FanFic.nl

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*3

toen ik langzaam aan wakker werd,werden de herinnering ook wakker en voelde ik de pijn. ik lag blijkbaar nog altijd naakt op de grond voor de zetel. ik probeerde recht te staan,maar men eerste poging mislukte en ik zakte door men armen,terug op de grond. ik kreunde pijnlijk,maar hield dan ineens men mond,omdat zelf men stem gebruiken,me pijn deed. de tweede poging om recht te staan lukte moeizaam. ik stapte heel traag naar de trap. elke stap die ik zette brande een pijnscheut door men kont. heel men lichaam beefde verschrikkelijk. ik stapte zachtjes de trap op en kreunde bij elke stap die ik zette. na een tiental minuutjes later,was ik eindelijk boven. ik ging naar de badkamer en draaide de deur op slot. stel dat er iemand binnen komt. ik ging in de douche en zette die aan. het kon me niet eens schelen dat het koud was. ik liet me langs de doucherand naar beneden glijden en trok men knieen op. ik sloeg men armen errond en begon weer te huilen. alles deed pijn,zelf men hart deed nu pijn. ik word al lang gepest,al jí ren. maar sinds ik op deze school zit,zijn de pesterijen van tyson erger geworden. en dan nu dit...
waarom kan er nu nooit eens iets goed gaan,waarom moet mij dit overkomen. en ik heb me niet eens zelf kunnen verdedigen. nee,ik vroeg zelf of we naar mijn huis gingen! ik had schrik dat als we naar zijn huis gingen,dat hij me zou slaan. maar dit is nog erger. alles is erger. ik kan niet eens meer normaal gaan zitten,want zelf nu doet het zo'n vreselijke pijn! dat hou ik niet vol,dat is teveel...
wat moet ik nu doen...
na twee uur,ben ik eindelijk recht gaan staan en heb me lang gewassen. maar ik bleef me vies voelen. uiteindelijk ging ik er dan toch maar uit,aangezien ik rilde door het koude water. ik droogde me goed af. ik keek even in de spiegel en schrok me haast rot. ik heb blauw paars achtige vlekken en men rechteroog is heel dieppaars. men lip was gescheurd en heel men kin hong nog vol bloed. men ogen straalde pure waanhoop uit. ik kan mezelf niet eens meer aanzien. ik ben zo vuil,zo gebruikt. ik voel me zo slecht...help me...
ik probeerde alles weg te duwen in men achterhoofd en begon men haar de fohnen. daarna steilde ik het gewoon plat. ik maakte men ogen donker op,proberend zodat het blauw oog niet zo hard zou opvallen. ik deed een zonnebril op en oefende een valse lach. ik deed veel moeite om men tranen niet te laten vallen. ik keek nog even naar het branderige gevoel op men polsen en zag dat ze open lagen. er waren afdrukken van tyson zijn nagels. ik pakte een watje,maakte het nat en veegde het opgedroogde bloed weg. daarna ging ik naar men kamer en koos lange kleren. ik deed een iets breder t-shirt aan,dat dus langer was als de normale t-shirt die ik aandoe. ik voel me zo bekeken... ik pakte twee zwarte polsbandjes met een ster op en deed ze aan. gelukkig zie je er nu niks meer van. alleen in men ziel zou je men pijn nog kunnen zien. men gezicht ziet er ook niet goed uit. ik heb dan wel veel make up op,maar de schrammen en het oog zijn nog altijd te zien. en dan men gescheurde lip. het was echt wel een harde scheur. het bloedde zelf nog. ow shit,dat moet gehecht worden dan! shit! ik liep snel naar beneden en deed het ehbo kastje open. ik pakte een fles ontsmettingalcohol en dronk dat met een vies gezicht op. niet veel later voelde ik me draaierig en wist ik dat de verdoving werkte. ik ga echt niet naar een ziekenhuis hoor. ik pakte een naald en een dun draadje. ik stak het door de naald en dan ging ik voor de keukenspiegel staan. nu even op men tanden buiten...
ik stak het door men kapotte lip en ik sprong bijna op de tafel van pijn. maar ik negeerde het zo veel mogelijk en stak er weer door en weer en weer. na een half uur was het dan eindelijk toch klaar en tot men verbazing heb ik geen traan gelaten. gelukkig maar,want dan moet ik men make up opnieuw doen. ik legde de naald terug en het lege flesje ontsmettingsalcohol gooide ik in de vuilbak. ik keek nog een keer in de spiegel. het ziet er al beter uit,maar dan nog...iedereen gaat het zien. wat moet ik ze dan wijsmaken. ik ben van de trap gevallen? oh gott,help me dan toch iemand...ik kan dit leven niet langer meer alleen aan. het is gewoon teveel...
ineens kreeg ik weer een harde pijnscheut en schreeuwde het uit. de andere kant van de wereld zou het gehoord kunnen hebben. ik zakte door men benen en schreeuwde verder. laat het ophouden please!!!
en het hield inderdaad op,het werd weer zwart voor men ogen. hier lag ik dan...in de keuken,helemaal alleen...

Reacties: