand me helpen...
eindelijk kwam hij luid kreunend klaar en gleed uit me. het deed zo'n pijn,ik kreste gewoon van de zeer.
"lekker hé sul. geen schrik,direct nog eens,eerste even bekomen." o,nee,niet nog eens,please niet...
hij bleef tien minuten op me liggen,zodat ik nog steeds niet kon ontsnappen. ik durfde niet adem te halen. elke kleine beweging dat ik maar deed,deed zoveel pijn. ik was zelf gestopt met kressen,ik was gewoon kapot...
maar na die tien minuten ging hij het een tweede keer doen. opnieuw dezelfde pijn,harder en harder. elke traan die over men wang gleed was zo moordend. ik wil dit niet... hij heeft me in totaal vier keer verkracht. ja,je hoort het goed. vier keer... daarna kleedde hij zichzelf aan en begon me te slaan. hij zei dat ik mee moest werken en dat ik een kutkind was. allemaal lelijke woorden werden naar me toe geslingerd,terwijl hij men naakte uitgeputte lichaam maar bleef slaan. men buik deed veel pijn,maar ik kon het niet vasthouden,want hij hield heel de tijd men polsen stevig vast en stampte verder. hij gaf me slagen tegen men hoofd,men zij,ribben,buik,overal waar je maar kan bedenken. hij gooide me af de zetel en trapte ook een paar keren tegen men benen en schouders. men gezicht bleef ook niet gespaard. het deed zoveel pijn en elk lelijk woord dat ik hoorde,trok me dieper in men lichamelijke en geestelijke uitputting. uiteindelijk werd alles zwart voor men ogen...

Reacties: