FanFic.nl

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)

Is There Someone,Who Would Care If I Die? (TC)*4

toen ik eindelijk weer tot bewustzijn kwam,voelde ik alle pijn weer terug opkomen. ik draaide vermoeid men hoofd. ik lag op de koude vloer van de keuken,merkte ik. ik ademde rustig,ik was volkomen rustig. ik voelde me zo verdrietig. men buik ging rustig op en neer,het leek er precies wel op,dat ik helemaal niet ademde. voorzichtig hefte ik men hand op en raakte men wang aan. er zat daar een kras,dus prikte het direct. ik leef dus nog...
traag begon ik me wat te bewegen en stond eindelijk recht. ik hield me vast aan de tafel. men benen trilden. men hoofd tolde. alles deed zo'n pijn,maar het ergste is nog dat ik alleen ben... niemand weet wat ik nu voel,niemand weet van niks,niemand die om me geeft...ik ben helemaal alleen in deze wereld...alleen met men verdriet.
ik stapte dan toch maar traagjes vooruit,richting badkamer. ik ging naar de wc,en je wil niet weten hoe hard ik geschreeuwd heb toen ik men grote boodschap moest doen. ik probeerde met men handen naar iets te grijpen om in te knijpen. tranen vloeiden over men wangen en men hart werd weer een stukje verder gescheurd door de pijn.
als ik nu nog ouders zou gehad hebben,dan zouden ze me naar het ziekenhuis brengen,zohard en raar schreeuwde ik. maar er is hier niemand die me zou horen,er is hier niemand die ook maar een beetje om me geeft.
na de kwellende wc toestand,keek ik weer in de spiegel. ik moet dus blijkbaar toch men make up verbeteren. hoelaat zou het eigenlijk zijn? na men make up te doen,ging ik weer traag naar beneden en keek op de klok. het is dus blijkbaar al de volgende dag en het is...omg! schooltijd! shit... ik wil niet... maar ik moet,anders komen ze aan de deur kloppen en als ze dan zien dat ik geen ouders heb. dan,dan steken ze me vast in een weeshuis! dus ik ben verplicht om naar school te gaan,hoe slecht ik me nu ook voel. en het ergste van alles is dat tyson daar ook ergens rondloopt. zou hij het aan iemand verteld hebben,zouden ze me dan pesten,slaan,dood laten gaan? ...

ik pakte snel men boekentas die nog steeds in de woonkamer stond en gooide die op men rug. ik keek even naar de zetel. er liep een rilling over men rug en ik deed veel moeite om een traan binnen te houden. ik kan nog steeds niet geloven dat dit echt is gebeurd. het was geen nachtmerrie,it was real...
ik ging de voordeur uit en deed die op slot. de sleutel verstopte ik achter een plant. dom,ik weet het. maar dat is nu even het minste van men zorgen. ik moet deze schooldag overleven. als dat uberhaupt toch mogelijk is... ik voel me zo alleen,zo slecht... ik wil niet meer...ik kan niet meer...

Reacties: